محمد ابن علی هاشمی( یکی از مخالفان ولایت)
می گوید:
بامداد روزی که امام جواد با دختر مامون ازدواج کرده بود به خدمتش رسیدم در حالی که دارویی خورده بودم و تشنه بودم و من اولین کسی بودم که هنگام صبح به خانه ایشان آمده بودم و نمیخواستم طلب کنم
امام به چهره من نگاه کرد و فرمود:
به گمانم تشنه ای..!
جواب دادم: آری...
فرمود :
ای غلام برای ما آب آشامیدنی بیاور.
من با خودم گفتم :
اکنون آب مسموم می آورد
از این جهت اندوهگین و ناراحت شدم
غلام آمد و آب آورد.
امام به چهره من تبسمی زد و گفت غلام آب را به من بده.
آن را گرفت و نوشید تا من بدانم که آب مسموم نیست.
سپس به من داد و من آن را آشامیدم
و بار دیگر تشنه شدم و کراهت داشتم طلب آب کنم و باز هم به من فرمود:
باز هم تشنه شدی...؟!
جواب دادم: بله...
و غلام بار در آب اورد و با خودم گفتم اینبار دیگر آب مسموم است و باز هم امام آب را از غلام گرفت و با تبسمی نوشید تا من بدانم که آب مسموم نیست و باقیمانده آب را نوشیدم.
محمد در ادامه میگوید: با دیدن این قضیه باور کردم که عقیده شعیان درباره او صحیح است و او از راز دل مردم و اسرار نهانی باخبر است.
@Jazzaaabbb 
