اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

السَّلامُ علیڪَ یا بقیَّةَ اللهِ یااباصالحَ المَهدی یاخلیفةَالرَّحمن و یا شریڪَ القران ایُّها الاِمامَ الاِنسُ و الجّانّ سیِّدی و مَولای ْ الاَمان الاَمان الاَمان ورحمة الله وبرکاته #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

چندآیه#قرآن بخونیم #همراه_شهدا

نحوه شهادت شهید دلیر علی تجلایی؛ لب تشنه همچون اربابش حسین( ع) در جنگ از خود رشادت‌های بسیار نشان داد، به گونه‌ای که آنهایی که او را نمی‌شناختند، نام و نشانش را از هم می‌پرسیدند و آنهایـی که می‌شناختند، از جرئت و شجاعتش به شگفت آمده بودند. 🔸گردان سیدالشهداء قرار بود از طرف روستای القرنه پیشروی کند، اما خبری از آنها نبود. صدای تانک‌های دشمن از طرف اتوبان هر لحظه شنیده می‌شد. تعداد نفرات خودی تنها شش نفر بودند و با خاکریز بعدی حدود پانزده متر فاصله داشتند.  🔹تجلایی به سوی خاکریز بعدی رفت. او لحظه‌ای بلند شد تا اطراف را نگاه کند که ناگهان تیری به قلبش اصابت کرد. خیلی آرام و آهسته دراز کشید، بی‌آنکه دردی از جراحت بر رخسارش هویدا باشد. با دست اشاره کرد که آن اشارت را درنیافتیم. ▪️ تجلایی پیش از حرکت به همه گفته بود: «با قمقمه‌های خالی حرکت کنید چون ما به دیدار کسی می رویم که تشنه لب شهید شده است.» آرام چشمانش را بست و صورتش گلگون شد.  🥀شهید علی تجلایی معروف به «علی رگبار» در ۲۵ اسفندماه ۱۳۶۳ به آرزوی دیرینه خود شتافت، آرزویی که خود را به آب‌وآتش زد تا آن را از خداوند متعال بگیرد. پیکر مطهر شهید علی تجلایی، همانگونه که می‌خواست گمنام است. 🥀🌱شهید علی_تجلایی🥀🌱 #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

🥀🌱شهید علی قانع عبادی استاد شهیدی که توسط منافقین به شهادت رسید 🥀در اول تیر ۱۳۱۸ در مشهد متولد شد. سه ساله بود که با خانواده به تهران مهاجرت کرد. در سن ۷ سالگی پدرش را از دست داد. 🔸تا ششم ابتدایی درس خواند و برای کمک به معاش خانواده ترک تحصیل کرد و به شغل رانندگی پرداخت. بعد از مدتی مغازه خرازی راه اندازی کرد. 🔹اعتقادات مذهبی اش پاک و بی آلایش بودند و به انجام فرایض دینی سخت پایبند بود و از سنین جوانی در مراسم و مجالس مذهبی و بخصوص مجالس سوگواری خاندان عصمت و طهارت شرکت می کرد . در روزهای پر شکوه و حماسه آفرین انقلاب اسلامی همچون سایر امت حزب ا..  در راهپیمائیها و تظاهرات شرکت داشت و به سهم خود در پیروزی انقلاب می کوشید و در این راه از بذل جان و مال دریغ نداشت . ▪️بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی از سعادت عزیمت به جبهه های نبرد حق علیه باطل محروم مانده بود، لیکن در پشت جبهه تلاشی چشمگیر داشت و به خانواده رزمندگان رسیدگی می کرد و نمی گذاشت درد این جدایی و فراق آنها را بیازارد . ▫️سرانجام در ۱۰ آبان ۱۳۶۱ داخل مغازه اش توسط یکی از اعضای منافقین مقابل چشمان یک مشتری هدف ۴ گلوله کلت قرار گرفت و به شهادت رسید.خانمی که مشغول خرید و شاهد این واقعه بود به  تروریست می گوید "چرا چنین می کنی ، نکن و اودر پاسخ می گوید حزب الهی است ، باید کشته شود.  🥀شهیدعلی قانع عبادی_استاد #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

با این قیاس آغوش امام زمان عج چقدر دلنشین است؟ .. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

از جایی که فکرش را نمی‌کنید راه باز می‌شود #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

💬دلنوشته شهید حاج قاسم سلیمانی: 🔹عمر انسان در دنیا به سرعت سپری می‌شود، ما همه به سرعت از هم پراکنده می‌شویم و بین ما و عزیزانمان فاصله می‌افتد. 😔ما را غریبانه در گودال و حفره وحشت که می‌گذارند🖤، در این حالت هیچ فریادرسی جز اعمال انسان نیست. 🌱چون فقط چراغ اعمال مقبول است که امکان روشنایی در آن خاموشی و ظلمت مطلق را دارد.🍀 🔹اجازه نده در هر شرایطی هیچ محبتی بر محبت خداوند سبحان و هیچ رضایتی بر رضایت خداوند سبحان غلبه کند. ✍🏼قاسم سلیمانی، ١٣٩۵/٨/١٠، حلب #سردار ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

ای یهودی ها کارِتون زاره منتقم برسه زندتون نمیذاره 🎤 کربلایی #محمد_عطایی_نیا 💚 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🤲 #همراه_شهدا

چرا بخودت ميگي بدشانس؟ تو عضو #همراه_شهداء هستی سرتو بگير بالا اين افتخار و شانس نصيب هركسي نميشه . . 😊

. 📗 ادامه کتابِ 《 راستي دردهایم کو ؟ 》 #قسمت_صدوپنجاه_دو سه نفری ایستادیم کنار هم و نگاهمان را دوختیم به نقشه. ثانیه‌‌هایی نگذشته بود که صدای سوتِ زوزه‌مانندی گوشم را آزرد. هر سه به هم نگاه کردیم اما نگاهمان طولانی نشد. ذره‌های شن و خاک با این صدا به رقص آمده‌اند. از زمین بلند می‌شوند و چرخی می‌زنند و این‌جا و آن‌جا آرام می‌گیرند... کسی انگار شن‌های ساعت شنی را به آسمان پاشیده است. زمان را گم کرده‌ام. لباس‌هایم، دست‌هایم، صورتم، خاک‌آلود است. زانوانم را با زمین آشتی داده‌ام. صورتم خاک را مسح می‌کند... سنگین شده‌ام انگار، اما نه، سبکم، خیلی سبک... زمان را گم‌کرده‌ام... نشسته‌ام پشت نیمکت و معلم کلاس چهارم دارد از روی کتاب، برایمان قصه طوطی و بازرگان را می‌خواند. جانِ من طوطی است که در قفس بازرگان افتاده. بازرگان خداست؛ مگر نگفت إن‌الله اشتری؟ و مگر نگفت إصطنعتک لنفسی؟ باید توی قفس جان ببازم تا آزادم کنند و جان بگیرم... در قفس که جان ببازم، از قفس که بیرون بروم، دوباره جان می‌گیرم و می‌توانم پرواز کنم... می‌روم توی حیاط خانه. بابا و مامان نشسته‌اند روی تختِ گوشه‌ی حیاط و چای می‌نوشند. آفتابِ حزیران، از لابلای درختان حیاط خانه، می‌تابد و رگه‌های نور، خود را به گل‌های باغچه می‌رسانند. این آفتاب اما چشم‌هایم را نمی‌زند. گنجشک‌ها راه خانه را یاد گرفته‌اند. می‌نشینند روی درخت انار و سروصدایشان حیاط را پر می‌کند. بابا، خیره به گنجشک‌ها و غرق تماشای آن‌ها و صدایشان است... صدایم می‌کند و دستم را می‌گیرد. دست‌های بابا گرم‌اند. گنجشک‌ها را نشانم می‌دهد. طنین صدایش توی گوش‌هایم می‌پیچد و تکرار می‌شود:«عباس! مثل این گنجشک‌ها پرواز کن...» ذره‌های ساعت شنی دارند آرام می‌گیرند اما هنوز پراکنده‌اند. توی صحن عقیله چرخی می‌زنم. فاطمه در اتاقش، روی سجاده نشسته است و ذکر می‌گوید. صدای سوت زوزه‌مانندی، خلوتم با فاطمه را، با بابا را و سکوت کلاسِ چهارم را بهم می‌زند. چشم‌هایم کمی می‌سوزند. اعتنا نمی‌کنم. هُرم گرما می‌پیچد در سرسرای قلبم؛ منشأ این گرما اما آفتاب نیست. حرف‌های بابا توی قلبم تکرار می‌شود: مثل این گنجشک‌ها پرواز کن... به حرف بابا گوش می‌دهم. زمان را گم کرده‌ام... می‌خواهم بشمارم؛ جمع می‌کنم انگشتانم را... بشمار یک، دو، سه، چهار، پنج ... بیست! ۱۵۲ 🔴#اتمام_کتاب 📔#راستی_دردهایم_کو #همراه_شهداء