eitaa logo
هیئت منتظران ظهور شهر گلدشت
1.2هزار دنبال‌کننده
17.7هزار عکس
8.4هزار ویدیو
43 فایل
تحویل نذورات مراسمات هیئت 👇 09133317230 شماره کارت نذورات هیئت بنام حمیدگلشادی 👇 6037_6976_8043_3635 جهت عضویت درکانال هیئت کلمه(یاصاحب الزمان)به ID زیرارسال شود 👇 @Hamidgolshady1362 پیامرسان ایتا👇 @Gol_Nodbeh http://instagram.com/Gol_Nodbeh2
مشاهده در ایتا
دانلود
انتطار: 📻فایل صوتی 📌خطبه اول 📌خطبه دوم 🔻نمازجمعه این هفته ✅جمعه 11 آذر ماه 1401 به امامت حجت الاسلام والمسلمین ترکی امام جمعه محترم شهر گلدشت 👇👇👇
13.42M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
اجراءگروه سرود ریحانة النبی ✅مسجدالزهرا کهریزسنگ امروز درنماز جمعه شهر گلدشت مسجدالزهرا س گلدشت
جلسات روضه ونشر معارف اهل بیت علیهم السلام هرروز ساعت٦الی٧صبح امیرآباد خیابان شهید مفتح کوچه شهید رادمنش
همراه با سفره با برکت اهل البیت علیهم السلام @lahzehayeroyaei
جلسات روضه ونشر معارف اهل بیت علیهم السلام هرروز ساعت٦الی٧صبح امیرآباد خیابان شهید مفتح کوچه شهید رادمنش همراه با سفره با برکت اهل البیت علیهم السلام لینک کانال لحظه های رویائی👇👇 @lahzehayeroyaei
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
⭕️ اگر کارد به استخوانت رسیده‌... 🔸 مرحوم علامه مجلسی نقل میکند: فردی به نام "ابوالوفای شیرازی" در زمان حکومت ابی علی الیاس زندانی و تهدید به قتل شد. ایشان متوسل به حضرات اهل بیت میشود. شب در عالم رؤیا، پیامبر اکرم را زیارت میکند.حضرت میفرمایند: ❄️ اگر کارد به استخوان رسید و شمشیر به گردنت رسید، یوسف زهرای اطهر، فرزندم را صدا بزن و بگو: "یا صاحبَ الزَّمان اَنا مُستَغیثٌ بکَ" "الغَوثَ اَدرِکنی". (مهدی جان؛من به تو پناهنده شدم. به فریادم برس؛ یا غوث حقیقی؛ به فریادم برس...). 📝 ابوالوفا میگوید: من این جملات را در عالم رؤیا گفتم و از خواب پریدم. یک وقت دیدم مامورین ابی علی الیاس آمدند و ما را پیش او بردند. وی گفت: به چه کسی متوسل شدی؟ گفتم: "به منجی عالم بشریت, به فریاد درماندگان و بیچارگان" ☑️ سپس معلوم شد در خواب به ابی علی الیاس گفته بودند: "اگر دوست ما را رها نکنی نابودت می کنیم و حکومتت را بهم می ریزیم...". بعد مبلغی پول و هدایا به ابوالوفا داد و آزادش کرد. 📚 بحارالانوار جلد۵۳ ص۶۷۸