«ضمانت شغلی، ضمانت بی اخلاقی» چند روز پیش که نوشته آقای جمشیدی در خصوص وضعیت نسل زد و‌ آشفته بازار مدارس دولتی را دیدم، ذهنم مثل یک آهنربا در جمله‌های متن قفل کرد! تجسم مخدوش برخی مدارس دولتی در بحث اخلاقیات، همیشه سوال برانگیزترین بخش مهم فرهنگ دانش آموزی فرزندان ایران زمین در نزد دغدغه مندان تربیتی بوده است! بارها از خود پرسیده‌ام‌ چه می شود که برای تدریس در یک مدرسه غیر دولتی، ملاک های خاص رفتاری، تربیتی و اخلاقی و حتی مذهبی وجود دارد؛ اما وقتی درب مدارس دولتی، گشوده می شود، آنچه کمرنگی آن چشم را می آزارد، سبکی وزنه‌ی اخلاق و تربیت خواهد بود! متاسفانه پس از نقش فضای رهای مجازی که عهده‌دار تربیت دانش آموزان ما است، بخش مهمی از این جریان، برخاسته از تربیت معلمانی بوده که متخلق به اخلاق اسلامی نیستند و وظیفه انسانی خود را به خوبی نمی شناسند! در تجربه حضور اندکم در دبیرستانی دخترانه دیدم که در زنگ های تفریح، مهم‌ترین بحث و دغدغه بین معلمان مدرسه، آن قسط نداده و حقوق و مزایای درخواستی ایشان بود! نارضایتی و طلبکاری از نظام و دولت هم که سرریز مباحث بین آنان دیده می شد و بیشتر آنان فکر می کردند، در قبال حقوقی که دریافت می کنند؛ مسئولیتی به این بزرگی ندارند! این مسئله در حالی ست که مطالبات معلمان دولتی در مقایسه با معلمانی غیر دولتی که تحت فرمان مجموعه خویش هستند، قابل تامل است؛ حقوق و مزایایی به مراتب کمتر در ازای بذل نشاط بیشتر، مهم ترین تفاوت این دو حیطه است! ضمن آنکه، معلمان شاغل در مدارس غیر دولتی با کوچکترین برخورد غیر اتفاقی با دانش آموزان، باید به والدین و کل مجموعه پاسخگو باشند و به محض کسب عدم رضایت عموم والدین در نظرسنجی آخرسال، باید با تدریس خداحافظی کنند! درست است؛ تنها مسئله‌ای که سبب این‌تفاوت بزرگ در مدارس دولتی و غیر آن می شود، ضمانت شغلی معلمان دولتی و نظارت قوی بر اعمال معلمان، در مدارس غیر دولتی است! در واقع، متاسفانه این ضمانت شغلی در باور برخی از انسان ها، ساختاری ایجاد کرده که حتی آنان را از قبول وظایف انسانی خویش باز داشته است! و گرنه که اگر رعایت ادب و احترام به دانش آموز توسط مجموعه های تربیتی رعایت می شد و حفظ کرامت دانش آموز اولویت آنان بود؛ اینطور شاهد تنزل اخلاق و زوال هویت نسل زد نبودیم! ✍🏻فاطمه شکیب‌رخ #زوال_هویت #تنزل_اخلاق @Ghalamzaniii