در کنار همه انتقادها جا داره بابتِ مدیریتِ انرژی یه خداقوت به دولت آقایِ رئیسی بگیم، یادمون نرفته که اواخر دولت روحانی دنبال جدول قطعی برق مناطق میگشتیم ✍بنده خدا

🌹 روایت رزمنده دوران جنگ محمد احمدیان از ماجرای زیبایِ شهادت اسطوره گمنام اسلام "#شهید_علی‌اکبر_جزی" از اصفهان معروف به "شهیدِ دست زغالی" در عملیات فتح‌ المبین سالروز شهادت علی اکبر جزی🌷 #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

☑️ «سعی کن یه‌جوری زندگی کنی که خدا عاشقت بشه»🌷 🔸امروز ۱۸ مرداد سالروز شهادت محسن حججی عزیز است. «یادش گرامی» #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

ای بابا همه رفتنی اند 😭😭😭😭 #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

🌹به یاد پاسدار شهید جوزی امیری 🌸تاریخ و محل تولد : ۱۱/ ۰۵/ ۱۳۴۴ خرم‌آباد/ روستای بدرآبادعُلیا 🌺تاریخ و محل شهادت : ۱۸/ ۰۵/ ۱۳۶۴ زبیدات عراق/ در سن ۲۰سالگی 🌷سمَت : معاون گردان انبیاء تیپ ۵۷ ابوالفضل(ع) لرستان 🌸فرازی از وصیت نامه شهید : " حافظ ولایت فقیه باشید و امام و رهبرمان را همچون نگین انگشتری در میان خود نگه دارید". 🌺۱۸ مرداد سالروز شهادت سردار شهید جوزی امیری را گرامی می داریم .... #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada

فرزندانِ من! من آینده را متعلق به شما می‌بینم! #حضرت_آقا❤️ #همراه_شهدا

هر کی نرفته کربلا💔😭 #امام_حسین #محرم 🥀 #همراه‌_شهدا

♦️تودهنی درخوری بود به اراجیف خیابانی در برنامه مهلا👌

‍ ‍ ╔═.🌺.═══◌‌✤═══╗ ‍ ✨پروانه در چراغانی ✨ قسمت 5⃣ چنـد سـاعت بعد، با صداي راننده از خواب بيدار شد كه ميگفت وانـتش را زده انـد و غـذاي بچه ها در راه مانده است. او (حسين )ماشين فرماندهي را در اختيار راننده گذاشت تا زودترغذا را به خط مقدم برساند. وقتي نفربر حركت كرد. او به صداي انفجارها گـوش سپرد و با آرامش به نتيجة عمليات فكر كرد. بچه ها را از آبگرفتيها، خاكريزهـاي هلالي، باتلاقها و خورشيديها و مين ها عبور داده بود. آنها را به جزيـرة بـوارين رسانده بود. شبِ گذشته تا صبح كنار بچه هـاي مهندسـي رزمـي جهادسـازندگي بيدار مانده بود تا در دل جزيره، خاكريز دو جداره بزنند. ميخواست بچه ها بهتـربتوانند مقابل دشمن ـ كه حتماً براي باز پس گرفتن منطقه حمله ميكرد ـ مقاومت كنند. خط حسابي تقويت شده بود. حالا او به خودش اجازه داده بود تا براي چنـد سـاعتي اسـتراحت، بـه مقـرتاكتيكي لشكر بيايد. ماشين غذا كه رفت، احساس عجيبـي كـه ايـن چنـد روزه رهايش نميكرد، دوباره بر او چيره شد. بيقـراري و دلتنگـي، حسـي كـه شـب گذشته با يكي از دوستان درميان گذاشته بود.«خسته ام. ماندن طاقتي ميخواهد كه من ديگر ندارم... كاش اتفّاقي مـي افتـاد، اين روزها چه قدر به فرزندم فكر ميكنم؛ به پسر يا دختـري كـه هنـوز بـه دنيـانيامده، دلبسته شده ام... اگر به دنيا آمد و من نبودم اسمش را بگذاريد مهـدي، بـه ياد آرزويي كه داشتيم...» و آن اتفّاق، انفجاري بزرگ بود كه زمين را در هم پاشيد و هر چه و هركس راكه بود، به هوا برد و به گوشه اي انداخت. گرد و غبـار كـه فـرو نشسـت، همـه برخاستند، لباسهايشان را از خاك تكاندنـد و درميـانِ گـرد و خـاك يكـديگر راجستوجو كردند. اما او ديگر برنخاست. با شـكافي در سـينه، قلبـي پـاره شـده ولبخندي سرشار از درد، روي خاك تشنه اي افتاده بود كه داشت حريصانه خـون گرم و جوانش را ميمكيد. جمعه هشتم اسفند ماه هزار و سيصد و شصت و پـنج بود و او براي رسيدن به آن لحظه، بيست و نه سال راه آمده بود. ✅ ادامــــــہ دارد... ╚═◌‌✤═════.🌺.═╝ #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada