در دیوان اشعارِ منسوب به امیرالمومنین علی"علیه سلام"، از قولِ آن حضرت اینگونه نقل شده است که فرمودند: شَيْئَانِ لَوْ بَكَتِ الدِّمَاءُ عَلَيْهِمَا عَيْنَايَ حَتَّى تُؤْذِنَا بِذَهَابٍ‌ لَمْ يَبْلُغَا الْمِعْشَارَ مِنْ حَقَّيْهِمَا فَقْدُ الشَّبَابِ وَ فُرْقَةُ الْأَحْبَابِ‌. «دو مصیبت است که اگر چشمانم آن‌قدر خون گریه کند تا نابینا بشوم، یک‌دهم حق آن دو ادا نمی‌شود، یکی از دست رفتن "جوانی" و دیگری از دست‌ دادن محبوب، که من، "محبوبم" را در سنّ جوانی از دست دادم.»

گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا یك ذره از محبت زهرا نمی‌دهم : ) .

علی صورت نهاده بر مزار یار تنهایش ، الهی بشکند دستی که سیلی زد به زهرایش ..

:))))

از حسن از ماجرای کوچه‌ها چیزی نپرس می‌شود حال دلش بدتر، خداحافظ علی . .

جای من هرشب گلوی نورعینم را ببوس هست جای نیزه و خنجر، خداحافظ علی . .

از تو چه پنهان که من دلتنگ روی محسنم؛ میروم او را کشم در بر خداحافظ علی . .

میروم با سینه مجروح شیرش دهم غنچه ام نشکفته شد پرپر خداحافظ علی . .💔

جای ماندن نیست این شهری که زن را میزنند، در میان کوچه و معبر خداحافظ علی . .(:

من که رفتم زود این در را عوض کن نشنوی بوی زهرا را زمیخ در خداحافظ علی . ‌.

خاطرات خوب این نه سال بد پایان رسید با لگد شد بسته این دفتر خداحافظ علی ؛

:))) 💔