چگونه بر حمل برخی اشیاء بی‌جان هشدار احتیاط قید شده اما حملِ دل خیر؟

دلم میخواد هودی سبزمو بپوشم ، برم تو حیاطِ خونه ی ویلایی نداشته ام یه فنجون قهوه بخورم و دوربینم رو دستم بگیرم و از آسمون و ماه عکس بگیرم .. در کمالِ ارامش بدون صدای گریه ی هیج بچه و بدون دغدغه ی امتحانات

من سالهاست که بعد تو مرده‌ام .. ولی عطرت که می‌وزد ؛ کفنم تیر میکشد ..

یه چیز عجیب غریب بزرگ یه گوشه ی قلبم قایم شده که دربارش با کسی نمیتونم صحبت کنم

غالباً در هر تصادف می‌رود چیزی زِ دست لحظه برخورد چشمت با نگاهم، دل بِرفت ..

هم من بام مشهد رو دوست دارم ، هم خانوادم اما اونا دوست دارن صبح زود بریم اونجا و چای و کلوچه بخوریم و برگردیم من دوست دارم نصف شب بریم اونجا عرفان گوش کنیم و بستنی بخوریم و یخ بزنیم

الا یا ایّها الساقی ادر کاسا و ناوِلها ؛ که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها ! کاری‌از کافه‌شعر *

-

زمین بی‌وقفه به دور خورشیدش میچرخد و ماه‍ ، بدونِ در نظر گرفتن عشق یك طرفه اش به زمین مي‌چرخد و مي‌چرخد به دورش .. روز می‌شود و شب می‌شود .. عقربه های ساعت تند و تند میدوند ، ادمها در خیابانها قدم میزنند ، ماشین ها با صدای بلند موسیقی روی آسفالت ها خاطره می‌سازند ، باد مي‌وزد و برگ ها مسافر میشوند .. کسی منتظر نمی‌ماند تا تو ، باغم ها و بحران های زندگی‌ات کنار بیایی .. نه زمین دست از چرخش برمی‌دارد ، نه ماه ، نه چرخ ماشین ها ، نه عقربه‌های ساعت .. « قانون دنیا این است » . غم ها که هجوم آوردند پا پس نکش ، ادامه بده .. قهوه ای بخور ، شعری بخوان ، گریه ای بکن و امیدوار باش و ادامه بده *

اینکه دو فنجون قهوه میریزم فقط برای خودم ، چیز عجیبیه ؟

چون کودکی که گمشده در ازدحام شهر دنبال ردپای تو هر جمعه میدوم ..