در روز دهم صفر سال ۳۷ هجری،عمار به دست ابوالغادیه جهنی و ابن جوین سکسکی به شهادت رسید.

این در حالی بود که پیامبر صلوات الله علیه وآله از شهادت عمار خبر داده بودند و فرموده بودند: تقتلک فئه الباغیه

پس از شهادت عمار،کار چنان به لشکر شام سخت شد تا به لیله‌الهریر رسید!

در لیله‌الهریر،که شب ۱۱ صفر سال ۳۷ هجری بود،لشکر عراق و شام چنان باهم جنگیدند که از شدت جنگ،زخمیان و اهل شام به زوزه‌کشیدن پرداختند!

در آن شب،امیرالمومنین علی علیه‌السلام از سران دشمن حدودا ۵۲۳ تن را به هلاکت رساند!

و کار به جایی رسید که اشعث سخن راند: اگر این جنگ ادامه پیدا کند از عرب نسلی نمی ماند!

در فردای لیله‌الهریر،قرآن ها به سرنیزه رفت!

فریاد بلند شد كه: ای گروه عرب! به زنان و دختران خود بیندیشید، اگر شما نابود شوید فردا چه كسی در برابر رومیان و تركان و پارسیان خواهد ایستاد؟

همین اقدام سبب پا پس کشیدن سپاه عراق شد و آنها به بهانه ی این که دشمن،حکمیت قرآن را پذیرفته است،از جنگ دست کشیدند!

امام علیه‌السلام به شدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام كردند كه این كار جز فریب چیزی نیست. من سزاوارترین افراد برای پذیرفتن حكمیت كتاب خدا هستم.

در این لحظه حدود بیست هزار نفر از سپاه عراق نزد امام آمده از او خواستند تا حكمیت قرآن را بپذیرد!!

و حکمیت تحمیل شد!