🔸فتوحات معنایی در عصر صورت‌ها؛ ▫️در روزهای گذشته یادداشت‌های سه برادر فرهیخته جناب آقایان محمدی، قربانی و روزبهانی را در قامت موافق با برنامه تلویزیونی «#حسینیه_معلی» و یادداشت و هوامش آقای قائمی‌نیک را در قامت مخالف خواندم. ▫️دوست بزرگوار آقای محمدی از منظر #فناوری اجتماعی به این برنامه نگریسته‌اند و آقای قربانی در امتداد همین منظر، فناوری‌ها را #خلاقیت‌پایه خوانده و نسبت بین علم و عمل را در آن پررنگ ندانسته‌اند. من نه یک برنامه تلویزیونی را «فناوری اجتماعی» می‌دانم و نه «فناوری» را تا آنجا خلاقیت‌پایه می‌دانم که نسبت کمی با علم داشته باشد. اما از سوی دیگر با آقای قائمی‌نیک نیز همراه نیستم و همچون سه بزرگوار دیگر با ساخت و انتشار چنین برنامه‌هایی همراهم. ▫️دلیل این همراهی را بیشتر در نسبت فرم و محتوا می‌دانم. چرا که هرچند فرم و محتوا در هر بیان فرهنگی همراهند، اما همیشه در ظهور یک اثر نقش یکسانی ندارند. آنجا که محتوایی نسبت معتبر و مستقلی با واقع دارد، تلاش می‌کند از هر قاب، منظر و منفذ، خود را نمایان سازد، اما در جای دیگر که معرفت بیش از «حکایت» در گروی «روایت» و برساخت جمعی است، این صورت است که برای حضورش به هر محتوایی التماس می‌کند، تا از تک و تای اجتماعی بازنماند. ▫️من سطح اول را «#فتح_معنایی» یا غلبه محتوی بر فرم می‌نامم و آنچه در «حسینیه معلی» می‌گذارد را از این باب برمی‌شمرم. چنانچه پیش از این، معنای قویم و راهگشای حماسه حسینی، صورت‌های پیشین بیان فرهنگی را قبضه کرده‌است، همچنان به فتوحات خود ادامه خواهد داد و «حسینیه معلی» یکی دیگر از فتوحات عصری آن معنای سترگ است. ▫️در مقابل، برنامه‌هایی چون «عصر جدید»، فرمی است که به ساخت روایت و معنا نشسته است. در اینجا صرفا، ما به صورت فرمال می‌دانیم باید شگفت‌زده شویم، بی‌آنکه آنچه می‌گذرد، نسبت ما را با واقعیت و حقیقت بیشتر کند. هر آنچه از محتوا در جوف این فرم مهاجم و سلطه‌گر حاضر شود در هاضمه آن هضم می‌گردد. لذا عامل حاضر می‌تواند، از توکل بر خدا بگوید یا از امید سکولار کره‌ای، قرآن ز بر بخواند با چهارده روایت یا بر پیچ و تاب حلقه‌ای انسانیت خود را بیاویزد، این همه با غرض فرم همخوان است و می‌تواند بر قامت‌شان، لباس خود را بپوشاند و حاضر میدان باشد، چون پیش از آن به هیچ واقعیتی وابسته نیست. ▫️لذا معیار نهایی در این تقابل، به ماهیت معنایی برمی‌گردد که پیش از فرم قصد شده‌است، معنایی پیشینی و حکایت‌گر همچون حماسه حسینی در تماس با صورت، آن را مظهری برای حقیقت می‌سازد، اما معنایی که جز با التفات و توجه جمعی ساخت نمی‌شود و نسبتی با واقع ندارد، وابسته فرم خواهد ماند و همین محل نقص و نقدهاست. ▫️با همین بیان از ابتدا با «عصر جدید» و شعباتش حتی با استدلال توسعه عدالت در استعدادنمایی همراه نشدم اما با چند برنامه حسینیه معلی و اثر اصلی آن «وجیها بالحسین»، آن را یک نوآوری بیانی دریافت کردم. @HekmateFarhang

در جلسه خوانش سیاستی متون بالادستی از نسبت #ارزش و #فناوری در یک جهان اجتماعی به اجمال گفتگو شد. در این فایل این بخش با تفیصل بیشتری ارائه شده است. این فایل مربوط به جلسه مباحثه راهبران نوآوری اجتماعی در مرکز نوآوری اجتماعی #مبتدا است. (از دقیقه دوازده)