نخستین رژه هماهنگ نیروهای مسلح توسط شهید میرمجربیان سازماندهی می شود. شهیدی که در سال ۴۱ در اصفهان متولد شده و بعدها در دبیرستان خوارزمی درس می خواند اما برای بهره مندی از دروس حوزوی و انقلابی به مدرسه ذوالفقار منتقل می شود. اوایل جنگ تحمیلی وارد ایلام می شود و علیه بنی صدر و خیانت های وی مدارکی جمع و جور می کند تا به محضر علمای قم ببرد. نویسنده معتقد است: آن بزرگوار را اگر «سیّد شهدای آموزش» بنامیم اغراق نکرده ایم. اول آنکه بنای آموزش را به شکلی اساسی و بنیادین در سپاه پی ریزی کرد و دوم اینکه بدون هیچ امکاناتی و تنها با سرمایه توکل بر خدا اقدام به راه اندازی دوره های تخصصی مانند آموزش توپخانه کرد. این مرد میدان رزم، یازدهم آبان ماه سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول شناسایی و یادداشت برداری صحنه های عملیات بود بر اثر اصابت راکت های هلی کوپتر بعثی ها به فیض بی همانند شهادت دست می یابد. بسم رب الشهدا و صدیقین دست نوشته‌ای از شهید علی میرمجربیان بسم‌الله الرحمن الرحیم امشب شهادتنامه عشاق امضا می‌شود فردا به خون عاشقان، این دشت دریا می‌شود «ذلک بأن الله لم یک مغیراً نعمه انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بأنفسهم و انّ الله سیمع علیم». آن هنگام که از محیط اطراف بریده شدم و به صحنة آزمایشگاه الهی رسیدم، ضعیفی و زبونی خویش را در مقابل این قدرت بزرگ امتحان گیرنده یافتم و به عمق فرمایش حضرت امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السلام ـ پی بردم که: «یا رب ارحم ضعف بدنی و رقّه جلدی و دقّه عظمی». پنجه‌های به خون آغشتة باطل، حقانیت حق را به اثبات می‌رساند. از نشانه‌های بر حق بودن ما، رهبر ماست که چون حضرت حسین بن علی ـ سلام‌الله علیهما ـ به میدان مبارزه آمده؛ و جوانان ما هستند که با شور و شوقی بسان شور و شوق جوانان بنی‌هاشم و انصار، به صحنة جنگ می‌آیند؛ و پیرزنان ما هستند که با جسم و تن رنجورشان برای جبهه نان می‌پزند. چه می‌گوید باطل که ادعای حقانیت می‌کند؟ زهی بی‌شرمی که با دیدن آثار خدایی خداوند که در این انقلاب، بر در و دیوار، بر دشت و کوه، بر جنگل و رودخانه، بر شهر و بیابان، و بر آسمان و زمین کشور ایران نمایان شده است، باز هم چنین ادعایی می‌کند! راستی، چگونه می‌توان ملتی را که با امام حسین ـ سلام‌الله علیه ـ پیمان بسته و گفته: «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم» باطل خواند و از ادامه راهش باز داشت؟ جوانی را به یاد می‌آورم که آن شب، در آن غروب خونین، بر روی صخره‌ها و در کنار رودخانه و نزدیک یک نخلستان، در حالی که غروب خورشید حاکی از سرافکندگی‌اش، و سرد شدن صخره‌ها بیانگر همدردی آنها، و حرکت آب رودخانه نشانه گریه او بود؛ با تمام وجود فریاد الله‌اکبر را سر می‌داد و رسوایی جنایتکاران را اثبات می‌کرد. خمپاره ـ این پیام آورنده آرزوی رزمندگان ما ـ پای راست این جوان را چون گوشت چرخ شده له کرده بود، و کمرش را چون ساتور از پاهایش جدا ساخته بود؛ گویا که خیلی زود و به تعجیل می‌خواست او را وارد بهشت کند. در آن لحظه‌ها، او مولایش حضرت علی بن ابی‌طالب ـ سلام‌الله علیه ـ را صدا می‌زد، گاهی شعار «درود بر خمینی» را بر زبان جاری می‌کرد و گاهی نوید «اسلام پیروز است، صدام نابود است» را سر می‌داد. به او گفتم که یادی از سرور و سالار شهیدان بکنند؛ ذکر «یا اباعبدالله» را زمزمة زبان گویایش کردم. با چشمان به اشک نشسته‌اش مولایش را خواند و در همان حال مرغ سعادت شهادت به سراغش آمد و وی را به همراه خود برد. نیمه‌شبی را به یاد دارم که دلاورانی(1) عاشقانه به نزدیک سنگرهای کافران رفته و جسد پاک و مطهر برادر شهیدی را که در روز عاشورا به حق پیوسته بود، آوردند. او که با قدم‌های استوار، در روز عاشورا به صحنه کربلایی کوه‌های ذیل قدم گذاشته بود، هنگامی که فیض عظیم شهادت به سراغش می‌آید، تفنگ ژث خود را با دست‌های گرم و خون‌آلودش بر سینه چسبانده و بر روی آن دراز کشیده و آن قدر از اسلحه و از دین و مملکت خویش پاسداری کرده بود که استخوان‌هایش از زیر گوشت‌ها پدیدار شده بود. بوی خوش جنازه او، همان سند رسوایی صدام و اربابانش بود. و امشب این جوانان با چه شوری به خواب رفتند؟ با چه ولایتی از تمام علایق دنیوی بریده شده، و به سوی حق‌تعالی پیش می‌روند؟ فردا جمعه، روز فداکاری و روز جان‌فشانی است. روز جمعه به ولی‌عصر ـ عجل‌الله تعالی فرجه الشریف ـ تعلق دارد و اینها، سربازان او هستند؛ فرمانده خود بهتر می‌داند که با سربازان خویش چگونه عمل کند. و آن بزرگوار شاهد است که اینها وصیت‌نامه‌ها را نوشته، پیمان‌ها را بسته، و خواهان پیروزی اسلام می‌باشند. پی‌نوشت: 1. بنا به اظهار برخی دوستان نزدیک شهید، او خود یکی از این دلاوران بوده است.

❄️نَحْمَدُهُ عَلَى آلاَئِهِ، کَمَا نَحْمَدُهُ عَلَى بَلاَئِهِ 🌕ما او را بر نعمت هايش ستايش مى کنيم آن گونه که بر بلاهايش» ✍اشاره به اين که بلاهاى الهى هم در واقع، نوعى نعمت است همان گونه که در بحث فلسفه آفات و بلاها ضمن مباحث توحيد و عدل بيان کرده ايم. گاه بلاها سبب بيدارى و بازگشت به سوى خدا و ترک معاصى است و گاه ظاهراً بلا است ولى در باطن، نعمت است و ما تشخيص نمى دهيم. گاه کفار گناهان است و گاهى سبب شناخت قدر نعمت هاست چرا که تا انسان نعمتى را از دست ندهد و به مصيبتى گرفتار نشود ارزش نعمت ها را نمى شناسد و گر نه خداوند حکیم على الاطلاق بى جهت کسى را گرفتار بلايى نمى کند. پس بلاى او هم رحمت است و درد او درمان. 📙 نهج البلاغه: خطبه ۱۱4

🥀🍂 🍂 🌷 امام صادق علیه السلام: ✍ ایمان خود را قبل از ظهور تکمیل کنید، چون در لحظات ظهور، ایمان ها به سختی مورد امتحان و ابتلا قرار می گیرند. 📚 اصول کافی، ج۶، ص۳۶۰

زندگی‌یعنی‌سلام‌ساده‌ای‌سمت‌شما حضرت‌سلطان‌،مارابا‌جوابی‌جان‌بده #وقت‌سلام #السلام‌علیک‌یاامام‌الرئوف #حوالی‌بهشت چهارشنبه های امام رضایی❤ 🆔@mokeb_yousef_Zahra

زندگی‌یعنی‌سلام‌ساده‌ای‌سمت‌شما حضرت‌سلطان‌،مارابا‌جوابی‌جان‌بده #وقت‌سلام #السلام‌علیک‌یاامام‌الرئوف #حوالی‌بهشت چهارشنبه های امام رضایی❤ 🆔@mokeb_yousef_Zahra

زندگی‌یعنی‌سلام‌ساده‌ای‌سمت‌شما حضرت‌سلطان‌،مارابا‌جوابی‌جان‌بده #وقت‌سلام #السلام‌علیک‌یاامام‌الرئوف #حوالی‌بهشت چهارشنبه های امام رضایی❤ 🆔@mokeb_yousef_Zahra

سلام علیکم بماصبرتم •••• بدونه شرح/به کلیپ فوق دقیق توجه کنید/الهی که جان ناقابل بنده ناچیز فدای یک لحظه عمر گرانقدر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی باد:آمین یارب العالمین؛ ارادتمند: ناصرکاوه

چرا می گوییم "بزنم به تخته"، نمی گوییم "ماشاءالله" یکی از دوستان نقل میکرد که یک روز با یکی از دوستان انگلیسی خود چت میکردم بهش گفتم: کار تو خیلی عالی بود. بهم گفت: بزنم به تخته (Touch wood) سپس گفت: شما مسلمونها حتما به جای این اصطلاح چیزی دارید من گفتم: ماهم همین را استفاده میکنیم رفیقم خیلی تعجب کرد وگفت: عجب...!! بهش گفتم چه چیز عجیبی بود؟! اون گفت: ما منظورمان از تخته همان تخته صلیب است که شر خون آشامان و پلیدی را از ما دور میکند...!! تازه فهمیدم که سالهاست که ما به صلیب پناه میبریم از چشم شور ما نادانسته بجای اینکه با گفتن: ماشاءالله ٬ به خداوند پناه ببریم به چوب وتخته صلیب پناه میبردیم.!😳 ای کاش اصل هرکلمه را قبل از اینکه به زبان بیاوریم بشناسیم. تا بحال اگر نادانسته میگفتیم اشکالی نداره چون نمیدونستیم. اما از این به بعد این کلمه را بکار نبریم. چون ما مسلمانیم. بسم الله، ماشاءالله، ولا حول ولا قوة الابالله لطفاً این متن را برای دیگر دوستان هم به اشتراک بگذارید. @kashkolMarefat