الإمامُ الباقرُ عليه السلام : اِتَّبِعْ مَن يُبكيكَ و هُو لكَ ناصِحٌ ، و لا تَتَّبِعْ مَن يُضحِكُكُ و هُو لكَ غاشٌّ . امام باقر عليه السلام : از كسى كه تو را مى گرياند اما خيرخواه توست پيروى كن و از كسى كه تو را مى خنداند اما با تو رو راست نيست پيروى مكن. [المحاسن : 2 / 440 / 2526.]

پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله پرچمی سیاه داشتند به نام (( عقاب)) که در روز فتح مکه نیز آن را باز و برافراشته کردند و این پرچم در هیچ جنگی باز نشد مگر آن که پیروزی را نصیب پیامبر کرد. در جنگ صفین به آقا امیرالمؤمنین علیه السلام عرض کردند : آقا ! پرچم عقاب را باز کنید. حضرت فرمودند: نه، در این جنگ تقدیر خداوند بر پیروزی ما رقم نخورده است. این پرچم به همراه سایر مواریث نبوت، در میان ائمه معصومین علیهم السلام دست به دست گردیده و امروز در اختیار وجود مقدس امام عصر عجل الله فرجه می باشد و روز ظهور آن را خواهند گشود. اما به واقع چه رازی در این پرچم نهفته است که به محض بازشدن پیروزی را نصیب صاحبش خواهد کرد؟ کان فیه رقعة من خمار فاطمة علیها السلام. در آن قطعه ای از مقنعه حضرت زهرا علیها السلام است. معالي السبطين ص٤٠

هر جا نصرتی هست از ناحیه صدیقه طاهره هست راجع به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نیز آمده : وله قمیص من غزل فاطمه یتقی به نفسه فی الحروب ... امیر مؤمنان علیه السلام در جنگ ها به وسیله پیراهنی که دست بافت زهرا علیها السلام بود جان خود را حفظ می نمود. مناقب ابن شهرآشوب

در حدیثی از زبان «عایشه» می خوانیم که می گوید:من هیچکس را در سخن گفتن از فاطمه شبیه تر به رسول خدا ندیدم، هنگامی که وارد بر پدر می شد به او خوش آمد می گفت، و در برابر دخترش فاطمه بر می خاست وبه استقبالش میشتافت دست او را می گرفت و می بوسید، و او را جای خود می نشاند. عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ أَحَداً كَانَ أَشْبَهَ كَلاَماً وَ حَدِيثاً مِنْ فَاطِمَةَ بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَانَتْ إِذَا دَخَلَتْ عَلَيْهِ رَحَّبَ بِهَا وَ قَامَ إِلَيْهَا فَأَخَذَ بِيَدِهَا وَ قَبَّلَ يَدَهَا وَ أَجْلَسَهَا فِي مَجْلِسِهِ بشارة المصطفی ؛ ج 1 , ص 253

مورخین نوشته اند : كان لعلي عليه السّلام من الناس وجه في حياة فاطمة عليها السّلام.فلما توفّيت،انصرفت وجوه الناس عن علی عليه السّلام. ▪️تا وقتی که صدیقه کبری علیها السلام زنده بود، برخی از مردم، احترامی برای امیرالمومنین علی علیه السلام قائل بودند اما بعد شهادت آن بانوی مکرمه، دیگر رویشان را هم از مولا علی علیه السلام بر می گرداندند. 📚 تاریخ الامم و الملوک ج٣ص٢۰٢ 📚العواصم من القواصم ص۵۴

قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : اَلطِّيَرَةُ عَلَى مَا تَجْعَلُهَا إِنْ هَوَّنْتَهَا تَهَوَّنَتْ وَ إِنْ شَدَّدْتَهَا تَشَدَّدَتْ وَ إِنْ لَمْ تَجْعَلْهَا شَيْئاً لَمْ تَكُنْ شَيْئاً . امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: فال بد زدن بر طبق همان چيزى است كه در پيش خود فال بد زده‌اى اگر آسان بگيرى آسان گذرد واگر سخت بگيرى سخت گذرد واگر چيزى به دل نگيرى چيزى در ميان نخواهد بود. فروع کافی ص ۱۹۸

یونس بن ظبیان میگوید: در ماه رجب، در محضر مولایم امام صادق علیه السلام بودم که معلی بن خنیس به خدمت ایشان رسید و درباره دعا کردن در ماه رجب صحبت شد ..... معلی به امام عرض کرد: آقای من! دعای جامع و کاملی یادم دهید که این دعا هر آنچه را که شیعیان در کتابهایشان نوشته اند در بر بگیرد. حضرت صادق علیه السلام فرمودند: ای معلی! اینگونه دعا کن: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ صَبْرَ اَلشَّاكِرِينَ لَكَ وَ عَمَلَ اَلْخَائِفِينَ مِنْكَ وَ يَقِينَ اَلْعَابِدِينَ لَكَ اَللَّهُمَّ أَنْتَ اَلْعَلِيُّ اَلْعَظِيمُ وَ أَنَا عَبْدُكَ اَلْبَائِسُ اَلْفَقِيرُ وَ أَنْتَ اَلْغَنِيُّ اَلْحَمِيدُ وَ أَنَا اَلْعَبْدُ اَلذَّلِيلُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْأَوْصِيَاءِ وَ اُمْنُنْ بِغِنَاكَ عَلَى فَقْرِي وَ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِقُوَّتِكَ عَلَى ضَعْفِي يَا قَوِيُّ يَا عَزِيزُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْأَوْصِيَاءِ اَلْمَرْضِيِّينَ وَ اِكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: ای معلی! به خدا قسم این دعا هر آنچه را که از زمان ابراهیم خلیل تا محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، برایت جمع کرده است. اقبال سید بن طاووس ج۲ ص ۶۴۳

از درر روایت در باب محبت اهل بیت این روایت است عَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :  مَنْ رَزَقَهُ اَللَّهُ حُبَّ اَلْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَقَدْ أَصَابَ خَيْرَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ فَلاَ يَشُكَّنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ فِي اَلْجَنَّةِ فَإِنَّ فِي حُبِّ أَهْلِ بَيْتِي عشرون خَصْلَةً عَشْرٌ مِنْهَا فِي اَلدُّنْيَا وَ عَشْرٌ مِنْهَا فِي اَلْآخِرَةِ أَمَّا اَلَّتِي فِي اَلدُّنْيَا فَالزُّهْدُ وَ اَلْحِرْصُ عَلَى اَلْعَمَلِ وَ اَلْوَرَعُ فِي اَلدِّينِ وَ اَلرَّغْبَةُ فِي اَلْعِبَادَةِ وَ اَلتَّوْبَةُ قَبْلَ اَلْمَوْتِ وَ اَلنَّشَاطُ فِي قِيَامِ اَللَّيْلِ وَ اَلْيَأْسُ مِمَّا فِي أَيْدِي اَلنَّاسِ وَ اَلْحِفْظُ لِأَمْرِ اَللَّهِ وَ نَهْيِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلتَّاسِعَةُ بُغْضُ اَلدُّنْيَا وَ اَلْعَاشِرَةُ اَلسَّخَاءُ وَ أَمَّا اَلَّتِي فِي اَلْآخِرَةِ فَلاَ يُنْشَرُ لَهُ دِيوَانٌ وَ لاَ يُنْصَبُ لَهُ مِيزَانٌ وَ يُعْطَى كِتٰابَهُ بِيَمِينِهِ وَ يُكْتَبُ لَهُ بَرَاءَةٌ مِنَ اَلنَّارِ وَ يَبْيَضُّ وَجْهُهُ وَ يُكْسَى مِنْ حُلَلِ اَلْجَنَّةِ وَ يَشْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ يَنْظُرُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ وَ يُتَوَّجُ مِنْ تِيجَانِ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْعَاشِرَةُ يَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ فَطُوبَى لِمُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِي. ابو سعيد خدرى نقل مى‌كند كه پيامبر خدا(صلّى الله عليه و آله) فرمود: هر كس كه خداوند محبت امامان از خاندان مرا به او روزى كرده باشد،به خير دنيا و آخرت رسيده است و كسى شك نكند كه او در بهشت خواهد بود،چون محبّت اهل بيت من بيست خصلت دارد،ده تا از آن در دنيا و ده تا در آخرت است،اما آنچه در دنياست عبارت است از زهد و حرص در عمل و پرهيزگارى در دين و رغبت در عبادت و توبه پيش از مرگ و شادابى در شب زنده دارى و نوميدى از آنچه دست مردم است و مراعات امر و نهى الهى،و نهمى دشمنى با دنيا،و دهمى سخاوت.و اما آنچه در آخرت است عبارت است از اينكه پرونده‌اى براى او نشر داده نشود و ميزان براى او نصب نشود و نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود و براى او برائت از آتش نوشته مى‌شود و صورت او سفيد خواهد بود و از لباسهاى بهشتى پوشانيده مى‌شود و در ميان صد نفر از خاندانش شفاعت مى‌كند و خداوند با رحمت به او نگاه مى‌كند و تاجهاى بهشتى بر سر او گذاشته مى‌شود و دهم اينكه بدون حساب وارد بهشت مى‌گردد،پس خوشا به دوستداران خاندان من. خصال شیخ صدوق

امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: هر کس دو ماه پی در پی روزی چهارصد بار بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ جَمِيعِ ظُلْمِي وَ جُرْمِي وَ إِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي وَ أَتُوبُ إِلَيْه‏». یا گنجی از علم و دانش به او داده می‌شود ، یا گنجی از مال و ثروت روزیش می‌گردد. بحار الأنوار ج84 ص 20 به نقل از مصباح كفعمى

امام باقر علیه السلام فرمودند: أَمَا وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا بدان محبوبترين ياران نزد من با ورع ترین و رازدارترين آنها نسبت باحاديث ماست وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ إِلَيَّ الَّذِي إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا همانا بدحال‏ترين ياران نزد من و مبغوض‏ترين آنها كسى است كه حديثى را كه منسوب بماست و از ما روايت شده بشنود فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يَقْبَلْهُ قَلْبُهُ اشْمَأَزَّتْ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ معنی این حدیث را نمی فهمد و با عقلش جور در نمی آید و قلبش نمی پذیرد پس بدین حال نسبت به این روایت متنفر می شود و آن را انكار می کند و با افرادى كه آن روايت را می پذيرند كفر می ورزد وَهُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ در حالی که او نمي داند شايد در واقع آن حديث از ما صادر شده و منسوب بما باشد فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَايَتِنَا پس در نتیجه او بخاطر انكارش از ولايت ما بيرون رود بحار الانوار ج65 ص 177 به نقل از کتاب التمحیص

امام باقر علیه السلام فرمودند: أَمَا وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا بدان محبوبترين ياران نزد من با ورع ترین و رازدارترين آنها نسبت باحاديث ماست وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ إِلَيَّ الَّذِي إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا همانا بدحال‏ترين ياران نزد من و مبغوض‏ترين آنها كسى است كه حديثى را كه منسوب بماست و از ما روايت شده بشنود فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يَقْبَلْهُ قَلْبُهُ اشْمَأَزَّتْ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ معنی این حدیث را نمی فهمد و با عقلش جور در نمی آید و قلبش نمی پذیرد پس بدین حال نسبت به این روایت متنفر می شود و آن را انكار می کند و با افرادى كه آن روايت را می پذيرند كفر می ورزد وَهُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ در حالی که او نمي داند شايد در واقع آن حديث از ما صادر شده و منسوب بما باشد فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَايَتِنَا پس در نتیجه او بخاطر انكارش از ولايت ما بيرون رود بحار الانوار ج65 ص 177 به نقل از کتاب التمحیص

خلاصه علوم در کلام امام کاظم الإمام الكاظم سلام الله علیه: وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فی أرْبَعٍ: أوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ، وَالثّانِیةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ، وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْكَ، وَالرّابِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما یخْرِجُكَ عَنْ دینِكَ. امام كاظم(ع): تمام علوم جامعه را در چهار مورد شناسائی كرده ام: اوّلین آن ها این كه پروردگار و آفریدگار خود را بشناسی و نسبت به او شناخت پیدا كنی. دوّم، این كه بفهمی كه از برای وجود تو و نیز برای بقاء حیات تو چه كارها و تلاش هائی صورت گرفته است. سوّم، بدانی كه برای چه آفریده شده ای و منظور چه بوده است. چهارم، معرفت پیدا كنی به آن چیزهائی كه سبب می شود از دین و اعتقادات خود منحرف شوی یعنی راه خوشبختی و بدبختی خود را بشناسی و در جامعه چشم و گوش بسته حركت نكنی. كافی: ج ۱، ص ۵۰، ح ۱۱‌.