شعر معروف محتشم کاشانی در باب امام حسین (ع) هست که اخیرا تصحیح و مقابله شده است.

مقدمه مصحح: ترکیب بند گرانسنگ محتشم کاشانی را می توان در بالاترین درجه ی شعر عاشورایی دید، قله ای دست نیافتنی . بیانی لطیف و قوی، توصیفاتی گرم و زنده، به حدّی که تصوّرمی شود محتشم خود در کربلا حضور داشته و تماشاگر واقعه ی عظیم ظهر روز دهم بوده. روایت دانای کلّ، بر رساندن مفهوم تأثیری شگرف دارد، حتی آنجا که گوینده حضرت زینب است و مخاطب پیامبر  و دختر گرامیِ شان،باز هم نفوذ کلام،عمیق است و چُنان زخم های بدن سیّدالشهداکاری! شعر محتشم آنگونه در اوج ایستاده،که رسیدن به آن غیرممکن می نماید و این جز عنایت ائمه ی اطهار نیست . نکته ی قابل تامل درباره این ترکیب بند که از درخشان ترین اشعار فارسی است، عدم دسترسی به نسخه ای با کمترین اشکال های وزنی و املائی است. با پیشرفت تکنولوژی در صنعت چاپ و گستردگی شبکه ی جهانی اینترنت و قابل دسترس بودن آن برای همگان،کماکان کمبود نسخه ای جامع، کامل و قابل استناد بدون اشتباهات تایپی و وزنی بسیار به چشم می آمد. وجود این مشکل باعث شد که در صدد تهیّه ی نسخه ی حاضر باشم تا بتوانم با مدد از سیدالشهدا (ع)قدمی هرچند کوچک در ابراز ارادت به حضرت اباعبدالله(ع)،ترکیب بند حاضر و مفهوم و مضمون عمیق آن،برداشته و این جریده را فراهم آورم. هنوز معتقدم نسخه ی حاضر خالی از اشکال نیست و بر اهل هنر است که نکات پیشنهادی خود را گوشزد کنند . تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.