۞ أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ آیا [شما مردم مؤمن‌] امید دارید كه [آن سخت دلان‌] به [دین‌] شما ایمان بیاورند؟! در حالی كه گروهی از آنان كلام خدا را همواره می‌شنیدند، سپس بعد از آنكه [مفهومش را] درك می‌كردند، [به سبب دنیاطلبی و هواپرستی‌] به دلخواه خود تغییرش می‌دادند، در صورتی كه می‌دانستند [به كلام خدا و به مردم جویای حق خیانت می‌كنند]. (۷۵) بقره - 75 قرآن مبین۞ أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ آیا [شما مردم مؤمن‌] امید دارید كه [آن سخت دلان‌] به [دین‌] شما ایمان بیاورند؟! در حالی كه گروهی از آنان كلام خدا را همواره می‌شنیدند، سپس بعد از آنكه [مفهومش را] درك می‌كردند، [به سبب دنیاطلبی و هواپرستی‌] به دلخواه خود تغییرش می‌دادند، در صورتی كه می‌دانستند [به كلام خدا و به مردم جویای حق خیانت می‌كنند]. (۷۵) بقره - 75 قرآن مبین

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ پس وای بر كسانی كه با دست‌های خود نوشته‌ای را می‌نویسند، سپس می‌گویند: این [نوشته‌] از سوی خداست. تا با این [كار زشت و خائنانه‌] بهایی ناچیز به دست آورند؛ پس وای بر آنان از آنچه دست‌هایشان نوشت، و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند. (۷۹) بقره - 79 قرآن مبین

ثُمَّ أَنْتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَآءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ باز این شما هستید كه یكدیگر را می‌كشید، و گروهی از خودتان را از خانه‌هایشان آواره می‌كنید، و بر پایه گناه و تجاوز یكدیگر را بر ضد آنان [كه آواره كرده‌اید] یاری و كمك می‌دهید، و اگر آنان در حال اسارت نزد شما آیند، برای آزاد شدنشان عوض می‌دهید، در صورتی كه آواره كردنشان بر شما حرام بود. آیا به بخشی از كتاب [آسمانی‌] ایمان می‌آورید و به بخشی دیگر كفر می‌ورزید؟ [حرام بودن جنگ و آواره كردن را مردود می‌شمارید، و وجوب آزاد كردن هم‌كیشان را از اسارت قبول می‌كنید!] پس كیفر كسانی از شما كه چنین تبعیضی را [در آیات خدا] روا می‌دارند، جز خواری در زندگی دنیا نیست، و روز قیامت آنان را به سوی سخت‌ترین عذاب باز می‌گردانند، و خدا از آنچه انجام می‌دهید، بی‌خبر نیست. (۸۵) بقره - 85 قرآن مبین

أُولَٰٓئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ اینان كسانی هستند كه زندگی [زودگذر] دنیا را به جای آخرت خریدند؛ پس نه عذاب از آنان سبك گردد و نه یاری شوند. (۸۶) بقره - 86 قرآن مبین

۞ يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰٓ أَوْلِيَآءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ای اهل ایمان! یهود و نصاری را سرپرستان و دوستان خود مگیرید، آنان سرپرستان و دوستان یكدیگرند [و تنها به روابط میان خود وفا دارند]. و هر كس از شما، یهود و نصاری را سرپرست و دوست خود گیرد از زمره آنان است؛ بی‌تردید خدا گروه ستمكار را هدایت نمی‌كند. (۵۱) مائده - 51 قرآن مبین

فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰٓ أَنْ تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَآ أَسَرُّوا فِيٓ أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ كسانی كه در دل‌هایشان بیماری [دورویی‌] است، می‌بینی كه در دوستی با یهود و نصاری شتاب می‌ورزند و [بر پایه خیال باطلشان كه مبادا اسلام و مسلمانان تكیه‌گاه استواری نباشند] می‌گویند: می‌ترسیم آسیب ناگواری به ما برسد [به این سبب باید برای دوستی به سوی یهود و نصاری بشتابیم‌]. امید است خدا از سوی خود پیروزی یا واقعیت دیگری [به نفع مسلمانان‌] پیش آرد تا این بیماردلان بر آنچه در دل هایشان پنهان می‌داشتند، پشیمان شوند. (۵۲) مائده - 52 قرآن مبین

وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ و یهود گفتند: عُزیر، پسر خداست. و نصاری گفتند: مسیح پسر خداست. این گفتاری [بی‌دلیل‌] است كه به زبان می‌آورند، و به گفتار كسانی كه پیش از این [به حقایق‌] كفر ورزیدند شباهت دارد؛ خدا آنان را نابود كند، چگونه‌ [از حق به باطل‌] منحرف می‌شوند. (۳۰) توبه - 30 قرآن مبین

اتَّخَذُوٓا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَآ أُمِرُوٓا إِلَّا لِيَعْبُدُوٓا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ آنان دانشمندان و راهبانشان و مسیح پسر مریم را به جای خدا به خدایی گرفتند؛ در حالی كه مأمور نبودند مگر اینكه معبود یگانه را كه هیچ معبودی جز او نیست بپرستند؛ منزّه و پاك است از آنچه شریك او قرار می‌دهند. (۳۱) توبه - 31 قرآن مبین

يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّآ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ همواره می‌خواهند نور خدا را با سخنان باطل [و تبلیغاتِ بی‌پایه‌] خود خاموش كنند؛ ولی خدا جز اینكه نور خود را كامل كند نمی‌خواهد، هر چند كافران خوش نداشته باشند. (۳۲) توبه - 32 قرآن مبین

هُوَ الَّذِيٓ أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ اوست كه پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد، تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند، هر چند مشركان رضایت نداشته باشند. (۳۳) توبه - 33 قرآن مبین

۞ يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوٓا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ای اهل ایمان! یقیناً بسیاری از عالمان یهود و راهبان، اموال مردم را به باطل [و به صورتی نامشروع‌] می‌خورند و همواره [مردم را] از راه خدا بازمی‌دارند؛ و كسانی را كه طلا و نقره می‌اندوزند و آن را در راه خدا هزینه نمی‌كنند، به عذابی دردناك خبر ده. (۳۴) توبه - 34 قرآن مبین

يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ روزی كه آن اندوخته‌ها را در آتش دوزخ به شدّت حرارت دهند و پیشانی و پهلو و پشتشان را به آن داغ كنند [و به آنان نهیب زنند] این است ثروتی كه برای خود اندوختید، پس كیفر زراندوزی خود را بچشید. (۳۵) توبه - 35 قرآن مبین