✨🌷 🌷 بســم‌رب‌الحسین علیه‌السلام ؛✨ - 『#ملجــاء'🌿』- فَفَروا اِلےَ الحُسین علیه‌السلام !❤️ "#قسمت_پنجاهم ؛ آسمان!" می‌خواستم گوشی رو خاموش کنم که چشمم به صفحهٔ محو یکی از استوری‌ها افتاد. بازش کردم...؛ گنبد آقام بود... گنبد امام حسینم! زیرش نوشته بود: «ارباب ما در گودال، بی‌حال و زخم خورده بودند. اما همچنان، کسی جرأت نمی‌کرد نزدیک امام شود! کسی پرسید: زنده است؟ دیگری گفت: اگر می‌خواهی بدانی زنده است یا نه؛ تنها یک راه دارد! دستور داد سواران بر اسب بتازند و سوی خیمه‌ها بروند... . ناگهان ارباب ما صدا زدند: من هنوز زنده‌ام ! کجا می‌روید..؟» - «علی داداش!» با صدای مجتبی سربلند کردم. هنوز چشمم کربلا رو میدید... . بغضم، بین موندن و رفتن مردد بود. دور و برم رو نگاهی انداختم: «علی‌اکبر!» خندید و ماشین رو خاموش کرد. - «پیاده شو که کلی کار داریم!» حواسم به اطرافم جمع شد؛ جلوی حسینیه بودیم. از ماشین پیاده شدم و عصامو از مجتبی گرفتم: «الان؟ تازه ساعت چهاره! مگه مراسم بعد از اذان نیست...؟» ماشین رو قفل کرد و راه افتاد سمت حسینیه. - «چرا! ولی گفتم که! کلی کار داریم!» دوطرف رو نگاه کردم. ماشینی نبود. آروم عصامو حرکت دادم: «تو چرا امروز اینقدر اذیت می‌کنی؟» برگشت و بقیه راه رو عقب عقبی رفت. گفت: «می‌دونی چیه؟ واقعا برا خودم متاسفم!» ابرهامو بالا دادم و سرتکون دادم: «از معدود کارهای درستته!» بدون اینکه لحن و ریتمشو تغییر بده، گفت: «شما ساکت باش!» و بدون اینکه به من فرصت جواب دادن بده، ادامه داد: «بخاطر این برای خودم متاسفم که چرا تا امروز گذاشتم آب خوش از گلوت پایین بره! که امروز و این کارام برات تازگی داره!» برگشت و وارد حیاط حسینیه شد. اینقدر لحنش غم داشت که انگار واقعا متاسف بود! گفت: «کوتاهی کردم...!» چشم چرخوندم. کنار جدول، دم در. داشتم نا امید می‌شدم که چشمم به کاجِ گوشه‌ی باغچه افتاد. به زحمت خم شدم و برش داشتم و مجتبی رو صدا زدم. به محض اینکه برگشت، پرتش کردم سمتش! صدای "تق" ِ برخورد کاج به سرش، جیگرمو حال آورد! دستشو به سرش گرفت و طلبکارانه نگام کرد. گفتم: «سعی کن کمتر پرت و پلا بگی! برات خوبه!» من وسط حیاط بودم، مجتبی نزدیکِ در ورودی. کاوه توی چهارچوب در ایستاد و با خنده گفت: «باز شما دوتا افتادین به جونِ هم؟» سیدمهدی از دور، نزدیک کاوه شد. گفت: «نمی‌خوان ما یه لحظه هم جایِ خالی سعید و ایمانو احساس کنیم!» مجتبی کنار کاوه و سید، به دیوار تکیه داد و سرش رو اغراق‌آمیز، مالش داد. گفت: «والا سعید دست بزن نداشت!» عصامو روی اولین پله گذاشتم: «ایمان هم مردم آزار...» مجتبی خودِ ایمان بود! هیچ تفاوتی نداشتن که بخوان در جواب مجتبی، بگم. مجتبی ایمانی بود که هیچوقت! هیچوقت جدی نمیشد! خندیدم و گفتم: «بود! ای خدا بگم شما دو تا رو چیکار نکنه! کفاره‌ی گناهای مایین به خدا!» کنارشون رسیدم. مجتبی، شصتش رو روی ناخون انگشت وسطیش گذاشت و دمِ پیشونیم، انگشت وسطیش رو از زیر شصتش کشید و محکم زد توی پیشونیم! مغزم سوت کشید! مجتبی بلند بلند خندید و دویید توی حسینیه. سیدمهدی زد به شونه‌م و گفت: «ولش کن!» حرصم درومده بود: «آخه این می‌دونه من پیشونیم حساسه!» با هم وارد حسینیه شدیم. مجتبی رفته بود تو آشپزخونه؛ فرار کرده بود تو آشپزخونه! کاوه کمکم کرد بشینم. گفت: «اون موقع که قلب سعید خیلی حساس بود، ایمان هر وقت میدیدش محکم میزد پشتش! بعدم فهمیدیم قبلش از دکتر پرسیده و میدونسته خطر نداره؛ فقط درد داره!» سیدمهدی کنارم نشست. آروم زیرگوشم گفت: «از من نشنیده بگیر! ولی مجتبی یه سوپرایز خفن برات داره! از هفته پیش داره پیگیری می‌کنه! قراره...» صدای مجتبی حرفش رو نصفه گذاشت. - «دِ نگو دیگه مومن!» مجتبی دندون‌هاشو به هم سابید. گفت: «به خدا اگه همین کارو کاوه می‌کرد... .» همون لحظه، کاوه از کنارش رد شد. صدای پس‌گردنی ای که بهش زد، تو کل حسینیه پیچید! کاوه دستشو به گردنش کشید و گفت: «خب سید دندون به جیگر بگیر دیگه! این یه هفته از دست تو من کبود شدم! تو رو که نمیزنه! منِ بدبخت... .» مجتبی نگاهی به ساعتش کرد و گفت: «بدویین! برین سر کاراتون!» کاوه و سید رفتن. مجتبی کنارم نشست. گفت: «علی‌اکبر! یه امشبی باهام راه بیا! پشیمون نمیشی!» تک خنده‌ای کردم و گفتم: «سه ماهه دارم باهات راه میام داداش! امشبم روش!» لبخندش پررنگ تر شد. گفت: «چند تا کلمه میگم، حستو بهشون تو یه جمله بگو!» سرتکون دادم؛ حس خوبی داشتم. حس کسی که از سبکی هوا، نزدیکی دریا رو احساس می‌کنه...! مجتبی شروع کرد: «حسینیه» تصاویر خوابم، کنار خاطره‌ی اولین باری که اومدم اینجا، جلوی چشمام نقش بست. لبخند روی صورتم نشست: «شهید!» ـــــــــ ــ هدیه به‌ آقای جوانان ، حضرت علی‌اکبر علیـه‌السلام💕 بـھ قلـم : خادم الحسـن علیه‌السلام🌱 (میـم_قــاف) - نشر‌ با قید نام نویسندھ و‌ منبع ، آزاد می‌باشد . ✨https://eitaa.com/Golma8

بنام‌خالق‌نوروبرکت🌻🌸... سلام اهالی خوب گلما صبحتون بخیر، روزتون پرازحال‌خوب😍💜

🕊 حرم امام رضا جان🕊 #وقت_سلام اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِيِّ النَّقِيِ‏ وَ حُجَّتِكَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّيقِ الشَّهِيدِ صَلاَةً كَثِيرَةً تَامَّةً زَاكِيَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ‏..💛✋🏻 ❤️ سلام آقا ❤️

<<وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِی>> می‌دونی یعنی چی؟ یعنی: تو جگرگوشه‌ی خدایی...

✅‼️✅‼️✅‼️✅‼️✅ پدرها تحت هر شرایطی به فکر شما هستند؛ از غریبه‌ها، قهرمان نسازیم...

🍃🌸 قرار هر روزمون: اللهم عجل لولیک الفرج

چنـان‌ زندگی ڪن‌؛ ڪه‌ کسانی ڪه‌ تـو را می‌شنـاسند و خدا را نمی‌شنـاسند! بواسـطه‌ آشنـایی بـا تـو بـا‌ خـدا آشنـا شونـد... (شهید‌ مصطفی چمران)

•°{⛱💛}°• #طنز_جبهه ماموریت‌ما‌تمام‌شد، همہ‌آمده‌بودند‌جز«بخشے». بچہ‌خیلے‌شوخے‌بود☺️ همہ‌پڪر‌بودیم😢 اگر‌بود‌همہ‌مان‌راالان‌مےخنداند.🙂 یہو‌دیدیم‌👀دونفر‌ یہ‌برانڪارد‌دست‌گرفتہ‌ودارن‌میان .یڪ‌غواص‌روے‌برانڪارد‌آه‌و‌نالہ‌مےڪرد😫. شڪ‌نڪردیم ‌ڪہ‌خودش‌است. تا بہ‌ما‌رسیدند‌بخشے‌سرامدادگردادزد🗣:«نگہ‌دار!»✋ بعد‌جلوے‌چشمان‌بہت‌زده‌ۍدو‌امدادگر پرید‌پایین‌😅و‌گفت: «قربون‌دستتون!‌چقدر میشہ؟!!» 😆😁 و‌زدزیر‌خنده‌و‌دوید‌بین‌بچہ‌ها‌گم‌شد😂 بہ‌زحمت،امدادگرها‌رو‌راضےڪردیم‌ڪہ‌بروند! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍃🌸 برای عصرونه بپذیرید لطفاً 😃 توفان در شهر یاسوج زده به مرغداری وهمه مرغها رابه آسمان برده ودر وسط شهر انداخته یاسوجیها فکر کردن از سوی خدا باران مرغ آمده. 😅😅😅😅😅 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌