✨《وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَه》
(خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید❗️)
✍آیت الله سید علی سیستانی : مشاهده مناظر فوتبال و کشتی کج در نوع خود حرام نیست،
اما اگر کشتی با ایجاد روحیه خصمانه در درون افراد ، به فاسد شدن اخلاق بینندگان و سوق دادن آن ها به سمت حمله به دیگران منجر شود، باید از مشاهده آن پرهیز کرد.
📔فتوای این مرجع بزرگوار بیانگر پرهیز از دیدن آنها برای جلوگیری از ایجاد #سادیسم در افراد است.
💀 سادیسم عبارت است از علاقه به آزار دادن دیگران به صورت جسمی، روانی و جنسی توسط خود یا هرکس دیگر ، به گونه ای که این آزار رساندن، موجب لذت و آرامش فرد آزاررسان یا تماشاچی شود. این افراد از تحقیر و تمسخر و آزار روحی یا جسمی یا جنسی افراد به خصوص در حضور دیگران لذت زیادی میبرند و گاهی رفتارهای پرخاشگرانه یا در شکل حاد آن جنایتکارانه از خود بروز میدهند.
🔺تماشای درگیری و گلاویز شدن دو فرد در رینگ یا میدان جنگ ، و لذت بردن از آن نشانه وجود #سادیسم در افراد تماشاچی است که در اکثر مسابقات ورزشی همچون کشتی، ووشو، جودو، بوکس و ... وجود دارد.
💢ورزشهای شیطانی💢
1⃣فوتبال
https://eitaa.com/Enghelabi98/1840
2⃣یوگا
https://eitaa.com/Enghelabi98/1938
3⃣ژیمناستیک
https://eitaa.com/Enghelabi98/2439
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
☯🏁صفحه شطرنجی و احضار شیاطین
✨امام رضا(ع) فرمودند :
چون سر امام حسين(ع) را به شام بردند يزيد لعنه الله فرمان داد تا آن را در محلي نهادند و پرده اي بر روي آن نصب نمودند پس او و يارانش بدان سو آمدند و به خوردن غذا و نوشيدن آبجو مشغول شدند و چون از كار خوردن و نوشيدن فارغ شدند فرمان داد تا آن سر مطهر را در طشتي زير تختش نهادند و صفحه شطرنجي روي آن نهادند و يزيد لعنه الله بنشست و به بازي شطرنج و گفتگو از حسين بن علي(ع) و پدرش و جدش سلام الله عليهم و استهزاء بذكر ايشان مشغول گشت. و هر زمان كه در حركات شطرنج از حريف خود مهره اي را مي برد جامي آبجو مي گرفت و سه نوبت مي نوشيد و آنگاه باقي مانده آن را در كنار طشت بر روي زمين مي ريخت پس هر كس كه از شيعيان ما مي باشد بايد از نوشيدن آبجو و بازي شطرنج خود داري كند و هركس كه نظرش به شطرنج يا آبجو افتاد بايد به ياد كار پليد يزيد لعنه الله افتد و او و خاندانش را نفرين نمايد❗️
📚شيخ صدوق، محمد بن علي، من لا يحضره الفقيه، انتشارات جامعه مدرسين، قم، 1413ق، ج 6، ص379 ، حديث 5915.