✅  درباره تعاون جنسیتی 🔶 در طول تاریخ بشر، نسبت زنان با مردان همواره در یکی از این سه وضعیت تعیین شده است. 1⃣ خدمت 2⃣ رقابت 3⃣ معاونت 🔶 حالت نخست به وضعیتی از مناسبات زن و مرد اطلاق می‌گردد که در آن، حیثیتِ وجودی زن، خدمت به مرد است و هویت دیگری برای او قابل تصور نیست. لذا تمام انتظارات اجتماعی از زن در نقش‌های همسری، مادری، دختری و خواهری زن خلاصه شده و زن نمونه کسی است که مردان اطرافش از او رضایت کامل داشته باشند. زن به مثابه خادم مرد، وضعیتِ غالب در سنت فرهنگی و اجتماعی جوامع در طول تاریخ بوده است. 🔶 حالت دوم ناظر به وضعیتی است که هویت جنسیتی به صنف تقلیل یافته و زن در رقابت با مرد در عرصه جامعه و خانواده خود را تعریف می‌کند. در این وضعیت، صنف زنان همواره در تقابل و ستیز با صنف مردان هستند و «برابری جنسیتی» هدف غائی این وضعیت به شمار می‌رود. تکوین و امتداد جریان دفاع از حقوق زنان(فمینیسم) در غرب به ویژه در موج دوم آن، مبتنی بر چنین درکی از مناسبات میان زن و مرد بود. 🔶 حالت سوم اما به وضعیتی اطلاق می‌گردد که هندسه جدیدی از روابط زن و مرد در آن حکمفرماست. در این وضعیت، نسبت میان زن و مرد «تعاون» است. 🔶 نظم اجتماعی مبتنی بر تعاون، جنسیت را بستر تحققِ ظرفیت‌ها و امکان‌های اختصاصی زن و مرد(مزیت‌های ویژه دو جنس) می‌فهمد و آن را دستآویزی جهت تنظیم حرکت جامعه به سوی پیشرفت و تعالی قرار می‌دهد. در این وضعیت خاص آنچه زن و مرد را به یکدیگر پیوند می‌زند، اهداف مشترکی است که جز با تعاون و همکاری و خدمت متقابل به یکدیگر، قابل دستیابی نیست. 🔶 این وضعیت همان چیزی‌ست که در ادبیات دینی تحت عنوان «زوجیت» در نظام خلقت از آن یاد شده است. زوجیت بستر تکاملِ قابلیت‌های ویژه دو جنس در راستای اهداف خلقت است. این نظم و هندسه متفاوت از مناسبات زن و مرد را در انقلاب اسلامی و رویدادهای اجتماعی قبل و بعد از آن می‌توان مشاهده نمود. #زن #برابری_جنسیتی #مسائل_اولویت_دار #پایگاه_خبری_تحلیلی_ایبسنا #ناحیه_بسیج_دانشجویی_استان_اصفهان @IBSNA_