مفهوم «دولت سایه» که سعید جلیلی آن را چند سال پیش تشکیل داد ترجمه‌ای از مفهموم shadow government است که در دموکراسی‌های غربی و به ویژه دموکراسی‌های پارلمانی مثل بریتانیا مفهومی جاافتاده و رایج است. به این معنی که اگر یک حزب که در پارلمان اکثریت داشته دولت تشکیل دهد حزب مقابل و بیرون از قدرت
کابینه‌ای تشکیل میدهد که سایه‌وار رفتار دولت را دنبال و رصد و نقد می‌کند.به سعید جلیلی و سیاستهای گاه متحجرانه فرهنگیش نقدهای فراوان وارد است اما این اقدامش در جهت مدرن کردن سپهر سیاسی ایران قابل تقدیر است. اینکه آقای پزشکیان وهمفکران و تیم رسانه‌ایش مرتب به این موضوع حمله میکنند و طعنه میزنند
عجیب است. به نظر آنها فرق «دولت سایه» با «دولت پنهان» را، که به معنای دولت قدرتمندان بدون چهره و پشت پرده است نمی‌دانند. اینهمه ناآشنایی با مفاهم اولیه علوم سیاسی عجیب است. من ایراد را در آقای پزشکیان نمی‌دانم. ایراد را در مظلوم بودن و یتیم بودن علوم انسانی در ایران می‌دانم. از پدر من که هنوز
گمان می‌کند چون در دهه چهل در دانشکده فنی مهندسی خوانده و می‌تواند درباره مسائل مدیریتی کلان اظهار نظر کند تا آقای پزشکیان که گمان می‌کند جراحی قلب برایش مشروعیت نظر دادن در مدیریت انسانی می‌آورد. امیدوارم نسل بعد مدیرانش را، مثل همه کشورهای توسعه یافته، از میان علوم انسانی‌خوانده‌ها انتخاب کند.
"Ali Alizadeh"
@Iranic_Media🇮🇷
