#تلنگر
در زندگی روزمره، هر روز اخبار و شنيده های زیادی در موضوعات مختلف از رسانه ها و دوستان و همكاران دريافت می كنيم.
بسیاری از انها حاوی مطالبی شامل انتساب يك سخن يا رفتار به يكى از دوستان، آشنايان، مسئولين كشور، سخنرانان، فرهيختگان، ورزشكاران، هنرمندان و ... ميباشد و متاسفانه ماهم ناخواسته آنرا فوروارد می كنيم يا بعنوان شنيده ها به ديگران بازگو می كنيم.
[ آيا اين رفتار صحيح است؟ آيا واكنش های ما منطبق بر آموزه های قرآنی است؟]
☺️👇 باهم ببینیم:
(آیه 6 سوره حجرات)
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ »
اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، اگر فاسقى برايتان خبرى آورد، نيک وارسى کنيد،
مبادا به نادانى؛ گروهى را آسيب برسانيد و بعد، از آنچه کرده‌ايد پشيمان شويد...
هر چند اول آیه، ما را به تحقیق از اخبار نقل شده توسط اشخاص فاسق امر میکند، اما وقتی در قسمت دوم هدف از این دستور را می گوید
در واقع به ما توجه میدهد که از هرگونه اقدام و واکنش بر مبنای اخبار غیر قطعی و از روی ناآگاهی که ممکن است به دیگران آسیبی اعم از روحی و جسمی و مالی و آبرویی بزند و موجب پشیمانی ما را فراهم کند،خودداری کنیم.
😉 این مفهموم بارها در قرآن تذکر داده شده که بر اساس ظن و گمان اقدام نکنیم یا از آنچه که به آن علم نداریم، پیروی نکنیم
