معمولاً در نظرسنجی‌ها، مردم مهم‌ترین اثر دین را مفاهیمی مثل «مهربانی، معرفت، سخاوت و ادب و...» ذکر می‌کنند؛ البته همۀ این‌ها جزو آثار دینداری است.

امّا باید دانست که این ویژگی‌ها بدون قدرت روحی تقریباً ارزشی ندارند، چون «خوب بودن از سر ضعف، ارزش ندارد!» باید در جامعه جا بیافتد که دین و معنویت انسان را ابرقدرت می‌کند.

قدرت فقط در جنگاوری نیست؛ یکی از قدرت‌های برجسته، قدرت‌های ذهنی و قدرت تمرکز است. اگر مردم قدرت ذهنی را اثر دینداری نمی‌دانند به‌خاطر تبلیغ غلط دین است.

با تعلیم و تربیت درست دینی، قدرت تمرکز ذهن انسان بالا میرود.

اگر در عمل این اتفاق بیفتد، مردم خواهند گفت: هر کسی هیئت و مسجد برود و تربیت دینی پیدا کند، حتی با استعدادِ کم، می‌تواند بهترین علم و دانش را جمع‌آوری کند.

چون اکثر کسانی که در تحصیل ناموفق هستند آدم‌های باهوش و با استعدادی هستند که حوصلۀ تمرکز ندارند وتوجّه‌شان هرزه است.

یعنی واردات و تلاطم‌های روحی آن‌ها نمی‌گذارد ذهنشان متمرکز بشود.

قدرت ذهنیِ انسان هم از اینجا آغاز می‌شود: «به چیزی که نمی‌خواهی، ذهنت سراغش نرود و به چیزی که می‌خواهی، ذهنت را روی همان متمرکز کنی»

این بزرگترین منشأ قدرت در روح انسان و آغاز قدم‌هایی است که انسان به‌سوی رشد و کمال برمی‌دارد.

البته قبل از این هم میتوان مقدماتی برای رسیدن به قدرت ذهنی در نظر گرفت؛ مثل سبک زندگیِ درست و برخی رفتارهایی که انسان باید انجام بدهد یا انجام ندهد.

مثلاً اینکه انسان نباید هرزه چشمی و هرزه گوشی کند؛ یعنی نباید هر چیزی را گوش بدهد که ذهنش به‌سمت هر فکری برود.