سپس در پنجمین و آخرین جمله مى‌فرماید: «رضایت و خشنودى (از تقدیرات الهى) بهترین همنشین است» (وَنِعْمَ الْقَرِینُ الرِّضَى) همنشین خوب کسى است که به انسان آرامش بخشد و او را از بى تابى در برابر مشکلات باز دارد و در او روح امید بدمد و تمام این آثار در راضى بودن به قضاى الهى است. آنکس که مقدرات را از سوى خداوند حکیم و مهربان مى‌داند هرگز از مصائبى که به هر حال در دنیا روى مى‌دهد و مشکلاتى که گریبان انسان را ناخواسته مى‌گیرد ناراحت نمى‌شود و بى تابى نمى‌کند و اعصاب خود را در هم نمى‌کوبد. #قسمت‌نهم

البته این بدان معنا نیست که انسان در برابر هر حادثه‌اى تسلیم شود، بلکه به این معناست که تمام کوشش خود را براى پیروزى بر مشکلات به کار گیرد ولى اگر حوادثى خارج از حیطه قدرت او رخ دهد در برابر آن راضى باشد و زبان به ناشکرى نگشاید و جزع و بى تابى نکند. در روایتى آمده است که موسى بن عمران(علیه السلام) به پیشگاه خداوند عرضه داشت: مرا به عملى راهنمایى کن که اگر آن را انجام دهم رضاى تو را به دست آورده باشم. خداوند به او وحى فرستاد که رضاى من (گاه) در ناخوشنودى توست و طاقت آن را ندارى... موسى بر زمین به سجده افتاد عرض کرد خداوندا افتخار سخن گفتنت با من را به من بخشیده‌اى و پیش از من به کس دیگرى نداده‌اى و هنوز مرا به عملى راهنمایى نکرده‌اى که با آن رضا و خوشنودى‌ات را به دست آورم: "فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِ أَنَّ رِضَایَ فِی رِضَاکَ بِقَضَائِی" خداوند به او وحى فرستاد که رضاى من در این است که تو راضى به قضاى من باشى. #قسمت‌آخر

دقیقااااا😌 شماهم با ظرف شستن حالتون خوب میشه؟🙄

:)

به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها بنگر وفای یاران که رها کنند یاری ... هوشنگ‌ابتهاح

🔴 کنایه سنگین نماینده رهبر انقلاب در دانشگاه ها به تناقضات رفتاری و گفتاری پزشکیان

هیچ جوابی واسه این سوال نداریم ... امام زمانمون کجاست؟؟

#زندگی‌به‌طعم‌عسل حکمت(۵)⬿شناخت ارزش هاى اخلاقى "الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ، وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ، وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ" دانش، ميراثى گرانبها، و آداب، زيورهاى هميشه تازه، و انديشه، آيينه اى شفّاف است.

علم و ادب و تفکر: امام در این بخش از کلمات قصار اشاره به سه نکته مهم مى‌کند نخست مىفرماید: "علم و دانش میراث گرانبهایى است" (الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ کَرِیمَةٌ) اشاره به این که گرانبهاترین میراثى که انسان از خود به یادگار مى‌گذارد علم و دانش است و به ارث گذاشتن مواهب مادى افتخارى است. این سخن شبیه روایتى است که از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل شده که مى‌فرماید: "إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الاَْنْبِیَاءِ إِنَّ الاَْنْبِیَاءَ لَمْ یُوَرِّثُوا دِینَاراً وَلاَ دِرْهَماً وَلَکِنْ وَرَّثُوا الْعِلْمَ فَمَنْ أَخَذَ مِنْهُ أَخَذَ بِحَظّ وَافِر" دانشمندان وارثان انبیا هستند چرا که انبیا دینار و درهمى از خود به یادگار نگذاشتند، بلکه علم و دانش به ارث گذاشتند پس هر کس از آن بهره‌اى بگیرد بهره فراوانى برده است. بعضى از شارحان(مفسران) ارث را در اینجا طور دیگرى تفسیر کرده‌اند و گفته‌اند: ارث درآمدى است که بى زحمت حاصل مى‌آید، دانشى را نیز که انسان از استاد فرا مى‌گیرد شبیه ارث است ولى تفسیر اول مناسب‌تر به نظر مى‌رسد. #قسمت‌اول

در دومین جمله مى فرماید: «آداب (انسانى)، لباس زیبا و کهنگى ناپذیر است» (وَالاْدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ) منظور از «آداب» فضایل اخلاقى مخصوصاً چیزهایى است که مربوط به روابط اجتماعى است مانند: تواضع، امانت، صداقت، محبت، خوشرفتارى، فصاحت و بلاغت در بیان. «حُلَل» جمع «حُلَّه» به معناى لباس زینتى است. «مُجَدَّدَة» به معناى چیزى است که پیوسته تجدید و نو مى‌شود و هرگز کهنه نخواهد شد. بر این پایه، مفهوم کلام امام(علیه السلام) چنین است که این صفات برجسته انسانى همچون لباس‌هاى زیبایى است که آدمى در تن مى‌کند و هرگز فرسوده نمى‌شود بر خلاف لباس‌هاى ظاهرى که هم کهنه مى‌شود و هم ممکن است دست سارقان به آن دراز شود و هم جنبه ظاهرى دارد و در اعماق وجود انسان تأثیر گذار است. #قسمت‌دوم