💡چرا "نمایشنامه زوال دینداری ایرانیان" خودستیز است؟ 🖊مهدی افراز 🔸گم شدن یک سگ آپارتمانی و استرس غیرقابل وصفِ اعضای یک فامیل برای پیدا کردن آن، حکایتی بود که چند شب پیش توفیق شد به همراه خانواده در محوطه یک بوستان شاهد جزییاتش باشیم. در ابتدا، عمق دل نگرانی ها و ابراز عواطف، موجبات تعجب بود، اما گفتگوها از جائی قابلیت هضم نداشت که مادر خانواده به بقیه تشر زد که به جای بحث های خاله زنکی گوشه ای بنشینند و ذکر أَمَّنْ يُجیب بگیرند! بعد از چند دقیقه هم یکی از دخترانِ جمع با تاکید بر مجرّب بودن توسل به ابراهیم هادی از همگی خواست به نیت مراجعت حیوانشان برای روح آن شهید ختم صلوات کنند و کردند... 🔹این نمونه در کنار رخدادهای بیشمار دیگر، روایت زنده ای از تغییر صورت بندی در سبک دینداری ایرانیان است. این آرایش متفاوت از تجلی ارزش ها و نمودهای دینی توانسته است با نوعی واسازی، فی المثل دلبستگی به سگ خانگی را به صورت تؤامان با ایمان به غیب، مداومت بر سنت های برآوردن حاجات و دل آگاهی به وجود شهید در درون خود تجمیع کند. 🔸در این شرایط نه چندان نوپدید، بخشی از جریان توسعه گرا در ایران فرصت را مغتنم شمرده و با استقرار بر لبه این دوگانگی، تمام اهتمام خود را به کار گرفته است تا اثبات نماید جامعه ایران بی دین شده و در این بین از هر فرصت و پدیده ای برای خلق خرده روایت هایی استفاده می نماید تا کلان روایت "زوال دینداری ایرانیان" را برساخت نماید. در ادامه این متن تلاش خواهم نمود توضیح دهم که چرا این برداشت از حیات دینی جامعه ایران به شدت ظاهرگرایانه، بی زمان، بی مکان ولی از همه مهم تر "خودستیز" است. 🔹هویت فرهنگی ملت ایران واجد دوگانه ذات – پیرامون است، ذات جوهری است که در طول تاریخ به مثابه یک روح در شخصیت فرهنگی ایرانیان ساری و جاری بوده است. این ذات در سیر مواجهه با دنیای بیرون خود، همواره مجموعه ای از امور متنوع را به منزله عوارض پیرامونی پذیرا بوده است. این لایه های پیرامونی خرده فرهنگ هایی هستند که هرچند در مقاطعی بروز و ظهور خیره کننده و پرحجمی دارند و به صورت وسیعی در لایه رفتاری و سبک زیستی ظاهر می شوند اما به جهت عدم سنخیت و همگونی با سازه های هویتی هیچ گاه توان نمی یابند که در ذات هویت ایرانی رسوخ کنند، لذا چند صباحی در نقش فرهنگ اجاره ای نمایان شده، بعد از یک فراز و فرود جذّاب فروکش کرده و نهایتاً از ساحت زیست اجتماعی ایرانیان کوچ می نمایند. 🔸معناگرایی، دلدادگی به غیب، مکاشفه با انسان کامل، عدالت خواهی، استقلال طلبی، تعاون، فتوت، اعتدال و... تعدادی از مؤلفه های ذاتی در هویت فرهنگی انسان ایرانی است که از یکصد سال گذشته در حال هماوردی با الگوهای زیستی و عادت واره های برآمده از فرهنگ مدرن می باشد. جامعه ایرانی برخلاف قاطبه ملل دیگر به جهت تقویم و تحکیم ذات هویتی خویش موفق شده است در اثر مراوده با فرهنگ زیستی مدرن ضمن پذیرش برخی جلوه های ظاهری در لایه های موقت و پیرامونی خود، در بلندمدت عمده شیوه های هنجاری مدرن را در هاضمه نظام ارزشی خود مضمحل کرده و نورانیت باطنی خود را بر کالبد آن مسخّر نماید. 🔹اما جریان توسعه گرا به همراه نوعی مقاومت در برابر این فهم، تلاش می نماید با تصویرسازی و بازنمایی نمودهایی از این خرده فرهنگ های پیرامونی در جامعه و نادیده انگاشتن ذات هویت فرهنگی، غلبه سبک زیستی مدرن و زوال سنت ها و باورهای دینی را نتیجه بگیرد غافل از این که این پروژه در شاکله خود شدیداً متناقض و خودستیز است. چرا؟ علت مستقیماً به انگیزه شناسی تعقیب کنندگان این پروژه و شهودشان از جامعه ایران بازمی گردد. ادامه 🔽🔽 #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔸انگیزه بنیادین جریان توسعه گرا در تمامی لایه های دانشی، سیاسی و امنیتی چیست؟ اگر فشار روانشناختی این جریان بر القای پسرفت ایران و قرار گرفتن کشور در لبه پرتگاه تاریخی است، چرا برای پیگیری این پروژه تمام تمرکز خود را بر خلق روایت و تصویر از افول دینداری جامعه قرار داده اند؟ مگر در نظام ارزش گذاری ایرانی، دینداری چه ملاک و اهمیتی دارد؟ چرا توسعه چیان اهتمام خود را وقف روایت عقب ماندگی ها در سایر ساحت های نرم و سخت جامعه همچون تکنیک ها و صنایع و بازارها نمی کنند؟ چه برداشتی از عقلانیت پیشرفت در نزد ایرانیان دارند که برای القای عقب ماندگی کشور بر مولفه دینداری متمرکز شده اند؟... آن ها بر اساس شهود اجتماعی خود خوب دریافته اند که انسان ایرانی برخلاف انسان غربی تلقی اش از پیشرفت و تکامل شدیداً دینی است و ملاک اصلی پیشرفت برای آن رشد دینداری و معنویت اجتماعی است. 🔹برخلاف منطق اروپایی که اصلی ترین شاخص ترقی خود را رشد ابزار تلقی کرده و اساسا دین اجتماعی را مانع توسعه می داند، انسان ایرانی ملهم از الهیات توحیدی، تکامل معنوی انسان را مهم ترین علامت پیشرفت می داند. لذا تنها و تنها در جامعه ای که فهم عمیقاً دینی از هستی، انسان، جامعه، تاریخ، تکامل، ترقی و پیشرفت وجود داشته باشد اهمّ ملاک ارزشیابی تحولاتش، روند و وضعیت دینداری اوست. 🔸اگر بنابر روایت این دوستان، انسان ایرانی در روند بی دینی یا کلاژ شدن دینداری قرار گرفته، اولین رخداد باید تغییر تلقی او از انسان، جامعه، توسعه، پیشرفت و تعالی آن باشد و اساسا همچون انسان و جامعه غربی، احوال دین و باطن و ظاهر دینداری هیچ ملاک ارزش گذارانه ای برای زوال یا کمال جامعه محسوب نگردد و در این چنین جامعه ای رواست که همه تلاش ها برای ساخت کلان روایت پسرفت یا فروپاشی حول بررسی وضعیت تحول ابزار یا سرمایه متمرکز گردد. 🔹لذا این انتخاب راهبردی توسط جریان توسعه – غرب گرا و اصل پیگیری مجدانه پروژه بررسی تحولات دینداری در ایران توسط آن ها خود مهم ترین اعتراف بر کمال دینداری جامعه ایران و تأییدی بر نظام ارزش گذارانه دیندارانه جامعه و نگاه مترقی، متعالی و الهیاتی ایرانیان به شاخص های پیشرفت و تحول است که این عقلانیت لزوماً برای جامعه ای قابل تحقق است که در زیست عمیقاً دینی غوطه ور باشد. این تناقض راهبردی در شرایطی روشن تر می گردد که بدانیم کانونی ترین گزاره در هویت تمدن غربی، تفکیک مقوله دین از پیشرفت و تبیین دین به عنوان اصلی ترین مانع توسعه غربی است. 🔸با این توضیح و از این رهگذر می توان گفت که پروژه یا به بیان دقیق تر "نمایشنامه زوال دینداری ایرانیان" نه تنها سراب اندیشانه است بلکه شدیداً متناقض و خودستیز می باشد و تشدید این تکاپوها در ایامی همچون دهه محرم و ایام زیارت اربعین، اذعان قوی تر و گویاتری به ژرفای عقلانیت دینداری ایرانیان است. منتشر شده در : http://rbo.ir/__a-3547.aspx #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

#پیش_خبر ❇️ با حضور رییس سازمان تبلیغات اسلامی: 📚آیین رونمایی از کتاب «مغناطیس حسین علیه‌السلام» برگزار می‌شود 🖋مؤلف: عباس عبداللهی 📌حاضران در نشست: حجت‌الاسلام والمسلمین محمد قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا فلاح شیروانی استاد حوزه علمیه قم حجت‌الاسلام سعید صلح میرزایی مدیر تولید محتوای انتشارات انقلاب اسلامی 📅 پنجشنبه 23 شهریورماه 1402 ⏰ ساعت 11 🏢 مکان: سالن اجتماعات پژوهشکده باقرالعلوم (ع) 📍قم، بلوار نیایش، جنب مصلی قدس #رونمایی #پژوهشکده_باقرالعلوم #سازمان_تبلیغات_اسلامی 💯پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام | 📲@rboresearch 🔗@admin_rbo

#معرفی_کتاب #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

📘کتاب «مدل‌های فرهنگی؛ پیدایش، روش‌ها و آزمون‌ها» 🖌نوشته: جووانّی بناردو و ویکتور دمانک 🖋ترجمه: لیلا اردبیلی 📚ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات 📆سال نشر: 1397 کتاب «مدل‌های فرهنگی؛ پیدایش، روش‌ها و آزمون‌ها» مفهوم مدل‌های فرهنگی را در نظریه‌‌ای از فرهنگ جای می‌دهد و ابزار روش‌شناختی جامعی برای انجام مطالعات مدل‌های فرهنگی ارائه می‌دهد. پرفسور برناردو، دکترای انسان‌شناسی از دانشگاه ایلینویز و ویکتور دومانک استاد انسان‌شناسی دانشگاه ایالتی نیورویوک نویسندگان این اثر هستند. چهارفصل اول این کتاب رویکردهای تعریفی، نظری و روش‌شناختی مرتبط با مدل‌های فرهنگی را مورد بررسی قرار می‌دهد و پیش‌فرض‌ها، ویژگی‌ها و کارکردهای یک مدل فرهنگی و ارتباط آن با نظریه فرهنگ و انواع روش‌هایی را که برای مطالعه مدل‌های فرهنگی استفاده می‌شوند، معرفی می‌کند. در فصل پنجم نمونه‌هایی از نحوه به‌کارگیری رویکرد مدل‌های فرهنگی در تحقیقات کاربردی نشان داده می‌شود. در فصل ششم نیز چشم‌انداز آینده تحقیقات در حوزه مدل‌های فرهنگی بررسی می‌شود. به استناد این کتاب، مدل‌های فرهنگی بازنمایی‌های ذهنی‌ای هستند که در میان اعضای یک فرهنگ مشترک‌اند. کارکرد این بازنمایی‌های ذهنی، هم معنادار کردن و تفسیر درون‌دادهای حسی و هم تولید و شکل‌دهی به رفتارهای هدفمند و ارتباطی است. مدل‌های فرهنگی برای خوانش مقاصد، نگرش‌ها، احساسات و بافت‌های اجتماعی، از قبیل موقعیت اجتماعی کسانی که فرد با آنها مواجه می‌شود، به‌کار می‌روند. هدف نویسندگان این کتاب آن است که چارچوبی نظری برای بیان نظریه‌ مدل‌های فرهنگی در قالب نظریه فرهنگ ارائه کنند تا از این طریق پیشینه مدل‌های فرهنگی را بررسی کرده و دامنه‌ای از ابزارها و راهبردهای روش‌شناختی برای استخراج و مطالعه مدل‌های فرهنگی ارائه نمایند. نویسندگان تأکید می‌کنند که این کتاب باید به‌عنوان راهنمایی برای تحقیقات مدل‌های فرهنگی در نظر گرفته شود که پیشینه مربوط به این مطالعات را تا سال 2013 مورد توجه قرار داده است. در کتاب حاضر تحقیقاتی ارائه شده است که مدل‌های فرهنگی را در بافت‌ها، صحنه‌ها و رویدادهای اجتماعی قرار می‌دهد. #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

فصل اول کتاب "مدل‌های فرهنگی" ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🚫 منشأ توان سازماندهی و شبکه‌سازی استکبار جهان غرب به ‌عنوان کانونی‌ترین دشمن انقلاب اسلامی، قدرت متشکل‌سازی عظیمی دارد و می‌تواند از قطب‌های متضاد، حتی در جهان اسلام، جبهه‌هایی متحد و یکپارچه بسازد و به مقابله با جریان حق و اسلام ناب بفرستد. از این روست که گاه می‌تواند جنبش‌های اسلامی سلفی و بسیار متعصب، تا جریانات ضد اسلامی بسیار غرب‌گرا و هر آنچه میان این دو وجود دارد را، در جبهه‌ای واحد متشکل نماید و به مقابله با جریان حق بفرستد. توان فوق‌العاده غرب در متشکل‌سازی اتفاقی به وجود نمی‌آید. 🔰 برای شناخت منشأ و روش‌های سازماندهی و شبکه‌سازی جبهه استکبار و همچنین روش‌های مقابله با سازماندهی و شبکه‌سازی دشمن به ما بپیوندید🔰 #سازماندهی #شبکه‌سازی #جبهه‌سازی 🌼 خانه سازماندهی و شبکه‌سازی کوثر https://eitaa.com/Kosarshouse

گفتمانهای سیاست فرهنگی سیاست فرهنگی به اقدامات و فعالیت های عامدانه و از پیش طراحی شده ای گفته می شود که نهادهای مختلف از قبیل دولت، بازار یا جامعه مدنی در جهت تولید، توزیع و اشاعه محصولات فرهنگی از خود بروز می دهند. توجه به سیاست فرهنگی و برنامه ریزی در حوزه فرهنگ متاثر از عوامل متعددی بوده و تمرکز دولتها و مردم به مقوله مذکور ناشی از گفتمان های گوناگونی بوده است. در دوران مدرن اولین نشانه های توجه به فرهنگ از جانب دولت ها مربوط به پیدایش دولت ملت ها است. در این معنا تعریف هویت ملی و پروژه ملت سازی دولت از طریق تمسک به سیاست فرهنگی شکل می گرفت. به بیان دیگر سیاست فرهنگی در مسیر مهندسی اجتماعی قرار داشت. این گفتمان هنوز هم در جریان است. دومین گفتمان، گفتمانی بود که یونسکو در دهه 80 ترویج می کرد. در این معنا، سیاست فرهنگی درست نقطه ای بوده که به توسعه منتهی می شد. توسعه فرهنگی و به تبع آن توسعه اقتصادی و اجتماعی، با جلوه هایی همچون توسعه گردشگری و هنرها،از طریق تمسک به سیاست فرهنگی و مدیریت فرهنگی صورت می پذیرفت. سومین گفتمان با چرخش فرهنگی در علوم اجتماعی همزمان بوده است. عاملین گسترش و ترویج این گفتمان نه دولت ها و سازمان های ذیربط بلکه به واسطه جنبش های اجتماعی پیشرو بوده است. 🖋 مک گوییگان 📚 بازاندیشی در سیاست فرهنگی #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

در آمدی بر حکمرانی مردمی گزارش مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی مدیر مطالعه: دکتر توحید اسماعیل پور #حکمرانی_مردمی #مردمی_سازی #ایران_آینده👇 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

درآمدی بر تعالی حکمرانی فرهنگی 🔻 ایده‌های راهبری حکمرانی مردمی ➖ ➖ 🔹 💠 🔹➖ ➖ ✔️ارائـــه دهنــده: جناب آقای دکتر توحید اسماعیل‌پور (پژوهشگر مطالعات حکمرانی) 🗓 زمان: پنجشنبه 6 مهر ماه ساعت 14 الی 16:30 📍مکان: بلوار جمهوری، اداره‌ کل سازمان تبلیغات اسلامی قم، طبقه‌ی سوم ➖ ➖ 🔹 💠 🔹➖ ➖ #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

سوژه نئولیبرال چگونه هگل زمانه شد؟ (بحثی در مضرات جامعه شناسی زیگزاگی) 💠میثم مهدیار 🔸حوادث پاییز ۱۴۰۱ حجم زیادی از ادبیات آکادمیک علوم اجتماعی را به خود معطوف کرد و با تقریب مناسبی می‌توان اذعان کرد که همه رویکردهای مختلف فعال در علوم اجتماعی ایران تحلیل‌های خرد و کلانی را نسبت به آن تولید کردند و از این جهت آن را می‌توان آن را «آزمایشگاه علوم اجتماعی» ایرانی در نظر گرفت. به واقع این فربهی تولیدات راه را برای فراتحلیل خود این تحلیل‌ها هموار می‌کند. 🔸در یک فراتحلیل اجمالی از ادبیات تولید شده در این بازه هم می‌توان دریافت که علوم انسانی و اجتماعی در ایران از فقدان «سنت‌مندی» رنج می‌برد. سنت‌مندی علمی به زبان ساده به چارچوب واضح، مشخص و مستمری ارجاع دارد که قلمرو حرکت نظری پژوهشگر را در انتخاب موضوعات پژوهشی و نحوه پردازش آن‌ها سامان می‌دهد و تاملات و تجربیات علمی و پژوهشی او را انباشت کرده و زمینه نیل به یک "پژوهشگر مولف" را فراهم می‌کند. از این جهت مثلا کسی که در یک سنت علمی انتقادی هویت می‌یابد به راحتی نمی‌تواند عناوینی همچون «آسیب شناسی فرهنگی و اجتماعی» را برگزیند چرا که این دو، رویکردهای متفاوتی اند و تشریح مساله‌هاشان و خروجی‌های مورد انتظارشان با یکدیگر تفاوت اساسی دارد. همچنین سنت‌مندی علمی و پژوهشی در شکل جمعی‌اش آن‌چیزی است که به آن «مکتب علمی» می‌گوییم. 🔸 این فقدان سنت‌مندی به دلایل مختلف همچون دلایل نظری (‌فقدان برنامه پژوهشی و عمق نظری) و یا چرخش‌های مکرر بر اثر درگیری در پروژه‌های کارفرمایی اداری، اقتصادی و سیاسی دولتی و غیر دولتی روی می‌دهد. بد نیست عطف به رویدادهای ۱۴۰۱ نمونه‌هایی از این چرخش‌ها را مرور کنیم: ۱- بخشی از جریان چپ انتقادی در سال‌های اخیر با بررسی تاثیرات اشکال سرمایه‌داری متاخر در حوزه فرهنگ و سبک زندگی از مفهوم « سوژه نئولیبرال» برای توضیح رفتارهای توده‌وار نوجوانان و جوانان استفاده کرده‌است. به عنوان مثال مثال‌واره اصلی این جریان، دکتر اباذری، در یک سخنرانی معروف سوژه نئولیبرال را سوژه‌ای «سیاست زدوده، خوش‌گذران، لذت‌طلب، منفعت‌طلب، نفع‌جوی فردگرا، بی تاریخ و ... دانسته بود. همچنین رشد سلبریتیزم در اثر سیطره رسانه‌های اجتماعی جدید و تاثیر سلبریتی‌ها بر ناهنجاری‌های فردی و جمعی از موضوعات اصلی نقد این جریان بوده است اما در ماجراهای ۱۴۰۱ این جریان با تغییر چارچوب نظری قبلی خود با چرخشی آشکار به مشروعیت بخشی به همان سوژه‌های نئولیبرالی ‌می‌پرداختند گویی آن سوژه‌ها بدون تغییری در ساختار کلان اقتصادی به چنان خودآگاهی نابی دست یافته‌اند که نه با جمعیت‌های به قول ارتگایی گاست «میان مایه توده‌وار و خشونت طلب» بل با هگل‌های زمانه مواجهیم. ۲- دسته دیگر از این چرخش‌گران جامعه شناسانی بودند که در یک دهه اخیر با علم کردن بحث آسیب‌های اجتماعی توانسته بودند پروژه‌های کلانی را از نهادهای حاکمیتی دریافت کرده و البته بدون تولید ادبیات نظری قابل توجهی کارهای پراکنده‌ای را به خروجی برسانند. این دسته نیز در پاییز و زمستان ۱۴۰۱ با چرخش از چارچوب‌های کارکردی آسیب‌شناسانه‌ قبلی‌شان به مشروعیت بخشی تمنیات، الگوها و رفتارهای سیاسی و فرهنگی همان سوژه‌های به زعم خودشان معلولِ «آسیب دیده» مشغول شدند. ۳- دسته دیگر نیز مثلا نهادگرایانی (همچون محسن رنانی و...)‌ بودند که سال‌ها درباره کژکارکردهای نهادهای آموزشی و تربیتی رسمی و غیر رسمی در ایران داد سخن می‌دادند ولی ناگهان چنان تصویر آرمانی و امید بخش و خوش بینانه از همان خروجی‌های نا‌امید کننده قبلی ارائه می‌کردند گویی از مهرماه ۱۴۰۱یکباره درب‌های آسمان باز شده و سوژه‌های مورد نظر این دسته از نهادگرایان از آسمان نازل شده‌اند. مثالوراه‌های این چرخش‌های زیگزاگی البته به این موارد محدود نمی‌شوند منتهی این پرسش را پیش می‌کشد که این چرخش‌ها را چگونه می‌توان تبیین کرد؟ آیا این چرخش‌ها صرفا بازتاب سیاست‌زدگی یا پروژه‌زدگی این دسته از جامعه شناسان است و یا فراتر از آن ماجرا به ساختار نهادی آموزش و پژوهش علوم اجتماعی در ایران باز می‌گردد؟‌ از آن مهمتر اینکه چنین وضعیتی را چگونه می‌توان اصلاح کرد؟ چگونه می‌توان گروه‌های آموزشی و پژوهشی هویت مند و چارچوب مند داشت؟‌ چگونه می‌توان بین پروژه‌های کارفرمایی و برنامه‌ پژوهشی جمع کرد؟‌ ❇️ کانال #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

📒 کتاب «سیاستگذاری فرهنگی در فنلاند» 🌀ترجمه پروانه سپرده 1380 ❇️ کانال #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a