🔉 بشنوید| ذکر مصائب کاروان اسرای اهل بیت(ع) از زبان حضرت زین‌العابدین(ع) استاد فیاض‌بخش ▪️حضرت امام زین‌العابدین(ع) فرمود: «مرا بر شترى لَنگ و بدون جهاز سوار کردند و سر حسین(ع) بر بالاى عَلَمى بود و زنانمان پشت سرِ من بر اَسترانى بدون پالان سوار بودند؛ کسانى که ما را مى‌بردند از پشت سر و گرداگردمان با نیزه ما را احاطه کرده بودند و آزار مى‌دادند؛ اگر اشکى از دیده یکى از ما فرو مى‌چکید، با نیزه به سرش مى‌کوبیدند تا آنکه وارد شام شدیم؛ جارچى جار زد: اى شامیان! اینان، اسیران اهل‌بیتِ ملعون‌اند». 🏴 صلی الله علیک یا اباعبدالله... ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌@jelvehnooralavi

✳️ روایتی بسیار عجیب و زیبا درباره زیارت سیدالشهداء(ع): 🚩 دعای امام صادق(ع) در حق زائران امام حسین(ع): 🔻 معاوية بن وهب نقل كرده: اذن خواستم كه بر امام صادق(ع) داخل شوم، به من گفته شد كه داخل شو، پس داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان يافتم. پس نشستم تا حضرت‏ نمازشان را تمام كردند. پس شنيدم كه با پروردگارشان مناجات نموده و می‌گفتند: 🔸️بار خدايا، اى كسى كه ما را اختصاص به كرامت داده و وعده شفاعت دادی... من و برادران و زائرين قبر پدرم حسين(ع) را بيامرز؛ آنان كه اموالشان را انفاق كرده و ابدانشان را به تعب انداخته‌اند، به جهت ميل و رغبت در احسان به ما و به اميد آنچه در نزد توست به خاطر صله و احسان به ما و به منظور ادخال سرور بر پيغمبرت(ص) و به جهت اجابت كردنشان فرمان ما را و به قصد وارد نمودن غيظ بر دشمنان ما... بار خدايا، دشمنان ما، به واسطه خروج بر ايشان، آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند؛ ولى اين حركت اعداء، ايشان را از تمايل به ما باز نداشت و اين ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفين ما؛ 🔸️پس تو اين صورت‏هایى كه حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغيير داده مورد ترحّم خودت قرار بده و نيز صورت‏هایى را كه روى قبر اباعبدالله(ع) می‌گذارند و برمی‌دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنين به چشم‏هایى كه از باب ترحم بر ما اشك ريخته‏‌اند نظر عنايت فرما... خداوندا، من اين ابدان و اين ارواح را نزد تو امانت قرار دادم تا در روز عطش اكبر كه بر حوض كوثر وارد می‌شوند، آنها را سيراب نمایى. 🔸️هنگامى كه امام از دعا فارغ شدند، عرض كردم: فدايت شوم، اين فقرات و مضامين ادعيه‏‌اى كه من از شما شنيدم، اگر شامل كسى شود كه خداوند عز و جلل ا نمی‌شناسد، گمانم اين است كه آتش دوزخ هرگز به آن فائق نيايد! به خدا سوگند آرزو دارم حضرت امام حسين(ع) را زيارت كرده ولى به حج نروم. 🔸️امام(ع) به من فرمودند: چقدر تو به قبر آن جناب نزديك هستى، پس چه چيز تو را از زيارتش باز می‌دارد؟ سپس فرمودند: اى معاويه، زيارت آن حضرت را ترك مكن. عرض كردم: فدايت شوم، نمی‌دانستم كه امر چنين بوده و اجر و ثواب آن اين مقدار است. 🔺️حضرت فرمودند: اى معاويه، كسانى كه براى زائرين امام حسين(ع) در آسمان دعا می‌کنند، به مراتب بيشتر هستند از آنان كه در زمين براى ايشان دعا و ثنا می‌نمايند.» (کامل الزیارات، باب۴۰، ح۲) 🏴 صلی الله علیک یا اباعبدالله... ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌@jelvehnooralavi

📽 ببینید| ذکر مصائب اهل بیت(ع) ماجرای ورود کاروان اسرا به شام استاد فیاض‌بخش 🚩 داد مظلومی تو ملک جهان را پر کرد عالمی نیست که با یاد غمت درهم نیست... ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌@jelvehnooralavi

📽 ببینید| زیارت یعنی توجه و حضور 🔹راهپیمای به سوی کربلا تمام هم و غمش در هر حالتی، در قیام و قعودش، نشست و برخاستش، خوابیدن در موکب‌ها و... یک هدف بیشتر نیست؛ آن‌که هر چه زودتر خود را به محبوبش برساند. تمام توجهشان به سوی محبوب است. 🔹به خصوص آنان که دیرتر راه می‌افتند سریعتر گام بر‌می‌دارند تا روز اربعین خود را به محبوب یعنی سیدالشهدا(علیه‌السلام) برسانند. 🔹 زائران در راهپیمایی اربعین، از همان ابتدا و از هر جا که به راه افتاده‌اند (حتی از محل‌های دور) وقتی به سمت کربلای معلی حرکت می‌کنند، خود را در محضر سیدالشهدا(علیه‌السلام) مشاهده می‌کنند. 🔹اگر انسان در این ایام که متعلق به حضرت است، همین حال را در خود ایجاد کند و خویشتن را همواره در محضر امام ببیند، گویی در محضر حسینی(ع) است. 📍تفاوت انسان‌های حسینی(ع) با دیگران در آن است که ایشان خود را دائما با سیدالشهدا علیه‌السلام محشور و محضور می‌بینند؛ همین زیارت است. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌@jelvehnooralavi

ارتحال آیت الله حسن‌زاده آملی را تسلیت عرض می‌کنیم. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌@jelvehnooralavi

📷 عکس‌نگاشت | وصیت پیامبر(ص) به امت؛ طلب اجر رسالت در آیه مذکور، اصلی‌ترین حق رسول اکرم(ص) بر مردم، مودت و اطاعت از اهل بیت(ع) بیان شده. مفهوم مخالف این آیه چنین می‌شود که عدم اطاعت از اهل بیت(ع) به ‏معنای امتناع از ادای بالاترین اجر رسالت نبوی(ص) است و کسی که مرتکب چنین جرمی شود، هیچیک از حقوق نعمت برخورداری از هدایت پیامبر(ص) را ادا ننموده است. به همین دلیل است که می‏بینیم در روایات پیرامون کفر، چنین فردی در ردیف کفار جاهلیت محسوب می‌شود. 📚 برای مطالعه برهان امامت بر اساس آیه شریفه مودت، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، ج۵، صفحات ۵۵۰ تا ۶۱۰. 👇توضیحات بیشتر را در پست بعد مطالعه فرمایید.👇 ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔸وصیت پیامبر به امت؛ طلب اجر رسالت ▫️«اجر» در لغت به‏ معنای پاداش است و معمولاً در ثواب به‏ کار میرود؛ با این تفاوت که «اجرت» در ثواب‌های دنیوی است، اما اجر، در ثواب‌های دنیوی و اخروی هر دو به کار میرود؛ در قرآن معمولاً اجر به ‏معنای جزای عملی عبادی به‏ کار میرود که ظاهر آن پاداش متعارف و باطن آن مقامات قرب و درجات ولایت است. ▫️اجر در آیۀ (قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً) به ‏معنای پاداشی است که امت موظف است در قبال زحمت رسالت و هدایت امت، نسبت به حضرت رسول(ص) ادا نماید پاداشی را که خداوند برای پیامبر(ص) قرار داده است، متناسب با آن موهبت عظیم است؛ به این ترتیب که ابراز محبت ظاهری، احترام گذاشتن و نیکی کردن به آن‏ها است و مودت باطنی، امتثال فرامین آن‏ها و تولّی به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است؛ چنان‏که عیناً این معنا دربارۀ محبت به رسول خدا(ص) یا پروردگار به‏ کار می‌رود. ▫️مودت در لغت به معنای علاقه‏مندی و محبت کردن به فردی است . مودت در محبتهای مادی و معنوی، هر دو به ‏کار میرود. در مودت، معنای محبت و تمنا بر بودن چیزی وجود دارد. دربارۀ تفاوت این واژه با محبت گفته شده که مودت عبارت از محبتی است که آثار آن در عمل ابراز شود. ▫️مودت در ذوی‌القربای رسول خدا(ص) به معنای ابراز ارادت به ساحت آنان و تولّی به ولایت آنها است همچنین در واژه‌هایی مثل مودت و محبت که در آن‏ها معنای گرایش و تقرب به‏ چیزی وجود دارد، در معنای ملازمی آن‏ها نوعی تمایل به همگونی و مأنوس شدن دائمی با محبوب دیده می‏شود؛ به‏ گونه‌ای که محب تمایل به قرب به محبوب دارد. ▫️اکنون دربارۀ آیۀ مورد بحث می‏توان گفت که اگر مودت در امور معنوی باشد، معنای لازم آن اتحاد نسبی میان محبوب و محب است؛ لذا پاداش رسالت پیامبر اکرم(ص) باید امری متناسب با آن باشد و طبعاً پاداش‏های مادی -هر مقدار هم که ارزشمند باشند- متناسب با آن امر خطیر نیستند. در این سیاق، مودت به ذوی‏القربی بدان معنی است که مردم باید چنان نزدیکی و همراهی با حضراتشان داشته باشند که گویی ذوب در ولایت و سراپا گوش به ‏فرمان آن‏ها شوند. ▫️مراد از قرابت در آیۀ مورد بحث، نزدیکان نبی مکرم(ص) هستند. گرچه مبنای نزدیکی و قرابت دربارۀ اولیای الهی(ع)، صرف خویشاوندی نیست؛ بلکه اصل در محبت و قرابت، کلمۀ توحید است. ▫️در میان اقربای رسول اکرم(ص) نیز، افرادی مثل ابولهب(عموی آن حضرت) بودند که علی‏رغم قرابت نزدیک، مورد لعن و نفرین پروردگار قرار گرفتند. ▫️در آیۀ شریفه، مراد از «القربی» اوّلاً کسانی هستند که به ‏لحاظ اعتقادی و هم‏گونی توحیدی، نزدیکترین افراد به فرهنگ دینی رسول خدا(ص) باشند؛ ثانیاً، قرابت نسبی آنان نیز از همۀ اقربای آن حضرت در عالی‌ترین مرتبه باشد. بدیهی است که مصداق چنین قرابتی -خواه به لحاظ نَسَبی و یا اعتقادی- به شهادت تاریخ، تنها در دایرۀ خمسۀ طیبه(ع) می‌گنجد که خداوند در آیات مختلف قرآن با شکوه و عظمت خاصی از آنان یاد می‌کند. 📚 این مطلب خلاصه برهان امامت بر اساس آیه شریفه مودت است. برای مطالعه متن کامل، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، جلد۵، صفحات ۵۵۰ تا ۶۱۰. 👈 برای آشنایی بیشتر با دوره ۶جلدی «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» به این لینک مراجعه نمایید: 🌐https://www.jelveh.org/Projects/Detail/7311/ ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔸ولایت در قرآن| وصیت پیامبر به امت؛ طلب اجر رسالت ▫️سیرۀ همۀ انبیا و اولیای الهی(ع) بر آن بوده که هرگز از امت خود در مقابل ابلاغ رسالت الهی و هدایت آنان چیزی مطالبه نمی‌کردند؛ در حالی که خداوند در آیۀ ۲۳ سورۀ شوری، مطالبۀ حقی از امت اسلام می‌نماید که با دقت در بیان آیه روشن می‌شود که حامل پیام خاصی در راستای رسالت حضرتش می‌باشد؛ به این ترتیب که: ▫️اوّلاً، شکر امت در قبال زحمات رسالت نبوی(ص)، اجابت دعوت آن حضرت است؛ ثانیاً، راه بهره‌مندی از هدایت رسول خدا(ص)، ابراز مودت به ذریۀ طیبۀ آن حضرت می‌باشد؛ ثالثاً، با توجه به آنکه مودت در لغت به معنای ابراز محبتی است که در عمل ظاهر ‏شود، مودت به اولیای الهی(ع) هنگامی محقق می‌شود که محب در راستای هدایت و امتثال فرامین آنان گام بردارد. ▫️بنابراین، امر به مودت به ذوی‌القربای رسول‌اکرم(ع) در آیه، اشاره به اصل تولّی و تبرّی دارد؛ به این ترتیب که خداوند امر به تولّی به ولایت آن دسته از ذوی‌القربای پیامبر(ص) می‌نماید که عصمت آنان مانند حضرتش به ضمانت الهی و علم آنان به تعلیم پروردگار باشد. خداوند همچنین امر به تبرّی از دشمنان آنان می‌نماید. 📚 این مطلب خلاصه برهان امامت بر اساس آیه شریفه مودت است. برای مطالعه متن کامل، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، جلد۵، صفحات ۵۵۰ تا ۶۱۰. 👈 برای آشنایی بیشتر با دوره ۶جلدی «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» به این لینک مراجعه نمایید: 🌐https://www.jelveh.org/Projects/Detail/7311/ ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌@jelvehnooralavi

📷 عکس‌نگاشت | پیامبر و اهل‌بیت(ع) بالاترین رحم رحِم حقیقی انسان که رسیدن فیوضات الهی به واسطۀ اوست، پیامبر اکرم(ص) و ائمۀ هدی(ع) هستند که محبّت و احترام به آنان، مقدم بر والدین صلبی و دیگر ارحام مادی است. 📚 برای مطالعه برهان امامت بر اساس آیه شریفه مودت، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، ج۶، صفحات ۳۴۰ تا ۳۸۰. 👇توضیحات بیشتر را در پست بعد مطالعه فرمایید.👇 ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔸ولایت در قرآن| پیامبر و اهل‌بیت(ع) بالاترین رحم ▫️اصل در «رَحِم» (بر وزن خشن) به محلّ رشد و نموّ فرزند قبل از تولّد گفته می‏شود. این واژه تسرّی داده شد و به کسانی اطلاق گردید که در نسل، به یک پدر یا مادر منتهی می‏شوند ؛ امّا معنای اصلی آن از مادّۀ «رحم» گرفته شده که به معنای رأفت و رقّت و عطوفت است. ▫️در رحمت، تجلّی رأفت و محبّت در مقام تعلّق و اظهار است که راحم، خیر و صلاح مرحوم را می‏خواهد و با مهربانی که به او می‏کند، ابراز رحمت می‏نماید. البتّه از آنجا که مهربانی از سر عقل است، گاه خوشایند مرحوم نیست؛ مثل دوای تلخی که پزشک به بیمار میدهد و این از سر رحمت است. ▫️«الرَحِم» (بر وزن فَعِل) صفت مشبهه است و اشاره به دوام و ثبوت رحمت در کسی دارد و در لغت به معنای کسی است که رحمت از او سرازیر است و محبّت رحمیّت از او و به اوست. بر این اساس، اصطلاحاً به خویشاوندان نسبی، بنابر قاعدۀ الاقرب فالاقرب، «رَحِم» گفته می‏شود؛ به این ترتیب که هر مقدار نسبت اتحاد به یک رحم نزدیک‏تر باشد، رحمیّت بیشتر است؛ نظیر رابطۀ مادر و فرزند. ▫️بر اساس آنچه در معنای لغوی رحم بیان شد، روشن می‌گردد که در مرتبۀ اوّل، بالاترین رَحِم برای همۀ انسانها که منبع همۀ رحمت‏ها و مبدأ همۀ کمالات در نظام تکوین و تشریع است، ذات باری متعال میباشد؛ در مرتبۀ دوم، اوّلیاء الهی، یعنی رسول اکرم(ص) و عترت طاهره(ع)، نزدیکترین رحم به انسان هستند؛ هم آنان که تکویناً و تشریعاً طریق رحمت الهی بر عالم می‏باشند. ▫️در مرتبۀ بعد، هادیان غیرمعصومی که حق حیات معنوی و هدایت توحیدی بر انسان دارند، رحم او محسوب میشوند. در این مرتبه، والدین اوّلین رحم محسوب می‌شوند؛ زیرا واسطۀ خلقت مادی فرزندان خود و تربیت معنوی آنها هستند. بدین ترتیب، در درجات بعد همۀ کسانی که نوعی قرابت نسبی با انسان دارند، ارحام او محسوب میگردند. ▫️«وصل» عبارتست از اتّحاد دو شیء با یکدیگر در برخی قسمت‏ها؛ مثل اتحاد طرفین دایره با یکدیگر. این واژه در امور مادی و معنوی هر دو به کار می‏رود . اتحاد مادی روشن است و در امور معنوی، میتوان به عقد مشارکت در انجام امری و یا پیمان ازدواج و یا اخوت بین دو فرد، اشاره کرد. وصل معنوی معمولاً در اوصاف به کار می‏رود؛ به گونه‏ای که دو شیء در برخی از صفات با یکدیگر متّحد میشوند. 📚 این مطلب خلاصه برهان امامت بر اساس آیه شریفه صله رحم است. برای مطالعه متن کامل، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، جلد۶، صفحات ۳۴۰ تا ۳۸۰. 👈 برای آشنایی بیشتر با دوره ۶جلدی «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» اینجا بروید: 🌐https://www.jelveh.org/Projects/Detail/7311/ ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔸ولایت در قرآن| پیامبر و اهل‌بیت(ع) بالاترین رحم ▫️«رحمیّت» از مادّۀ رحمت است و به علاقه، عطوفت و الفت گفته می‏شود. «رَحِم» (بر وزن خشن) کسی است که رحمت قائم به او است. هرچند این واژه عرفاً به اقارب نَسبی گفته می‏شود، ولی رَحِم حقیقی پروردگار است که همۀ رحمت‏ها قائم به او است. ▫️در مرتبۀ بعد، رحم آن کسی است که رحمت‏های تکوینی و تشریعی خداوند از طریق او بر خلایق سرازیر می‏گردد. لذا رسول اکرم(ص) و عترت طاهره‌اش(ع) ارحام حقیقی همۀ انسان‏ها هستند و در مراتب بعد، والدین و اقارب، رحم هر کس محسوب می‏شوند. ▫️همچنین عاقّ والدین به معنای اذیت و آزار آنان و از جمله گناهان کبیره است؛ تا به آنجا که رسول اکرم(ص) فرمود: «يُقَالُ لِلْعَاقِّ اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَإِنّی لَا أَغْفِرُ لَكَ.» بنابراین، گسستن از اهل بیت(ع) و قطع رحمیّت از والدین معنوی، آثار شومی به مراتب سخت‏تر از عاق والدین دارد؛ به گونه‏ای که موجب خروج از ایمان و از دست رفتن همۀ زحمات عبادی و دینی در طول عمر می‌شود. 📚 این مطلب خلاصه برهان امامت بر اساس آیه شریفه صله رحم است. برای مطالعه متن کامل، مراجعه کنید به کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل»، جلد۶، صفحات ۳۴۰ تا ۳۸۰. 👈 برای آشنایی بیشتر با دوره ۶جلدی «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» اینجا بروید: 🌐https://www.jelveh.org/Projects/Detail/7311/ ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

💠به مناسبت ششم ریبع‌الاول؛ سالروز درگذشت مرحوم آیت‌الله سیدعلی قاضی طباطبایی(ره) 🔹از مشایخ مکتب تربیتی نجف بزرگان زیادی را می‌توان نام برد؛ اما به شهادت تاریخ آنچه اکنون از این مکتب به دست ما رسیده است -اگر نه تمامش- عمده‌اش از طریق جناب آیت‌الله سیدعلی قاضی طباطبایی(رض) بوده است. 🔹مرحوم قاضی(۱۳۶۶هـ.ق) در خاندانی متولد شد که همگی از علما و اهل فضل بودند. پدر ایشان (سیدحسین قاضی طباطبایی) سال‌ها از درس مرحوم میرزای شیرازی بهره برده بود. مرحوم سیدحسین مدتی تحت تعلیم و تربیت امامقلی نخجوانی(رض) بوده است. امامقلی نخجوانی از زهاد بزرگ آن عصر بود که طریقۀ مشایخ او به آقامحمدبیدآبادی و قطب‌الدین نیریزی(ره) می‌رسیده است. بدین ترتیب روشن میشود که چرا مرحوم سیدعلی آقای قاضی اولین استاد خود را پدر خود آقاسیدحسین دانسته. 🔹مرحوم قاضی پس از مهاجرت به نجف در سال ۱۳۱۳.ق از علمای عصر خود نظیر شیخ الشریعه اصفهانی و محمدحسن مامقانی(ره) بهره برد و در فقه و حدیث به درجات عالی علمی دست یافت. همزمان از بزرگان طریقۀ ملاحسینقلی همدانی بهره می‌برد و نام ایشان در میان شاگردان آسیداحمد کربلایی، سیدمرتضی کشمیری و شیخ محمدبهاری(ره) دیده میشود. 🔹چنانکه از فهرست اساتید ایشان پیدا است، مرحوم سیدعلی قاضی را باید یکی از جامع‌ترین اساتید کل سلسلۀ مشایخ مکتب دانست؛ که یکباره تمام حوزۀ معرفتی و توحیدی اسلام را گردآورده و عملاً آن را پیاده نموده بود. همین جامعیت و ظرفیت وجودی بود که ایشان را همچون وارث خلف اولیا و اوصیا(ع) در جایگاه تربیت تعداد زیادی از علمای اسلام قرارداد. ایشان ورود و احاطه‌ای عمیق به ظرایف عرفان ابن‌عربی و حکمت اسلامی داشت، و همین‌طور استفاده‌هایی بدیع از آیات و روایات می‌فرمود. همین مطلب باعث شد تا به پشتوانۀ جامعیت ایشان، ذائقه‌ای نو شکل بگیرد و در آثار و اندیشۀ شاگردان بزرگ او امتداد بیابد. 🔹همّ اصلی ایشان تربیت شاگرد بود و در این کار هم به نهایت توفیق دست یافت. برای ایشان چیزی در حدود ۵۰ شاگرد ذکر شده است؛ بزرگانی نظیر علامه سیدمحمدحسین طباطبایی(رض) و برادر ایشان مرحوم سیدمحمدحسن الهی طباطبایی، شیخ علی‌اکبر برهان، آیت‌الله شیخ محمدتقی بهجت، سیدهاشم حدّاد، سیدمحسن حکیم، شهید سیدعبدالحسین دستغیب، شیخ عباس قوچانی، سیدعبدالکریم کشمیری و شیخ علی‌اکبر مرندی(رحمت‌الله علیهم). 📚 این مطلب از کتاب "درآمدی بر مکتب تربیتی علامه طباطبایی(ره)" انتخاب شده است که بزودی منتشر خواهد شد. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi