در عالم بی‌وفا ،کسی خرم نیست شادی و نشاط، در بنی‌آدم نیست آن کس که درین زمانه او را غم نیست:)

آرزو ڪردم ڪھ باشم آرزویت عشق من آرزو بر من ڪھ در ظاهر جوانم عیب نیست! . . . تا توانی دلی به دست آور دل شکستن هنر نمی‌باشد

با کلمه ن ندانستم چو نیکو قدر ایام جوانی را دلم خون می شود چون بشنوم نام جوانی را . . . آن رفیقی که زهنگام غمم دور نرفت زیر شمشیر غمش رقص کنان خوام رفت

منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر لای موهای تو گم کرد خداوندش را (: . . . ‏آن کو به دل دردی ندارد، آدمی نیست ‏بیزارم از بازار این بی‌هیچ دردان ...

تمام عمر امیدم به لحظه‌ی مرگ است که جان دهم به کنارش من و وصال حسین!

ای که گفتی تا باشدت آرام جان جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز . . . زین آتش نهفته که در سینه ی من است خورشید شعله ای است که در آسمان گرفت

نیست در عالم ز هجران تلخ تر هر چه خواهی کن و لیک آن نکن مولوی

گـرطبـیـبِ‌دل‌بیمـاٰࢪ‌فقط‌شش‌گوشہ‌است، من‌مریضمــ ... برسـآنید‌مرٰاتـاحرمشـ🖐🏼 . . . شد باز به دیدار سحر چشم جهانی بیدار نشد بخت، عجب خواب گرانی

نا امید از در رحمت به کجا باید رفت؟ یارب از هرچه خطا رفت هزار استغفار

رحم‌الله‌به‌آن‌شاعرخوش‌ذوق‌که‌گفت هرچه‌داریم‌همه‌از‌ڪرم‌عبــــاس‌است . . . تویی‌رزاق‌هر‌پیدا‌وپنهان تویی‌خلاق‌هردانا‌نادان

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت… “سعدی”

من خود دلم از مهر تو لرزید و گرنه تیرم به خطا می رود اما به هدر نه! . . . نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست چشم و دل ، هر دو به رخسار ِ تو آشفته و مست