و از طرف دیگر، می‌خواهی خودت را از خطرها نجات بدهی و دنیای اطراف هم پر از عوامل خطر است؛ لذا دچار ترس و نگرانی می‌شوی.

اگر ذهن انسان تربیت نشود، غالباً دربارۀ امور منفی فکر می‌کند.

ذهن را باید تربیت کنی، یک وجهش منصرف کردن ذهن از امور بد است، وجه دیگرش هم متوجّه کردن به امور خوب است.

برای تربیت ذهن، دو نوع عملیات باید انجام شود: یکی «منصرف کردن ذهن از امور بد» و دیگری «متوجّه کردن ذهن به امور خوب».

در رأس امور خوب هم خود پروردگار عالم است! خدا با آن عظمت، خودش را وسیلۀ تربیت ما قرار می‌دهد؛ از بس که ما را دوست دارد.

می‌خواهد به ما قوّت ذهن و فکر بدهد، میگوید: «به من فکر کن؛ به قدرت من، به علم من! به مهربانی من، به این‌که همه‌چیز دست من است...»

اذکار مهم نماز را ببینید: «اللّهُ أکبر» «سُبحانَ ربّی العَظیمِ و بَحَمدِه»، «سُبحانَ رَبّی الأعلی م بِحَمدِه» همه این‌ها به عظمت و بزرگیِ خدا اشاره دارد.

در نماز جایی که باید بیشترین توجه انسان در آن لحظه باشد، همان موقعِ «اللّه اکبرِ» اول نماز است.

طبق روایات اگر کسی در اول نماز توجّه کند، در طول نماز هم خدا به او کمک میکند که یک‌مقدار توجهّ پیدا کند.

اما کسی که اول نماز بی اعتنا باشد، خدا می‌فرماید: دروغگو داری مرا گول میزنی؟ لااقل یک لحظه در اول نماز که میتوانی به خدا توجهّ کنی!