#اطلاعات_مهدوی ۱۶
✔️ ز- زبور داوود
✨ در قرآن، زبور نام کتاب حضرت داوود(ع) آمده است.
این کتاب مجموعه ای از مناجات ها و اندرزهای داوود پیامبر است که در میان این کتاب، نویدهایی به ظهور منجی موعود داده شده است.
✔️ ز- زیارت ناحیه مقدسه
💓 ناحیه در لغت به معنی جانب است. در غیبت صغری از حضرت مهدی(عج) به «ناحیه» تعبیر شده است.
شخصی بنام اربلی آن را رمزی بین شیعیان و آن حضرت و اطرافیان نزدیک او یاد کرده و می گوید:
و در آن زمان شیعیان ایشان را با این نام می شناختند.
📖 زیارتنامه ای است که به امام زمان(عج) نسبت داده شده است. برخی از علمای شیعه نیز آن را تایید می کنند.
متن زیارت خطاب به امام حسین(ع) و شهدای کربلا است که از مضامین بلندی در آن استفاده شده است.
@Etr_Meshkat
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴اینجا جشنواره فیلم فجرِ یا جشنواره فیلم هالیوود؟
♦️تو جشنواره فیلم فجر یه ترانه خوندن در تجلیل از قهرمانای افسانهای هالیوود❗️
@Etr_Meshkat
💐🕊💐🕊💐🕊💐🕊💐
قسمت نهم
▪️سوگنامه یاس کبود واقعه غمبار فدک
⚫️طبق نقل مورخین فدک قریهاى آباد و حاصلخیز در سرزمین حجاز و نزدیکى خیبر بود.هنگامى که رسول خدا(ص) از فتح خیبر باز مى گشت، خداوند رعب و وحشت را در قلوب اهل فدک که از یهودیان سرسخت بودند، افکند و آنان به خاطر ترس از کشته شدن با پیامبر(ص) صلح نامهاى را امضا نمودند و براساس آن نیمى از فدک را به آن حضرت(ص) بخشیدند و چون براى بدست آوردن فدک جنگى انجام نشده و سربازان اسلام هیچ دخالتى در آن نداشتند، مشمول عنوان غنیمت نگشته و «فِىْءْ» محسوب مى شد که اختیار آن با پیامبر بوده است.به همین دلیل وقتى برخى از سران مسلمین از پیامبر(ص) درخواست کردند که فدک را مانند دیگر غنائم بین آنها تقسیم کند، این آیه نازل شد: «آنچه را خدا به رسولش از آنها (یهود) باز گرداند، چیزى است که شما براى بدست آوردن آن نه اسبى تاختید و نه شترى؛ ولى خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط مى سازد و خدا بر هر چیز قادر است.» از این رو پس از اینکه«حق خویشاوندان نزدیک خود را بده.» نازل شد، پیامبر(ص) فدک را به حضرت فاطمه(س) بخشید. دانشمندان بزرگ اهل سنّت همچون: مسندابی یعلی موصلی ،خوارزمى و حاکم حسکانی)نقل مى کنند که: وقتى آیة فوق نازل شد «پیامبر(ص) فاطمه(س) را فرا خواند و فدک را به او اعطا نمود.»
💐🕊💐🕊💐🕊💐🕊💐🕊
@Etr_Meskhat
#آیات_امامت_ولایت
24-25ابراهیم
«أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاء(۲۴) تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ(۲۵) »
۱) عمرو بن حُرَیث نقل كرده است كه از امام صادق علیه السلام درباره آیه: «كَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء» پرسیدم و ایشان فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله اصل و ریشه آن درخت است، امیر مؤمنان، تنه آن است و امامان از نسل علی علیه السلام، شاخههای آن و دانش امامان علیهم السلام، میوههای آن و شیعیان مؤمن، برگهای آن هستند. آیا در این درخت، زیادتی هست؟ عرض كردم: به خدا سوگند كه خیر، [زیادتی] وجود ندارد. امام فرمود: به خدا سوگند كه هرگاه مؤمنی به دنیا بیاید، برگی از آن درخت میروید و چون بمیرد، برگی از آن میافتد.«۱»
۱- كافی، ج ۱، ص ۳۵۵،
@Etr_Meshkat