تفاوت امکان و احتمال وقتی می گوییم که «چیزی امکان دارد» و «چیزی احتمال دارد» آیا بین این دو گزاره فرق است؟ به عبارت دیگر تفاوت امکان و احتمال در چیست؟ امکان، راستگوتر است اما احتمال گاهی دروغ می‌گوید. آنچه ممکن است، ممکن است که اتفاق بیفتد اما تلاش می‌خواهد. اما احتمال گاهی فریب می‌زند، گاهی چیزی را محتمل می‌داند اما در حالی که ممکن نیست! ╰➤ -Erfane_eslamii

⁠جامعه بدون فلسفه مرده است آنجایی که پرسش نیست، فلسفه نیست. اگر جامعه‌ای پرسش نداشته باشد، فلسفه در آن جامعه مرده است و جامعه بدون فلسفه، به معنی حقیقی کلمه «مرده است» فلسفه گفتگوست. جامعه بدون فلسفه بی معنی است. آیا نمی‌شود که انسان گفتگو نکند و فکر کند؟ خیر. شما هیچگاه فکر جدی ندارید مگر اینکه سؤال جدی دارید. بدون سؤال و طرح پرسش در ذهنتان آیا دنبال چیزی می‌روید؟ مسائل روزمره (گرسنگی، تشنگی و…) منظورم نیست، آیا بدون طرح پرسش می‌توانید در مسائل فکری که مثلاً کتابی را بخوانید یا مساله ای را از شخصی بپرسید و دغدغه مند باشید؟ فکر شما آنجایی جدی است که یک پرسش داشته باشید و هرگاه پرسش نداشتید، هرگز فکر هم ندارید. این اشکال را به من نکنید که من باهوش هستم و خوب زندگی می‌کنم! بله برای حوائج زندگی ممکن است خیلی هم زیرک باشید ولی یک کشف حسابی (اعم از علمی یا معرفتی) نمی‌کنید مگر اینکه پرسش داشته باشید. حیوانات برای رفع آنچه به بقایشان کمک می‌کند، از انسان زیرک‌تر و باهوش‌تر هستند. کدام حیوانی هست که در رفع نیازهایش مانده باشد؟ تا پرسش در ذهن شما نقش نبندد شما به دنبال پاسخ نخواهید رفت. ╰➤ -Erfane_eslamii

جان و دل از عاشقان می‌خواستند / جان و دل را می‌سپارم روز و شب می‌گوید: از عاشقان، جان و دل می‌خواستند. شک نداریم که عاشقی که جان و دل ندهد، به واقع عاشق نیست. کسی که عاشق است، هم باید جان بدهد، هم باید دل بدهد. مولانا می‌گوید: جان و دلم را در راه عشق می‌دهم و هر شب و هر روز هم این کار را می‌کنم. در اینجا، «می‌سپارم روز و شب» می‌تواند نشانه این موضوع به شمار برود که جان و دل سپردنم، یکبار نیست بلکه همیشه و هر روز است. یعنی علی الدوام جان و دل می‌سپارم و جان و دل من، در گرو عشق محبوب است، هر لحظه و هر آن و هر شبانه روز. ╰➤ -Erfane_eslamii

جایگاه انسان در بیان استاد فلسفه دکتر غلامحسین ابراهیمی‌دینانی ╰➤ -Erfane_eslamii

ایراد عرفا به فلاسفه عارف، استدلال فلسفی را مردود نمی‌شمارد و فلسفه را نیز در جایگاه خود نکوهش نمی‌کند بلکه آنچه مورد اعتراض و انتقاد وی واقع می‌شود توقف در مرحله استدلال و منحصر دانستن راه حق به سبک و اسلوب اندیشه فلسفی است. حمله عرفا به فلاسفه به علت این است که آنان کار فلاسفه را ناقص دانسته و معتقدند که این گروه باید پای خود را از مرحله استدلال فراتر گذاشته و با عبور از این مرحله به ساحت بی پایان شهود و مکاشفه راه یابند. جهت مطالعه بیشتر در مورد تعامل و تقابلهای بین فیلسوفان و عرفاء، کتاب «دفتر عقل آیت عشق» نوشته دکتر ابراهیمی دینانی را مطالعه کنید ╰➤ -Erfane_eslamii

مخالفت با فلسفه، فلسفه دیگری است طرفداران فلسفه، مخالفان خود را در مقابل این استدلال قرار می‌دهند، و می‌گویند: یا فلسفه و استدلال فلسفی طریقی است که انسان می‌تواند از آن طریق به نوعی از حقیقت نائل گردد یا نه؟ اگر کسی بگوید: فلسفه چیزی است که می‌تواند چهره ای از حقیقت را برای انسان آشکار سازد، ناچار به ارزش و اعتبار فلسفه اعتراف کرده است. مخالفت با فلسفه فلسفه دیگری است. ولی اگر کسی این ارزش و اعتبار را انکار کرده و فلسفه را امری بی حاصل به شمار آورد، ناچار باید برای اثبات این سخن به نوعی استدلال دست یازد و در همین مورد است که منکر فلسفه با حربهٔ فلسفه به جنگ فلسفه می‌رود و در عین انکار فلسفه، به دامن فلسفه پناه می‌برد. ╰➤ -Erfane_eslamii

شرح مثنوی معنوی《مولانا》 [جلسه هفتم] استاد فلسفه و عرفان جناب آقای دکترمنصوری لاریجانی🎙 1402/10/15 ╰➤ -Erfane_eslamii

توسل به اهل بیت(ع)، به ولایت و شخصیت آن‌هاست جناب استاد دکتر منصوری لاریجانی با بیان اینکه تحلیل ملاصدرا در بحث توسل و شفاعت اهل بیت(ع) بسیار راهگشاست، فرمود: امروز هجمه‌ای که به ما و تفکر شیعه می‌شود همین است که ما مشرک هستیم زیرا ضریح را می‌بوسیم و حاجت می‌خواهیم اما معارف عرفانی و حکمی ما در این زمینه کارساز است چرا که در این ساحت شخص امام در کار نیست بلکه شخصیت اوست؛ ما به جسد امام توسل نمی‌جوییم و در این ساحت هرچه هست خداست و توسل ما به اهل بیت(ع)، به ولایت و شخصیت آن‌هاست نه شخص اهل بیت(ع)، یعنی آن صبغه محبوبی است که در آن‌ها وارد شده است. استاد منصوری لاریجانی با بیان اینکه ساحت قرب، ساحت رهایی است و از همه چیز انسان رها می‌شود و اینها نکاتی است که باید از طریق معارف اهل بیت(ع) حل شود، گفت: حکیم سبزواری در شرح مثنوی می‌گوید، چون من که من نیست من ز اوست، بحث فنا فی‌الله و بقا بالله را مطرح می‌کند بقا بالله بقا به عبودیت است یعنی انسان به ساحت عبودیت وارد می‌شود. 《 ادامه دارد》 مقاله: «عقل و عشق از نگاه اهل بیت(ع)» نویسنده : استاد دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی «5» ╰➤ -Erfane_eslamii

اگر شیطان نبود.... (فرض کنید) اگر شیطان نبود، خداوند نابودش می‌کرد یا اصلا خلق نمی‌کرد؛ در عالم چه اتفاقی می‌افتاد؟ (پاسخ حضار: اصلا رشد نمی‌کردیم و تکامل نبود) چه کسی خوب بود و چه کسی بد؟ (فرض کنید) دروغ معنی نداشت در عالم هستی، آنگاه چه کسی راستگو بود؟ اصلا (راستگو) معنی نداشت. چون دروغ هست، راستی قدرش معین است چون می‌تواند (دروغ) بگوید اما نمی‌گوید. نگران (شیطان) نباشید! بگذارید شیطان کار خودش را انجام دهد اما شما اسیرش نشوید و مبارزه کنید. اگر مبارزه کردی یعنی مرد میدان هستی. اگر تاریکی نبود، روشنایی چه معنی ای داشت؟ به این (مساله در فلسفه) دیالیکتیک توحیدی می‌گوییم. ╰➤ -Erfane_eslamii

آغازِ فساد، ندیدن حقیقت است. خواستن حقیقت از کجا می آید و چه کسی حقیقت را می‌خواهد؟ «من» چون حقیقت است، حقیقت را می خواهد یا چون باطل است حقیقت را می خواهد؟ از سوی دیگر، انسان به هر آنچه آری بگوید با آن متحد می شود. ما به چه چیزهایی آری می گوییم و چه چیزهایی را نه می گوییم؟ پاسخی داده می شود این است که آنچه مطابق طبع ماست، آری می گوییم و آنچه مخالف طبع است، نه می‌گوییم. ╰➤ -Erfane_eslamii

جایگاه اندیشه و فردوسی گفتگوی جناب استاد دکتر منصوری لاریجانی با استاد فلسفه، دانشمند اندیشمند جناب دکتر ابراهیمی دینانی ╰➤ -Erfane_eslamii

شرح مثنوی معنوی《مولانا》 [جلسه هشتم] استاد فلسفه و عرفان جناب آقای دکترمنصوری لاریجانی🎙 1402/10/17 ╰➤ -Erfane_eslamii