رَوَاهُ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ فِي حَدِيثٍ: وَ لَقَدْ قَتَلُوهُ يَعْنِي أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قِتْلَةً نَهَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنْ يُقْتَلَ بِهَا اَلْكِلاَبُ لَقَدْ قُتِلَ بِالسَّيْفِ وَ اَلسِّنَانِ وَ بِالْحِجَارَةِ وَ بِالْخَشَبِ . بحار ج۴۵ ص ۹۱ من نوادر عليّ بن أسباط

#حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام ◼️ خاک بر سر دنیا بعد از تو ای پسرم... نقل کرده‌اند: امام حسین علیه السلام وقتی سر علی اکبر را بر روی زانو گذاشت، علی اکبر از هوش رفته بود. اما امام علیه السلام خواست که یک بار دیگر سخنی از لب های علی بشنود. فَجَعَلَ یَمَسَحُ الدَّمَ عَن ثَنایاهِ الشَّریفَةِ ▪️پس با گوشه عمامه (و یا به نقلی با آستین خود)، خون را از دندان های علی پاک می‌کرد اما باز دید سخن نمی گوید. فَجَعَلَ یَلثُمهُ ▪️شروع کرد دندان های علی را بوسیدن و دائما آن ها مس کرد و میفرمود : عَلَیٰ الدُّنیا بَعدَکَ الْعَفَا. ▪️خاک برسر دنیا بعد از تو علی جانم. دیگر بعد از تو حرف نخواهم زد. فَاِذا نَطَقتُ فَأَنتَ اَوَّلُ مَنْطِقِی و اِذا سَکَنْتُ فَأَنتَ في مِضمارِی ▪️و اگر حرف بزنم، "علی" می گویم و اگر ساکت بنشینم در دل "علی" می گویم. فَوَضَعَ خَدَّهُ عَلَیٰ خَدِّهِ فَقالَ:اَما اَنتَ قد اسْتَرَحْتَ مِنْ هَمِّ الدُّنیا و غَمِّها و سِرتَ اِلیٰ رَوحٍ و رَاحَةٍ و بَقِی اَبوکَ فَریداً وَحیداً و اَسْرَعُ لُحوقِی بِکَ ▪️پس صورت بر صورت علی گذاشت و فرمود: اما تو از غم دنیا رحمت شدی و به روح و رضوان آخرت سفر کردی. اما پدرت تنها و بی کس مانده است. و چه زود به تو ملحق می‌شود... 📚 ریاض القدس ج٢ نسخه خطی

سیدالشهداء علیه السلام خطاب به فرزندشان زین ‌العابدین علیه السلام: يَا وَلَدِي! يَا عَلِيُّ! وَاللَّهِ لَا يَسْكُنُ‏ دَمِي‏ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ الْمَهْدِيَّ ... پسرم علی! به خدا سوگند! خون من آرام نخواهد گرفت تا هنگامی که خدای متعال مهدی (علیه السلام) را برانگیزاند ... 📚 مناقب آل ابی طالب علیهم السلام ج ۴ ص ٨۵

وقتی که سیدالشهدا علیه السلام از علقمه به خیمه ها برمی‌گشت ، نوشته اند: و رَجَعَ إلىٰ الْخَيمَةِ و هو يُكَفْكِفُ دُمُوعَهُ بِكُمِّهِ. ▪️ او به خیمه بازمی‌گشت و با آستین لباسش، سيلاب اشک چشمانش را پاک می‌کرد. فَلَمَّا رَأوهُ مُقبِلاً، أتَتْ إلَيهِ سَكينَةُ، و لَزِمَتْ عَنانَ جَوادِهِ و قالَتْ: يا أبَتاه، هل لَکَ عِلمٌ بِعَمِّيَ الْعَبّاسِ؟ أراهُ أبطَأ، و قد وَعَدَني بِالْماءِ و لَيسَ لَهُ عادَةً أنْ يَخلِفَ وَعدَهُ، فَهَلْ شَرِبَ ماءً أو بَلَّ غَليلَه و نَسِىَ ما وَرَاءَهُ، أمْ هو يُجاهِدُ الْأعْداءَ؟ ▪️وقتی که سیدالشهدا علیه السلام نزدیک خیام رسید، حضرت سکینه علیها السلام به استقبال او آمد و عنان ذوالجناح را گرفت و عرضه داشت: ای پدرجان! آیا خبری از عمویم داری؟ می بینم که او دیر کرده است؛ او به من وعده آب داده و محال است که خلف وعده کند. آیا آب نوشیده و عطشش فروکش کرده و ما را فراموش کرده است یا در اینکه دارد با دشمنان می جنگند؟ فَعِندَها بَكَىٰ الْحسينُ عليه السّلامُ و قالَ: يا بِنتَاه! إنَّ عَمَّكِ الْعَبّاسِ قُتِلَ و بَلَغَتْ روحَهُ الْجَنانَ. ▪️در این زمان بود که گریه، امان سیدالشهدا علیه السلام برید و فرمود: عمویت عباس کشته شد و روحش به جنت خدا پرواز کرده است. 📚أسرار الشّهادة، /ص۳۳۸

➖تاسوعا چه روزی است؟ 🛑عن ابی‌عبدالله علیه‌السلام: «تاسُوعَاءُ» يَوْمٌ حُوصِرَ فِيهِ الْحُسَيْنُ َ عَلَيْهِ السَّلَام‏ وَ أَصْحَابُهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ بِكَرْبَلَاءَ وَ اجْتَمَعَ عَلَيْهِ خَيْلُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنَاخُوا عَلَيْهِ وَ فَرِحَ ابْنُ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ بِتَوَافُرِ الْخَيْلِ وَ كَثْرَتِهَا وَ اسْتَضْعَفُوا فِيهِ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَصْحَابَهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ أَيْقَنُوا أَنْ لَا يَأْتِيَ الْحُسَيْنَ َ عَلَيْهِ السَّلَام‏ نَاصِرٌ وَ لَا يُمِدَّهُ أَهْلُ الْعِرَاقِ. بِأَبِي الْمُسْتَضْعَفُ الْغَرِيب‏. 🔰امام صادق علیه‌السلام: تاسوعاء، روزى است كه حسين و يارانش در كربلاء محاصره شدند، اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن‌مرجانه و ابن‌سعد از كثرت لشكر خود خوشحال شدند و حسين و ياران او را در آن روز ضعيف شمردند. آنان يقين كردند كه براى حسين ياورى نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را امداد نخواهند كرد. پدرم فداى آن حسينى كه ناتوانش دیدند و غريب بود. 📚؛:الکافی، ج۴، ص۱۴۷

بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ ، أمّا بَعدُ ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل ، وَالسَّلامُ . امام باقر عليه السلام : حسين بن على عليهماالسلام از كربلا به محمّد بن على حديث نوشت: «به نام خداوند رحمتگر مهربان. از حسين بن على به محمّد بن على و ديگر فرزندان هاشم. امّا بعد : دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت ، چنان است كه گويى همواره بوده است! بدرود».

شیخ‌طوسی در کتاب امالی خود از امام صادق(علیه السلام) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: لَمَّا كَانَ مِنْ أمْرِ الْحُسَيْنِ‌ بْنِ‌ عَلِيٍّ مَا كَانَ ضَجَّتِ الْمَلَائِكَةُ إلَى اللهِ وَ قَالَتْ: يَا رَبِّ! يُفْعَلُ هَذَا بِالْحُسَيْن صَفِيِّكَ وَ ابْنِ نَبِيِّكَ! قَالَ: فَأقَامَ اللهُ لَهُمْ ظِلَّ الْقَائِمِ وَ قَالَ : بِهَذَا أنْتَقِمُ لهَذَا مِنْ ظَالِمِيِهِ! ِپس از شهادت امام حسین(ع)، ملائکه ناله کرده و گفتند: پروردگارا! با حسین(ع)، برگزیده‌ات و پسر پیامبرت(ص) این‌گونه رفتار نمودند! خداوند سایه قائم(عج) را به آنها ظاهر کرد و فرمود: به‌وسیله این (قائم)، انتقام خون او (حسین) را از ظالمان می‌گیرم. ۲۹)امالی شیخ طوسی، ص۴۱۸

‏امام صادق علیه السلام‏ ارْجُ اللَّهَ رَجَاءً لَا يُجَرِّئُكَ عَلَى مَعَاصِيهِ وَ خَفِ اللَّهَ خَوْفاً لَا يُؤْيِسُكَ مِنْ رَحْمَتِهِ به خدا آن گونه امید داشته باش که جرئت معصیت پیدا نکنی، و از خدا چنان بترس که از رحمت او نومید نشوی. بحار الانوار، ج ۶۷، ص: ۳۸۴

‏امام علی علیه السلام‏ سَمِعَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ رَجُلًا يَشْتِمُ قَنْبَراً وَ قَدْ رَامَ قَنْبَرُ أَنْ يَرُدَّ عَلَيْهِ فَنَادَاهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ «مَهْلًا يَا قَنْبَرُ دَعْ شَاتِمَكَ مُهَانًا تُرْضِي الرَّحْمَنَ وَ تُسْخِطُ الشَّيْطَانَ وَ تُعَاقِبُ عَدُوَّكَ فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا أَرْضَى الْمُؤْمِنُ رَبَّهُ بِمِثْلِ الْحِلْمِ وَ لَا أَسْخَطَ الشَّيْطَانَ بِمِثْلِ الصَّمْتِ وَ لَا عُوقِبَ الْأَحْمَقُ بِمِثْلِ السُّكُوتِ عَنْهُ» امیر مؤمنان علیه‌السلام شنید که مردی دارد قنبر را ناسزا می‌گوید و قنبر تصمیم گرفت که پاسخش را بدهد. امیر مؤمنان قنبر را صدا زد: «ای قنبر، آهسته باش. این ناسزاگو را به همان حالت پستی رها کن که در این صورت خدا را خشنود و شیطان را خشمناک و دشمنت را ناراحت خواهی کرد سوگند به خدائی که دانه را شکافت و مخلوقات را آفرید هیچ چیزی مانند حلم موجب رضای الهی نیست و هیچ چیزی مانند سکوت شیطان را خشمناک نمی‌کند و هیچ کاری مانند خاموش بودن و بی‌اعتنائی احمق را ناراحت نمی‌کند. بحار الانوار، ج ۶۸، ص: ۴۲۴

این حدیث از نبی مکرم اسلام را زیاد شنیده ایم که إِنَّي بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ‏ ببینیم مصادیق مکارم اخلاق در روایات چیست .... يَا عَلِيُّ ثَلَاثُ خِصَالٍ مِنْ مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ تُعْطِي مَنْ حَرَمَكَ وَ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَكَ‏ اى على سه خصلت از مكارم اخلاق بشمار مى‏روند، هر كس تو را محروم كرد به او بخشش كنى و هر كس با تو قطع رابطه كرد با او رفت و آمد نمائى، و هر كس به تو ظلم كرد از وى درگذرى. إِنَّ مِنْ مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ أَنْ يَعْفُوَ الرَّجُلُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ وَ يُعْطِيَ مَنْ حَرَمَهُ وَ يَصِلَ مَنْ قَطَعَهُ وَ أَنْ يَعُودَ مَنْ لَا يَعُودُهُ‏ از مكارم اخلاق آن است گذشت کردن از كسى كه ظلم كرده است ، اعطا کردن به هر كس که محروم نموده و از خود طرد کرده است، پیوند زدن و صله رحم با كسى كه قطع رابطه كرده است و رفتن به ديدن كسانى كه از او ديدن نمى‏كنند.

1⃣در شام و کوفه سر مبارک #امام_حسین_علیه_السلام به دار آویخته شد: در کوفه : ابن جوزی بغدادی(۵۹۷ق) می نویسد : «ثُمَّ نُصِبَ رَأسُ الحُسَينِ(ع) بِالكُوفَةِ بَعدَ أَن طِيفَ بِهِ» ♦️سر مبارک امام حسین(علیه السلام) بعد از گرداندنش در کوفه، به دار آویخته شد.(۱) .................................................. در شام : شیخ صدوق(۳۸۱ق) می نویسد : «ثُمَّ أمَرَ بِرَأسِ فَنُصِبَ عَلَى بَابِ مَسجِدِ دِمَشقَ» ♦️سپس یزید دستور داد سرِ مبارک امام حسين(علیه السلام) را بر دربِ مسجد دمشق، آویزان كنند.(۲) 📚منابع : ۱)المنتظم ابن جوزی، ج۵، ص۳۴۱ ۲)امالی شیخ صدوق، ص۲۳۰

در هر دو مجلس، به لب و دندان #امام_حسین_علیه_السلام جسارت شد: در کوفه : عبیدالله بن زیاد در مجلس خود دستور داد، سر مبارک امام حسین(علیه السلام) را به حضورش بیاورند. شیخ مفید(۴۱۳ق) می نویسد : «فَوُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ جَعَلَ يَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ يَتَبَسَّمُ وَ فِي يَدِهِ قَضِيبٌ يَضْرِبُ بِهِ ثَنَايَاهُ» ♦️عبیدالله سر مقدس را پيش روى خود قرار داد و به آن نگاه می‌ كرد و پوزخند می‌زد و در دست او چوبی بود كه با آن به دندانهاى پيشين حضرت(علیه السلام) می‌زد.(۱) .............................................. در شام : در مجلس یزید نیز این جریان اتفاق افتاد و یزید دستور داد که سر مبارک را نزد او حاضر کردند. شیخ صدوق(۳۸۱ق) می نویسد : «فَوُضِعَ بَينَ يَدَيهِ فِی طَسْتٍ مِن ذَهَبِ وَ جَعَلَ یَضرِبُ بِقَضیبِِ فِی یَدِهِ عَلَی ثَنَایَاهُ» ♦️سر مبارک امام حسین(علیه السلام) جلوی او در طشت طلا قرار داده شد، وآن لعین با چوپ، بر میان دو لب مطهر ایشان می زد.(۲) 📚منابع : ۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۵ ۲)امالی شیخ صدوق، ص۱۶۵

عَنْ أبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أبِی‌عَبْدِاللهِ (علیه السلام) قَالَ: مِنْ أَشَدِّ مَا عَمِلَ الْعِبَادُ إِنْصَافُ الْمَرْءِ مِنْ نَفْسِهِ وَ مُوَاسَاةُ الْمَرْءِ أَخَاهُ وَ ذِکْرُ اللَّـهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ قَالَ قُلْتُ أَصْلَحَکَ اللَّهُ وَ مَا وَجْهُ ذِکْرِ اللَّـهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ قَالَ یَذْکُرُ اللَّهَ عِنْدَ الْمَعْصِیَةِ یَهُمُّ بِهَا فَیَحُولُ ذِکْرُ اللَّـهِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ تِلْکَ الْمَعْصِیَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّـهِ إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ. ابوبصیر گوید: امام صادق فرمود: «از دشوارترین مواردی که بندگان باید عمل کنند: انصاف‌داشتن شخص، و همدردی مرد با برادر [مؤمن] خود، و درهمه‌حال به یاد خدا بودن است». عرض کردم: «خدا تو را خیر بدهد؛ واقعیّت ذکر خدا در هرحال چیست»؟ فرمود: «هنگام ارتکاب معصیت به یاد خدا می‌افتد و اگر نزدیک است به آن آلوده شود، ذکر خدا میان او و معصیت حائل می‌گردد، و این است کلام خداوند متعال: إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُون».‌ خصال ج۱ ص ۱۳۱

💠چهارده توصیه امام صادق(ع) برای زائران امام حسين(ع) 🔰راوی می‌‌‌‌گويد به امام صادق(ع) عرض كردم: اگر به زيارت پدر شما برويم حج كرده‌‌ايم؟ ▫️فرمود: آرى. ▫️پرسيدم: پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نيز لازم است؟ ▫️فرمود: چه چيز؟ ▫️عرض كردم: چيزهايى كه براى حاجى لازم است. 🔻فرمود: لازم است؛ 🔸 با همسفرت خوش رفتار باشى 🔸 كمتر حرف بزنى، مگر در خير و خوبى 🔸 فراوان به ياد خدا باشي 🔸 لباست تميز باشد 🔸 پيش از رسيدن به حائر [حسينى] غسل كنى 🔸 خاشع باشى 🔸و نماز زياد بخوانى 🔸و بر محمّد و آل محمّد بسيار صلوات فرستى 🔸 از برداشتن آنچه مال تو نيست خوددارى كنى 🔸 چشمت را [از حرام] فرو بندى 🔸اگر ديدى يكى از همسفرانت، توشه‌‌اش تمام شده و از سفر بازمانده، لازم است به او رسيدگى و كمك مالى كنى 🔸 تقيّه را (كه قوام و استحكام دين تو به آن است) رعايت كنى 🔸و از محرمات و آنچه نهی شده‌‌ای پرهيز کنی 🔸و از دلخوری و قسم خوردن زياد و جر و بحث، كه در آن سوگند خورده شود، دورى كنى. 🔰پس، اگر اينها را رعايت كردى حج و عمره تو به طور كامل انجام شده است. و بخاطر هزينه‌‌ها و دور شدن از خانواده‌‌ات و خودداری از آنچه به آن مايل هستى، از کسی(خدايی) كه آنچه نزدش بوده و تو آن را طلب كردى، استحقاق پيدا مى ‏كنى كه از سفرت برگردی در حالى كه مغفرت و رحمت و رضوانش شامل تو شده باشد. 🔹عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِم‏ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ(ع) قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِذَا خَرَجْنَا إِلَى أَبِيكَ أَ فَكُنَّا فِي حَجٍّ قَالَ بَلَى قُلْتُ فَيَلْزَمُنَا مَا يَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ مِنْ مَا ذَا قُلْتُ مِنَ‏ الْأَشْيَاءِ الَّتِي يَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ يَلْزَمُكَ حُسْنُ الصَّحَابَةِ لِمَنْ يَصْحَبُكَ وَ يَلْزَمُكَ قِلَّةُ الْكَلَامِ إِلَّا بِخَيْرٍ وَ يَلْزَمُكَ كَثْرَةُ ذِكْرِ اللهِ وَ يَلْزَمُكَ نَظَافَةُ الثِّيَابِ وَ يَلْزَمُكَ الْغُسْلُ قَبْلَ أَنْ تَأْتِيَ الْحَائِرَ وَ يَلْزَمُكَ الْخُشُوعُ وَ كَثْرَةُ الصَّلَاةِ وَ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ يَلْزَمُكَ التَّوْقِيرُ لِأَخْذِ مَا لَيْسَ لَكَ وَ يَلْزَمُكَ أَنْ تَغُضَّ بَصَرَكَ وَ يَلْزَمُكَ أَنْ تَعُودَ إِلَى أَهْلِ الْحَاجَةِ مِنْ إِخْوَانِكَ إِذَا رَأَيْتَ مُنْقَطِعاً وَ الْمُوَاسَاةُ وَ يَلْزَمُكَ التَّقِيَّةُ الَّتِي قِوَامُ دِينِكَ بِهَا وَ الْوَرَعُ عَمَّا نُهِيتَ عَنْهُ وَ الْخُصُومَةِ وَ كَثْرَةِ الْأَيْمَانِ وَ الْجِدَالِ الَّذِي فِيهِ الْأَيْمَانُ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ تَمَّ حَجُّكَ وَ عُمْرَتُكَ وَ اسْتَوْجَبْتَ مِنَ الَّذِي طَلَبْتَ مَا عِنْدَهُ بِنَفَقَتِكَ وَ اغْتِرَابِكَ عَنْ أَهْلِكَ وَ رَغْبَتِكَ فِيمَا رَغِبْتَ أَنْ تَنْصَرِفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ». 📗 كامل الزيارات: ۱۳۰.

ابوبصیر از امام صادق صلوات‌الله علیه پرسید: حزن یعقوبِ پیغمبر علیه‌السلام چقدر بود؟! حضرت فرمود: به قدر هفتاد مادرِ طفل رضیع، که سر آن طفل را بر روی سینه مادرش بریده باشند. پس عرض کرد: حزن صدیقه کبری، حضرت فاطمه زهراء سلام‌الله علیها چقدر بود؟! فرمود: به قدر هفتاد برابر حزن یعقوب پیغمبر... بعد از آن امام صادق علیه‌السلام فرمود: آیا می‌خواهی که خبر دهم تو را به حزن کسی که هفتاد برابر جدّه‌ام فاطمه سلام‌الله علیها باشد؟! عرض کرد: بلی یابن رسول‌الله... حضرت فرمود: جدّم سید السجاد و زین العابدین علیه‌ السلام... 📕 مبکی‌العیون، نسخه خطی 📕 بحر المصائب و کنزالغرائب، نسخه خطی، جلد ۳، صفحه ۳۱۱

🩸تیر باران بدن مطهر کریم اهل‌بیت، حضرت #امام_حسن مجتبی علیه‌السلام🩸 🥀 هنگامی كه خواستند بدن مطهر امام حسن عليه‌السّلام را دفن كنند، آن #زن سوار قاطرى شد و از بنى‌اميه و مروان‌حكم و ساير طرفداران ايشان كمك گرفت و مردم را بر علیه امام حسن علیه‌السلام می‌شوراند و می‌گفت: به خدا سوگند تا مو در سر من هست، نمی‌گذارم #حسن علیه‌السلام را در کنار قبر پیامبر صلی‌الله علیه و اله دفن کنید. پس، دستور به تیر باران بدن آن حضرت داد، تا آنکه #هفتاد تیر از بدن و تابوت آن حضرت بیرون کشیدند. 🥀 «و رموا بالنبال جنازته حتی سل منها سبعون نبلا» 🥀 بدن مبارک آن‌ حضرت را تیرباران کردند، تا جایی که هفتاد چوبه‌ٔ تیر بر آن آویخته شد. 📕 مناقب آل أبی‌طالب علیهم السلام، جلد ۴، صفحه ۴۴ 📕 منتهی‌الآمال، جلد ۱، صفحه ۴۴۰ 📕 بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحه ۱۵۷

✅در روایات آمده است که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در اواخر عمر شریفشان در دو جا تبسم و لبخند به لب داشتند. 1⃣هنگام شنیدن خبر شهادت خود از حضرت رسول اکرم(ص) : در این باره عایشه در شرح لحظات آخر عمر رسول اکرم(ص) نقل می کند که؛ 📋《دَعَا رَسُولُ اللهِ(ص) ابْنَتَهُ فاطِمَةَ(س) فَسارَّها، فَبَکَتْ، ثُمَّ سارَّها فَضَحِکَتْ، فَسَأَلْتُها عَنْ ذلِکَ》 ♦️هنگامى که حضرت رسول اکرم(ص) بیمار شدند، در ساعات آخر عمر، دخترش فاطمه(سلام الله علیها) را به حضورش فراخواند و لحظاتی باهم به نجوا و صحبت محرمانه پرداختند، من از دور دیدم که فاطمه(سلام الله علیها) نخست گریه کرد و سپس خندید. من از این کار تعجب کرده و از دختر رسول اکرم(ص) پرسیدم： ای فاطمه(س)! با رسول خدا(ص) چه صحبتی کردید که اول گریه کردی و سپس خندیدی؟ او ابتدا از فاش کردن این موضوع خودداری کرد، ولی پس از رحلت رسول اکرم(ص) وقتی مجدد از او خواستم که آن را بگوید، گفت : 📋《أَمّا حَینَ بَکَیتُ فَإِنَّهُ أَخْبَرَنى أَنَّهُ مَیتٌ، فَبَکَیتُ، ثُمَّ أَخْبَرَنى أَنّى أَوَّلُ أَهْلِهِ لُحُوقًا بِهِ فَضَحِکْتُ》 ♦️پدرم در مرحله نخست، از رحلت خود به من خبر داد و لذا گریه کردم، ولی سپس به من فرمود : اولین کسی که از خانواده ام به من ملحق می شود، تو هستی و لذا خنده نمودم.(۱) 2⃣هنگام ساخت تابوت به پیشنهاد «اسماء بنت عُمیس» : در روایتی از «اسماء بنت عمیس» نقل شده است که بعد از شهادت حضرت رسول اکرم(ص)، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خطاب به اسماء فرمود : 📋《أَلَا تَرَیْنَ إِلَى مَا بَلَغْتُ؟ فَلَا تَحْمِلِینِی عَلَى سَرِیرٍ ظَاهِرٍ》 ♦️آیا نمی‌ بینی من در چه حالی هستم؟ مبادا مرا روی تخته‌ای بگذارید که جنازه‌ ام ظاهر باشد. «گویا تابوتهای آن‌ زمان همانند نردبانى بدون دیوار بوده، وجنازه را روى آن مى‌گذاشتند، و جنازه مشخّص مى‌ شد و پارچه‌ اى روى جنازه‌ ى آنها مى‌انداختند و حجم جسم آنها از زیر پارچه پیدا بود، و هر کس آن ها را می دید تشخیص مى‌ داد که آن مرده، مرد است یا زن!» اسماء گفت : 📋《لَا لَعَمْرِی وَ لَکِنْ أَصْنَعُ نَعْشاً کَمَا رَأَیْتُ یُصْنَعُ بِالْحَبَشَةِ》 ♦️نه! به جان خودم قسم! بلکه نظیر آن تابوتی را برای تو درست می‌ کنم که در حبشه دیده بودم. فاطمه(سلام الله علیها) فرمود : 📋《فَأَرِینِیهِ》 ♦️پس نمونه‌ی آن را به من نشان بده. 📋《فَأَرْسَلَتْ إِلَى جَرَائِدَ رَطْبَةٍ فَقُطِّعَتْ مِنَ الْأَسْوَاقِ ثُمَّ جَعَلَتْ عَلَى السَّرِیرِ نَعْشاً وَ هُوَ أَوَّلُ مَا کَانَ النَّعْشُ فَتَبَسَّمَتْ وَ مَا رُئِیَتْ مُتَبَسِّمَةً إِلَّا یَوْمَئِذِِ》 ♦️اسماء افرادی رد فرستاد تا از بازار شاخه‌ های تازه‌ی خرما آوردند و آن تابوتی را که در حبشه دیده بود را ساخت و آن اوّلین تابوتی بود که ساخته شد. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) پس از دیدن آن تابوت خندان شد و هیچ وقت غیر از آن موقع خندان نشده بود.(۲) در روایتی دیگر آمده که حضرت(سلام الله علیها) وقتی تابوت را مشاهده نمود، به اسماء فرمود : 📋《اُسْتُرِينِي سَتَرَكِ اَللَّهُ مِنَ اَلنَّارِ》 ♦️حجم بدنم را بپوشان که خداوند متعال بدنت را از آتش دوزخ مستور گرداند.(۳) 📚منابع : ۱)امالی شیخ طوسی، ص۴۰۰ ۲)کشف الغمّه اربلی، ج۱، ص۵۰۳ ۳)تهذیب الاحکام طوسی، ج۱، ص۴۶۹

🔻 روضه عطش 🔻 از جمله اثرات زهر، تشنگیِ فراوانی در بدن انسان است؛ در نقل‌هایی تاریخی درباره شهادت حضرت رضا صلوات‌الله علیه چنین آمده است که: هنگامی که جواد الائمه علیه‌السلام بر بالین پدر حاضر شدند، و سر آن حضرت را به دامن گرفتند، امام رضا علیه‌السلام به ایشان فرمودند: بُنیَّ یا مُحمّد! عَلَیَّ بِشَئٍ مِنَ المٰاء پسر جانم ای محمد! اندکی آب برایم بیاور..! وقتی‌ امام جواد علیه‌السلام ظرف آب را به نزدیک لب‌های مبارک پدر آوردند، امام رضا علیه‌السلام به گریه افتادند و خطاب به آب فرمودند: یٰا مٰاء! أنتَ الّذی مُنعَ مِنکَ جَدّیَ الحُسین علیه‌السلام بِکربلاء؟! ای آب! تو همانی که جدّم حسین علیه‌السلام در کربلا از تو محروم شد؟! 📕 العبرة الساکتة، جلد ۲ ، صفحه ۵۱۴

🔻 یاری کردن و نصرت رساندن به اهل‌بیت علیهم‌السلام 🔻 🔹 على بن عاصم از ياران امام عسكرى علیه‌السلام بود، روزى به نزد حضرت آمد و عرض كرد: من كارى از دستم بر نمى‌آيد جز اينكه از دشمنان شما بيزارى جويم و در خلوت آنها را لعن كنم. 🔹 حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول‌خدا صلی‌الله‌ علیه‌ و آله و سلم نقل نمود كه فرمود: 🔹 هر كه از يارى ما اهل‌بيت ناتوان بود، دشمنان ما را لعن كند خداوند صداى او را به گوش فرشتگان خواهد رساند، آنها نيز با او هم صدا گردند و كسانى را كه او لعن كرده را لعن كنند و ملائكه جهت وى طلب مغفرت نمايند و او را بستايند و گويند: 🔹 خداوندا درود خود را به روان اين بنده‌ات كه در راه نصرت اولياى تو آنچه را كه در توان داشته بذل نموده بفرست، كه اگر وى بيش از آن می‌توانست دريغ نميداشت. 🔹 در آن حال از جانب پروردگار ندا رسد كه اى ملائكه، دعاى شما را مستجاب نمودم و درود خود را به روان او و روان پاكان فرستادم و او را از نيكان برگزيده خويش ساختم. 📚 بحارالأنوار، جلد ۵۰، صفحه ۳۱۶

یا‌بنت‌ موسی‌ ابن‌ جعفر قال مولانا الرضا علیه السلام: مَن زارَها عارِفا بِحَقها فَلَهُ الجَنَّهُ امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هرکس او(حضرت معصومه علیهاالسلام)را بامعرفت زیارت کندبهشت پاداش اوخواهدبود. 📗بحارالأنوار،ج۱۰۲،ص۲۶۶ به يمن مقدمت قم هم شده يك قطعه از جنت كويری بود قبل از تو كه با نورت مصفاشد

شخصی به نام علی بن عاصم کوفی میگوید: به امام عسکری عرض کردم که من نابینا هستم و قدرت این که در عمل شما را نصرت کنم ندارم و در توانم نیست غیر از این که ولایت شما را داشته باشم و شما را دوست بدارم و برائت و بیزاری از دشمنانتان بجویم و در خلوت ها و تنهایی دشمنان شما اهل بیت را لعن کنم. پس حال من چگونه است ای آقای من، ای امام عسکری؟ امام عسکری فرمودند که پدر من امام هادی از جدم رسول خدا برای من حدیث کرد کسی که توانایی نداشته باشد ما اهل بیت را در عمل نصرت کند و در خلوت های خود دشمنان ما را لعن کند، خدا صدای این فرد را که دارد لعن می کند در همان خلوت به همۀ ملائکه می رساند. وقتی هر یک از شما شیعیان ما دشمنان ما را لعن می کند، همۀ ملائکه به یاری او می شتابند و آنها هم مشغول لعن کردن می شوند، و تازه دشمنانی را که این شیعه نتوانسته است لعنشان کند آن ملائکه از طرف او شروع می کنند به لعن کردن. وقتی صدای این دوست ناتوانی که در خلوتی دارد دشمنان اهل بیت را لعن می کند به ملائکه می رسد برای این شخص شروع می کنند به طلب مغفرت و استغفار کردن و ستودن و ستایش کردن و ثنا گفتن برای او. «و قالوا: اللّهم صلّی علی روح عبدک هذا الّذی بذل فی نصرة أولیائه جهده و لو قدر علی اکثر من ذلک لفعل» و ملائکه می گویند خدای ما درود بفرست بر روح بندۀ خودت که دارد تمام توان خود را در راه نصرت و یاری اولیاء تو بذل می کند و اگر او بر چیزی بیش از این قدرت داشت حتما انجام می داد. او در توانش بیش از این نبود که در یک خلوتی نشست و شروع کرد به لعن کردن، و الّا اگر قدرت داشت آدمی نبود که فقط به لعن کردن در خلوت بسنده کند. بلکه به میدان عمل می آمد و اولیاء تو را در عمل هم نصرت می کرد. «فاذا النّداء من قبل الله تعالی» در اینجا ندایی از جانب خدای تعالی می آید، تا حالا ملائکه بودند. «یقول: یا ملائکتی انّی قد اجبت دعاءکم فی عبدی هذا و سمعت نداءکم و صلّیت علی روحه مع أرواح الأبرار و جعلته من المصطفین الأخیار» خدای متعال می فرماید: ای ملائکۀ من من دوست می دارم این دعایی که شما در حق این بندۀ من می کنید، یا من اجابت کردم آن دعایی را که شما در حق بندۀ من کردید، و ندا و صدای شما را شنیدم و درود فرستادم بر روح این فردی که در خلوت دارد همراه با ارواح نیکان عالم دشمنان اهل بیت را لعن می کند، و او را از نیکان برگزیدۀ عالم قرار دادم.

از وصایاى امام کاظم «علیه السلام» به هشام: یا هشام! مکتوب فی الإنجیل «طوبى للمتراحمین، أولئک هم المرحومون یوم القیامة. طوبى للمصلحین بین النّاس، أولئک هم المقرّبون یوم القیامة. طوبى للمطهّرة قلوبهم، أولئک هم المتقون یوم القیامة. طوبى للمتواضعین فی الدنیا، أولئک یرتقون منابر الملک یوم القیامة». (تحف العقول صفحه 393) خوشا به حال آنان که نسبت به دیگران مهربانى و ترحم دارند، این چنین افراد روز قیامت مورد رحمت حق تعالى قرار مى‏گیرند. خوشا به حال آنان که به اصلاح بین مردم پرداخته سعى در رفع کدورت و اختلافات آنان مى‏نمایند اینان در جهان آخرت در زمره مقربین خواهند بود. خوشا به حال آنان که قلوب خود را از رذائل و آلودگى‏هاى اخلاقى همچون کینه، حسد، بخل و دنیا دوستى پاک نگاه مى‏دارند. اینان در جهان دیگر در صف متقین و پرهیزکاران قرار دارند، (تقوى به معناى مراقبت از خود دو بعد دارد گاهى مراقبت از اعمال جوارح است و گاهى مراقبت از دل مى‏باشد که این بالاترین مرحله تقوى است) خوشا به حال افراد متواضع و فروتن آنان که خود را همیشه نسبت به دیگران پائین‏تر دانسته و به انسانها به چشم حقارت نمى‏نگرند، اینان در قیامت بر کرسى سلطنت و پادشاهى قرار مى‏گیرند.

✅ خاطره ای شنیدنی و پند آموز از مرحوم آیت الله میرزا جواد #تهرانی رضوان الله علیه از لسان استاد #قرائتی #اخلاص

قالَ سَیّدُنا و مَولانا امِيرُ الْمُؤْمِنِين علی بن ابی طالب‏ صلوات الله علیه: وَاللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ الْأُمَّةَ قَامَتْ عَلَى أَرْجُلِهَا عَلَى التُّرَابِ، وَ الرَّمَادَ وَاضِعَةٌ عَلَى رُءُوسِهَا، وَ تَضَرَّعَتْ وَ دَعَتْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ عَلَى مَنْ أَضَلَّهُمْ، وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ، وَ دَعَاهُمْ إِلَى النَّارِ، وَ عَرَضَهُمْ لِسَخَطِ رَبِّهِمْ، وَ أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذَابَهُ بِمَا أَجْرَمُوا إِلَيْهِمْ لَكَانُوا مُقَصِّرِينَ فِي ذَلِك‏ حضرت آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه: بخدا قسم اگر این امّت تا روز قیامت بر روی پا بر خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و تا روز قیامت نفرین کنند کسانی را که با جرمی که به امّت نمودند آنان را گمراه کردند و از راه خدا باز داشتند و به سوی آتش کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحقّ عذاب خدا کردند، باز هم در لعنت خود مقصّرند (کم کاری کرده اند) بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏٣۰، ص: ٣٢۶

وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً ببینیم منظور از مستضعفین در کلام حضرت صادق چه کسانی هستند عمر بن ابان گويد:از امام صادق عليه السّلام دربارۀ مستضعفين پرسيدم،در پاسخ فرمود: آنان اهل ولايت هستند،گفتم: كدام ولايت‌؟ در پاسخ فرمود:ولايت در ديانت و مذهب نيست ولى ولايت و همبستگى در زناشوئى و ارث و معاشرت است و آنان نه مؤمن باشند و نه كافر كارشان با خداست هرطور كه بخواهد با آنها رفتار مى‌كند. عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ فَقَالَ هُمْ أَهْلُ اَلْوَلاَيَةِ فَقُلْتُ أَيُّ وَلاَيَةٍ فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَيْسَتْ بِالْوَلاَيَةِ فِي اَلدِّينِ وَ لَكِنَّهَا اَلْوَلاَيَةُ فِي اَلْمُنَاكَحَةِ وَ اَلْمُوَارَثَةِ وَ اَلْمُخَالَطَةِ وَ هُمْ لَيْسُوا بِالْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ بِالْكُفَّارِ وَ مِنْهُمُ اَلْمُرْجَوْنَ «لِأَمْرِ اَللّٰهِ » عَزَّ وَ جَلَّ .

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو مِنَ الْهَلْكَةِ فِيهَا إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِمْ، وَ وَفَّقَهُ‏ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏. به خدا قسم! فرزندم مهدی، غیبتی خواهد داشت که کسی از هلاکت در آن نجات نمی‌یابد مگر کسی که خداوند وی را بر اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام پایدار سازد و بر دعای بر تعجیل فرج توفیق دهد. کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: شيعيان ما پیوسته در غم و اندوه هستند تا موقعى كه فرزندم ظهور كند. لاَ تَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِيَ. 📙بحار الأنوار ج ۵۰، ص

‏امام حسین علیه السلام‏ صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ کسی که از تو حاجتی خواسته است آبروی خود را با درخواست از تو ریخته است، تو دیگر با رد کردن او آبروی خود را نریز. بحار الانوار، ج ۴۴، ص: ۱۹۶