قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : اَلطِّيَرَةُ عَلَى مَا تَجْعَلُهَا إِنْ هَوَّنْتَهَا تَهَوَّنَتْ وَ إِنْ شَدَّدْتَهَا تَشَدَّدَتْ وَ إِنْ لَمْ تَجْعَلْهَا شَيْئاً لَمْ تَكُنْ شَيْئاً . امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: فال بد زدن بر طبق همان چيزى است كه در پيش خود فال بد زده‌اى اگر آسان بگيرى آسان گذرد واگر سخت بگيرى سخت گذرد واگر چيزى به دل نگيرى چيزى در ميان نخواهد بود. فروع کافی ص ۱۹۸

یونس بن ظبیان میگوید: در ماه رجب، در محضر مولایم امام صادق علیه السلام بودم که معلی بن خنیس به خدمت ایشان رسید و درباره دعا کردن در ماه رجب صحبت شد ..... معلی به امام عرض کرد: آقای من! دعای جامع و کاملی یادم دهید که این دعا هر آنچه را که شیعیان در کتابهایشان نوشته اند در بر بگیرد. حضرت صادق علیه السلام فرمودند: ای معلی! اینگونه دعا کن: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ صَبْرَ اَلشَّاكِرِينَ لَكَ وَ عَمَلَ اَلْخَائِفِينَ مِنْكَ وَ يَقِينَ اَلْعَابِدِينَ لَكَ اَللَّهُمَّ أَنْتَ اَلْعَلِيُّ اَلْعَظِيمُ وَ أَنَا عَبْدُكَ اَلْبَائِسُ اَلْفَقِيرُ وَ أَنْتَ اَلْغَنِيُّ اَلْحَمِيدُ وَ أَنَا اَلْعَبْدُ اَلذَّلِيلُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْأَوْصِيَاءِ وَ اُمْنُنْ بِغِنَاكَ عَلَى فَقْرِي وَ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِقُوَّتِكَ عَلَى ضَعْفِي يَا قَوِيُّ يَا عَزِيزُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْأَوْصِيَاءِ اَلْمَرْضِيِّينَ وَ اِكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: ای معلی! به خدا قسم این دعا هر آنچه را که از زمان ابراهیم خلیل تا محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، برایت جمع کرده است. اقبال سید بن طاووس ج۲ ص ۶۴۳

از درر روایت در باب محبت اهل بیت این روایت است عَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :  مَنْ رَزَقَهُ اَللَّهُ حُبَّ اَلْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَقَدْ أَصَابَ خَيْرَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ فَلاَ يَشُكَّنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ فِي اَلْجَنَّةِ فَإِنَّ فِي حُبِّ أَهْلِ بَيْتِي عشرون خَصْلَةً عَشْرٌ مِنْهَا فِي اَلدُّنْيَا وَ عَشْرٌ مِنْهَا فِي اَلْآخِرَةِ أَمَّا اَلَّتِي فِي اَلدُّنْيَا فَالزُّهْدُ وَ اَلْحِرْصُ عَلَى اَلْعَمَلِ وَ اَلْوَرَعُ فِي اَلدِّينِ وَ اَلرَّغْبَةُ فِي اَلْعِبَادَةِ وَ اَلتَّوْبَةُ قَبْلَ اَلْمَوْتِ وَ اَلنَّشَاطُ فِي قِيَامِ اَللَّيْلِ وَ اَلْيَأْسُ مِمَّا فِي أَيْدِي اَلنَّاسِ وَ اَلْحِفْظُ لِأَمْرِ اَللَّهِ وَ نَهْيِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلتَّاسِعَةُ بُغْضُ اَلدُّنْيَا وَ اَلْعَاشِرَةُ اَلسَّخَاءُ وَ أَمَّا اَلَّتِي فِي اَلْآخِرَةِ فَلاَ يُنْشَرُ لَهُ دِيوَانٌ وَ لاَ يُنْصَبُ لَهُ مِيزَانٌ وَ يُعْطَى كِتٰابَهُ بِيَمِينِهِ وَ يُكْتَبُ لَهُ بَرَاءَةٌ مِنَ اَلنَّارِ وَ يَبْيَضُّ وَجْهُهُ وَ يُكْسَى مِنْ حُلَلِ اَلْجَنَّةِ وَ يَشْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ يَنْظُرُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ وَ يُتَوَّجُ مِنْ تِيجَانِ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْعَاشِرَةُ يَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ فَطُوبَى لِمُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِي. ابو سعيد خدرى نقل مى‌كند كه پيامبر خدا(صلّى الله عليه و آله) فرمود: هر كس كه خداوند محبت امامان از خاندان مرا به او روزى كرده باشد،به خير دنيا و آخرت رسيده است و كسى شك نكند كه او در بهشت خواهد بود،چون محبّت اهل بيت من بيست خصلت دارد،ده تا از آن در دنيا و ده تا در آخرت است،اما آنچه در دنياست عبارت است از زهد و حرص در عمل و پرهيزگارى در دين و رغبت در عبادت و توبه پيش از مرگ و شادابى در شب زنده دارى و نوميدى از آنچه دست مردم است و مراعات امر و نهى الهى،و نهمى دشمنى با دنيا،و دهمى سخاوت.و اما آنچه در آخرت است عبارت است از اينكه پرونده‌اى براى او نشر داده نشود و ميزان براى او نصب نشود و نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود و براى او برائت از آتش نوشته مى‌شود و صورت او سفيد خواهد بود و از لباسهاى بهشتى پوشانيده مى‌شود و در ميان صد نفر از خاندانش شفاعت مى‌كند و خداوند با رحمت به او نگاه مى‌كند و تاجهاى بهشتى بر سر او گذاشته مى‌شود و دهم اينكه بدون حساب وارد بهشت مى‌گردد،پس خوشا به دوستداران خاندان من. خصال شیخ صدوق

امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: هر کس دو ماه پی در پی روزی چهارصد بار بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ جَمِيعِ ظُلْمِي وَ جُرْمِي وَ إِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي وَ أَتُوبُ إِلَيْه‏». یا گنجی از علم و دانش به او داده می‌شود ، یا گنجی از مال و ثروت روزیش می‌گردد. بحار الأنوار ج84 ص 20 به نقل از مصباح كفعمى

امام باقر علیه السلام فرمودند: أَمَا وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا بدان محبوبترين ياران نزد من با ورع ترین و رازدارترين آنها نسبت باحاديث ماست وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ إِلَيَّ الَّذِي إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا همانا بدحال‏ترين ياران نزد من و مبغوض‏ترين آنها كسى است كه حديثى را كه منسوب بماست و از ما روايت شده بشنود فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يَقْبَلْهُ قَلْبُهُ اشْمَأَزَّتْ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ معنی این حدیث را نمی فهمد و با عقلش جور در نمی آید و قلبش نمی پذیرد پس بدین حال نسبت به این روایت متنفر می شود و آن را انكار می کند و با افرادى كه آن روايت را می پذيرند كفر می ورزد وَهُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ در حالی که او نمي داند شايد در واقع آن حديث از ما صادر شده و منسوب بما باشد فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَايَتِنَا پس در نتیجه او بخاطر انكارش از ولايت ما بيرون رود بحار الانوار ج65 ص 177 به نقل از کتاب التمحیص

امام باقر علیه السلام فرمودند: أَمَا وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا بدان محبوبترين ياران نزد من با ورع ترین و رازدارترين آنها نسبت باحاديث ماست وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ إِلَيَّ الَّذِي إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا همانا بدحال‏ترين ياران نزد من و مبغوض‏ترين آنها كسى است كه حديثى را كه منسوب بماست و از ما روايت شده بشنود فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يَقْبَلْهُ قَلْبُهُ اشْمَأَزَّتْ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ معنی این حدیث را نمی فهمد و با عقلش جور در نمی آید و قلبش نمی پذیرد پس بدین حال نسبت به این روایت متنفر می شود و آن را انكار می کند و با افرادى كه آن روايت را می پذيرند كفر می ورزد وَهُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ در حالی که او نمي داند شايد در واقع آن حديث از ما صادر شده و منسوب بما باشد فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَايَتِنَا پس در نتیجه او بخاطر انكارش از ولايت ما بيرون رود بحار الانوار ج65 ص 177 به نقل از کتاب التمحیص

خلاصه علوم در کلام امام کاظم الإمام الكاظم سلام الله علیه: وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فی أرْبَعٍ: أوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ، وَالثّانِیةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ، وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْكَ، وَالرّابِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما یخْرِجُكَ عَنْ دینِكَ. امام كاظم(ع): تمام علوم جامعه را در چهار مورد شناسائی كرده ام: اوّلین آن ها این كه پروردگار و آفریدگار خود را بشناسی و نسبت به او شناخت پیدا كنی. دوّم، این كه بفهمی كه از برای وجود تو و نیز برای بقاء حیات تو چه كارها و تلاش هائی صورت گرفته است. سوّم، بدانی كه برای چه آفریده شده ای و منظور چه بوده است. چهارم، معرفت پیدا كنی به آن چیزهائی كه سبب می شود از دین و اعتقادات خود منحرف شوی یعنی راه خوشبختی و بدبختی خود را بشناسی و در جامعه چشم و گوش بسته حركت نكنی. كافی: ج ۱، ص ۵۰، ح ۱۱‌.

از درر روایات در باب معرفت امام قَالَ: خَرَجَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِيَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاهُ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي فَمَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ قَالَ مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِي يَجِبُ عَلَيْهِمْ طَاعَتُهُ حضرت حسين بن على عليهما السّلام از جمع يارانشان بيرون آمده و خطاب به آنها فرمودند: اى مردم،حقّ‌-جلّ‌ ذكره-بندگانش را نيافريده مگر براى آن كه او را بشناسند و هنگامى كه او را شناختند عبادتش مى‌كنند و زمانى كه او را عبادت كردند از پرستش غير او بى‌نياز مى‌گردند. مردى در بين ياران عرضه داشت:اى پسر رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله:پدر و مادرم به فداى تو باد معرفت و شناخت خدا چيست‌؟ حضرت فرمودند:آنست كه اهل هر عصر و زمانى امامى را كه اطاعتش بر آنها واجب است بشناسند. علل الشرایع ج ۱، ص ۹

در نقلی آمده است: 🔹روزی یک مرد مسیحی وارد مسجد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شد. مردم که او را در مسجد دیدند به او گفتند: تو مسیحی هستی! از مسجد خارج شو! مرد مسیحی به آنان گفت: شب گذشته در خواب، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و حضرت عیسی علیه‌السلام را دیدم. 🔸 حضرت عیسی علیه‌السلام به من فرمودند: به دستان مبارک خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله اسلام بیاور که به درستی پیامبر این امت است. من به دست او اسلام آوردم و اکنون آمده‌ام تا اسلام خود را با مردی از اهل بیتش تجدید کنم! 🔹 پس او را به محضر امام حسین علیه‌السلام آوردند. همین که به محضر حضرت رسید، خود را بر پای امام علیه‌السلام انداخت و شروع به بوسیدن پاهای آن حضرت کرد. بعد خوابی را که شب گذشته دیده بود، برای آن حضرت تعریف کرد. در آن هنگام سیدالشهداء علیه‌السلام فرمودند: أ تُحِبُّ اَنْ آتیکَ بِشَبیهِهِ؟ قالَ: بَلیٰ سَیّدی! آیا دوست داری کسی که شبیه به رسول‌ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است را نزد تو بیاورم؟ گفت: بله، ای آقای من! فَدَعَی الحُسَینُ علیه‌السلام بِوَلَدِه عَلِیّ الاکبَر و کان اِذا ذاکَ طِفلٌ صَغیرٌ و قَد وَضَعَ عَلی وَجهِهِ البُرقَع فَجیء به الی اَبیه، پس امام حسین علیه‌السلام فرزندش علی اکبر را ندا داد؛ در آن زمان او کودکی بود و در حالی که بر صورتش نقاب انداخته بود، او را نزد پدر آوردند. فَلَمّا رَفَعَ الحسین علیه‌السلام البُرقَعَ مِن وَجهِهِ وَ رَآهُ ذلکَ الرَجُلُ وَقَعَ مُغمیٰ عَلَیه. هنگامی که سیدالشهداء علیه‌السلام نقاب را از روی صورت علی اکبر علیه‌السلام برداشتند و آن مرد او را دید، از هوش رفت. حضرت فرمودند: آب به صورت او بپاشید! زمانی که به هوش آمد، سیدالشهداء علیه‌السلام به آن مرد فرمودند: ای مرد! آیا این پسر من، شبیه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است؟ مرد گفت: به خدا قسم آری! 🥀 امام حسین علیه‌السلام به او فرمودند: اگر تو چنین فرزندی داشتی و خاری به پای او می‌رفت، چه می‌کردی؟ مرد جواب داد: «می‌مُردم!»؛ در این‌جا بود که سیدالشهداء علیه‌السلام به او فرمودند: اُخبِرُکَ أنّی أریٰ وَلَدی هٰذا بِعَیني مُقَطَّعاً بِالسُیُوفِ إرباً إرباً اکنون به تو این خبر را می‌دهم که روزی این پسر را با چشمان خودم می‌بینم در حالی که با شمشیر بدنش را قطعه قطعه کرده‌اند... 📚ثمرة الاعواد، ج۱ ص۲۳۰ 📚مفتاح الجنة،نسخه‌خطی، ص۱۷۵ (با اندکی تفاوت)

پس از آنکه علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی بعد از سالها اشتیاق، توفیق زیارت امام زمان علیه السلام نصیبش گردید؛ حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به او فرمودند: يَا أَبَا اَلْحَسَنِ، قَدْ كُنَّا نَتَوَقَّعُكَ لَيْلاً وَ نَهَاراً، فَمَا اَلَّذِي أَبْطَأَ بِكَ عَلَيْنَا؟ «ای اباالحسن! ما شب و روز در انتظار تو بودیم! چه چیزی باعث تأخیر تو در تشرف به سوی ما شد؟» قُلْتُ: يَا سَيِّدِي، لَمْ أَجِدْ مَنْ يَدُلُّنِي إِلَى اَلْآنَ! عرض کردم: آقای من! تاکنون کسی را نیافته‌ بودم که مرا به نزد شما راهنمایی کند! قَالَ لِي: لَمْ نَجِدْ أَحَداً يَدْلُّكَ؟! ثُمَّ نَكَثَ بِإِصْبَعِهِ فِي اَلْأَرْضِ، ثُمَّ قَالَ: لاَ وَ لَكِنَّكُمْ كَثَّرْتُمُ اَلْأَمْوَالَ، وَ تَجَبَّرْتُمْ عَلَى ضُعَفَاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ، وَ قَطَعْتُمُ اَلرَّحِمَ اَلَّذِي بَيْنَكُمْ، فَأَيُّ عُذْرٍ لَكُمْ اَلْآنَ؟ حضرت فرمودند: « کسی را نیافتی که تو را (به نزد من) راهنمایی کند؟! سپس حضرت انگشتشان را روی زمین کشیدند و فرمودند: (این چنین نیست)، شما اموالی فراوان انباشتید و ضعفای مؤمنین را به زحمت افکندید و پیوند رَحِمی که در میان خود داشتید، قطع کردید، دیگر (و در این صورت)، چه عذری برای شما خواهد ماند؟» فَقُلْتُ: اَلتَّوْبَةَ اَلتَّوْبَةَ، اَلْإِقَالَةَ اَلْإِقَالَةَ. عرض کردم: توبه! توبه! (اقاله در اینجا به معنی: خواهش و تمنا برای درگذشتن از گناه) ثُمَّ قَالَ: يَا اِبْنَ اَلْمَهْزِيَارِ، لَوْ لاَ اِسْتِغْفَارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْهَا إِلاَّ خَوَاصَّ اَلشِّيعَةِ اَلَّذِينَ تُشْبِهُ أَقْوَالُهُمْ أَفْعَالَهُمْ سپس حضرت فرمودند: ای پسر مهزیار اگر بعضی از شما برای بعضی دیگر استغفار و طلب مغفرت نمی‌کردند، غیر از خواص شیعه که حرف و عملشان یکی است، همه هلاک می‌شدند... 📚 دلائل الامامة، ص ۵۴۲ (ابتدای حدیث ص۵۳۹)

💠پیامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) 🍁✨هر که هر روز ده بار این دعا را بخواند: ✨حق تعالى چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد 🎗وى را از سکرات مرگ و فشار قبر ✨صدهزار هراس قیامت نجات دهد 🎗از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد ✨قرضش ادا شود 🎗اندوه و غمش برطرف گردد دعا این است: اَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَ لِکُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَاللهُ وَ لِکُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ للهِ وَ لِکُلِّ رَخآءٍ اَلشُّکْرُ للهِ وَ لِکُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ اللهِ وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ لِکُلِّ مُصیبَةٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ وَ لِکُلِّ ضیقٍ حَسْبِىَ اللهُ وَ لِکُلِّ قَضآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ وَ لِکُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللهِ وَ لِکُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِیَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ 📚بلد الامین

قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ ع لَا تَنْسَنِی مِنَ الدُّعَاءِ حسن بن جَهْم گوید: روزی به حضرت أبالحسن الرّضا صلوات‌الله‌عليه عرض کردم: مرا از دعای خیرتان فراموش نفرمائید قَالَ أَوَتَعْلَمُ أَنِّی أَنْسَاکَ حضرت فرمودند: آیا گمان مى‌كنى كه فراموشت مى‏‌كنم؟! قَالَ فَتَفَکَّرْتُ فِی نَفْسِی وَ قُلْتُ هُوَ یَدْعُو لِشِیعَتِهِ وَ أَنَا مِنْ شِیعَتِهِ قُلْتُ لَا لَا تَنْسَانِی قَالَ وَ کَیْفَ عَلِمْتَ ذَلِکَ قُلْتُ إِنِّی مِنْ شِیعَتِکَ وَ إِنَّکَ لَتَدْعُو لَهُمْ فَقَالَ هَلْ عَلِمْتَ بِشَیْ ءٍ غَیْرِ هَذَا قَالَ قُلْتُ لَا اندكى انديشيدم و حدیث نفس کردم که: امام براى شيعيانش دعا مى‏‌كند و من نيز از شيعيانش هستم؛ سپس گفتم: نه، فراموشم نمى‌كنید امام رضا علیه‌السلام فرمودند: این را از كجا فهميدى؟! گفتم: من از شيعيانتان هستم و شما هم برای شیعیانتان دعا مى‌‏كنید؛ حضرت فرمودند: آيا متوجّه مطلب ديگرى جز اين هم شدى؟ عرض کردم: نه قَالَ إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَا لَکَ عِنْدِی فَانْظُرْ إِلَی مَا لِی عِنْدَکَ. امام رئوف علیه‌السلام فرمودند: هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم. اصول کافی ج 2 ص 651