🔸شهید شیرودی در کنار هیلکوپتر جنگی اش ایستاده بود و خبرنگاران هر کدام به نوبت از او سوال می‌کردند 🔸خبرنگار ژاپنی پرسید: شما تا چه هنگام حاضرید بجنگید؟ شهید شیرودی خندید. سرش را بالا گرفت و گفت: ما برای خاک نمی جنگیم ما برای اسلام می جنگیم. تا هر زمان که اسلام در خطر باشد. این را گفت و به راه افتاد.خبرنگاران حیران ایستادند. شیرودی آستینهایش را بالا زد. چند نفر به زبانهای مختلف از هم پرسیدند: کجا؟خلبان شیرودی کجا می‌رود؟ هنوز مصاحبه تمام نشده،شهید شیرودی همانطور که می رفت برگشت.لبخندی زد و بلند گفت:نماز!صدای اذان می آید وقت نماز است 🔸امروز۸ اردیبهشت ماه سالروز شهادت شهید علی اکبر شیرودی #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

‌ 👇👇👇 🔍با دقت بخوانیم 📜توبه نامه تکان دهنده شهید 💕💞علیرضا محمودی ‌پارسا نوجوان رزمنده‌ای است که اسلحه‌اش را به آغوش کشیده و کنار «شنی» تانک، آرام خوابیده ‌است. او توبه‌نامه‌ای دارد که برای همه مردم و مسئولین قابل تأمل است.💕💞 📌متن بخش‌هایی از صدای ضبط شده در این نوار کاست: پناه می‌برم از این که... ❣از این که حسد کردم... ❣از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی‌دانستم. ❣از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم. ❣از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم. ❣از این که مرگ را فراموش کردم. ❣از این که در راهت سستی و تنبلی کردم. ❣از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم. ❣از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم. ❣از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند. ❣از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم. ❣از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از این که خود خنده‌دارتر از همه هستم. ❣از این که لحظه‌ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم. ❣از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع‌تر نبودم. ❣از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم. ❣از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. ❣از این که نشان دادم کاره‌ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند. ❣از این که ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود. ❣از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه تری. ❣از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم. ❣از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند. ❣از این که از گفتن مطالب غیرلازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم. ❣از این که کاری را که باید فی سبیل‌الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم. ❣از این که نماز را بی‌معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود،در نتیجه دچار شک در نماز شدم. ❣از این که بی‌دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم. ❣از این که " خدا می‌بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم. ❣از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم. از اینکه از دیگران توقع بیجا داشتم از اینکه ادب را نسبت به دیگران رعایت نکردم و ...» ما کجای کاریم!!!😱😔😰 شهید علیرضا محمودی پارسا🌷 تولد ۱۳۴۸/۴/۲۳ شهادت ۱۳۶۱/۱۱/۲۹ #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

🕊بِسْمِ رَبِّ الشُّهَداءوَالصِّدیٖقین🕊 🕊 ♥️دل ڪه هوایے شود، پرواز است ڪه آسمانیت مے ڪند و اگر بال خونیـن داشته باشے دیگر آسمــان، طعم ڪربلا مے گیرد دلها را راهے ڪربلاے جبهه ها مے ڪنیم به زیارت "شهــــــداء" مے رویم... ‌‍ ‍ ‍ ‍ ‍ 🕊