این دلِ سنگِ مرا گریه عجب بود عجب !" دَم ِ نقاره زنت گرم ؛ #غریب‌الغربا . . (:

حرمش رو حجت ابن الحسن روحی فدا میسازه (:

++ :)))

:)))💔

یک وقت‌هایی هست ، یک‌جاهایی ، دلت نمیخواد زمان بگذره، حتی دلت نمیخواد قدم برداری ، یا اگر مجبور هستی که بری قدم هایت را کوتاه برمیداری . . دوست داری پاهایت به زمین ، به همین قطعه از زمین بچسبد ، و تو مجبور باشی بمانی .

ساعت‌ها بیاید و برود . روز، شب بشود . شب به صبح سلام کند، اما تو همین جایی که هستی بمانی . اصلا هم احساس نمیکنی که دارد عمرت تلف میشود و باید بروی دنبال ِ زندگی . کل زندگی ات همین جاست . .

نفَست اینجا تازه میشود. دلت تپشش میزان میشود ، لبت لبخند را یادش می‌آید، چشمانت پاک میشود و ذهنت از تمام غم‌وغصه‌ها و حرف وحدیث‌ها آزاد ِ آزاد . . . مرده بودی و زنده می‌شوی . . .

تمام ِ ایران را بگردی و از همه سوال کنی کجای ایران این حال و هوا را دارد ، میگویند : حرم امام رضا ، مشهد . . (: همین‌جاست که دلت میخواهد زمان نگذرد ، صبح ک شبت یک معنی بگیرد . همین‌جاست، نفس عمیق که می‌کشی ، حالت خوب میشود.

چشم می‌بندی و باز میکنی روح و روانت از دیدن دیوارهایش ، صحن و‌رواقش ، خادم و پَر ِ دستش، گنبد طلایی بی‌نظیرش شاد می‌شود.باب الجوادش (:

از خانه که قصد ِ مشهد میکنی با لبخند به همه میگویی : دارم میرم پابوس امام رضا (:💔 موقع گفتن خنده رو لب‌هایت نیست ، توی چشم‌ها و صورتت موج می‌زند . آن کسی هم که شنیده بی‌اختیار صورتش شکفته میشود و میگوید : عه! خوش‌به‌حالت . . بعد هم سری به حسرت تکان می‌دهد و بغضش را فرو می‌برد و لب می‌زند : سلام من راهم به امام رضا برسان . بگو ما را هم بطلبد .

شرح ِ حال این روزهای ما . . (: #امام‌رضای‌غریبا

امام که طلبت میکند ، امام رضا که صدایت می‌زند و دعوتت می‌کند ، دیگر رفتن را حس نمیکنی . زمان یک طوری میگذرد که در طول عمرت اینگونه نبوده... رسیدن را اماخوب‌حس‌می‌کنی.مدام سرمی‌کشی تاگنبد روببینی.