اسامى مشهور سوره حمد فاتحه الكتاب: چون قرآن از آن شروع مي شود و نيز آغاز قرائت نماز است بدين جهت «فاتحه» خوانده شد. امّ الكتاب: چون بر سائر سوره‌ها مقدم است و عرب به هر چيزى كه جامع يا مقدم بر چيزهاى ديگرى كه تابع آن هستند باشد «امّ» ميگويد. مانند «امّ القرى» به مكه چون زمين از آن نقطه گسترده شد و نسبت به همه آنها «امَّ» است؛ يا از نظر شرافت و برترى آن بر شهرها و مكان‌هاى ديگر «امّ القرى» گفته شده است. بعضى مي گويند: سوره حمد را بدين جهت «امّ الكتاب» خواندند كه اصل آن قرآن است و منظور از اصل بودن حمد اين است كه همه قرآن و مطالبى كه در مجموع سوره‌ها است مانند اثبات خدا و وجوب بندگى كه هدف‌هاى عالى قرآنند در اين سوره بيان شده است. السبع: چون اين سوره به اتفاق همه داراى هفت آيه است. مثانى: در اين كه چرا بدين نام خوانده شده دو وجه گفته‌اند: اوّل: در هر نماز واجب يا مستحب دو بار خوانده مى‌شود. دوّم: دو بار نازل شد. شفاء: چون از رسول اكرم نقل شده است كه فرمود: فاتحة الكتاب شفاء از هر دردى است

فضيلت سوره حمد از رسول اكرم نقل شده است كه فرمود: هر كس سوره «فاتحه الكتاب» را بخواند بدو آن چنان پاداش مي دهند كه گويى دو ثلث قرآن را خوانده و بر هر مؤمن و مؤمنه صدقه داده است. همين مضمون از آن حضرت به سند ديگرى نقل شده است، با اين تفاوت كه گويى تمام قرآن را خوانده است. از ابىّ بن كعب نقل شده است كه گفت: من سوره فاتحه را بر رسول اكرم صلی الله علیه و آله خواندم. حضرت فرمود: قسم به كسى كه جانم در دست اوست در تورات و انجيل و زبور و حتى در خود قرآن مانند اين سوره نيست. اين سوره «امّ الكتاب» و «سبع مثانى» است و اين سوره بين خدا و بنده‌اش تقسيم شده است و براى بنده است آنچه بخواهد. محمّد بن مسعود عياشي نقل مي كند كه رسول اكرم صلی الله علیه و آله به جابر فرمود: اى جابر آيا بهترين سوره‌اى را كه خدا در كتابش نازل كرد به تو نياموزم؟ جابر عرض كرد: آرى. پدر و مادرم فدايت باد يا رسول اللَّه بمن ياد ده. پس رسول اكرم سوره حمد را كه امّ الكتاب است به او آموخت. سپس فرمود: اى جابر! دوست دارى از فضيلت آن براى تو بگويم؟ گفت: بلى پدر و مادرم فدايت. حضرت فرمود: اين سوره شفاء هر درد و بيمارى است جز مرگ. امیرالمومنین علیه السلام از رسول اكرم نقل مي كند كه خدا به من گفت: «وَلَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ» (سوره حجر، 87) حضرت مي گويد: خدا سوره حمد را در برابر همه قرآن قرار داد و بر نازل كردن آن بخصوص بر من منّت نهاد بعد فرمود: فاتحة الكتاب شريف ترين چيزى است كه در گنجينه‌هاى عرش است... سپس فرمود: هر كه آن را بخواند در حالى كه به دوستى محمد و آل او معتقد و به ظاهر و باطن آن مؤمن و پيرو فرمانش باشد خداوند در برابر هر حرفى از آن حسنه‌اى به او مي دهد كه هر يك از آن بالاتر از دنيا با همه اموال و خيراتش مى‌باشد. و اگر كسى بدين سوره كه خوانده مي شود گوش فرادهد به مقدار يك سوم از ثواب و اجر خواندنش را خواهد داشت. اين چيز را غنيمت شمرده و آن را بيشتر كنيد تا موقعش نگذرد و حسرت و آه در دلتان نماند. و از حضرت امام صادق علیه السلام نقل شده است كه فرمود: كسى كه از حمد شفا نيابد هيچ چيز او را خوب نمي كند.

محتوای سوره حمد اين سوره اساسا با سوره هاى ديگر قرآن از نظر لحن و آهنگ فرق روشنى دارد به خاطر اينكه سوره هاى ديگر همه به عنوان سخن خدا است ، اما اين سوره از زبان بندگان است، و به تعبير ديگر در اين سوره خداوند طرز مناجات و سخن گفتن با او را به بندگانش آموخته است. آغاز اين سوره با حمد و ستايش پروردگار شروع مى شود. و با ابراز ايمان به مبدء و معاد (خداشناسى و ايمان به رستاخيز) ادامه مى يابد، و با تقاضاها و نيازهاى بندگان پايان مى گيرد.

ترجمه صوتی سوره مبارکه حمد

#متن_آیه #متن_ترجمه الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.

#تفسیر علاوه بر سوره حمد، چهار سوره‌ى انعام، كهف، سبأ وفاطر نيز با جمله‌ «الْحَمْدُ لِلَّهِ» آغاز گرديده، ولى فقط در سوره حمد بعد از آن‌ «رَبِّ الْعالَمِينَ» آمده است. «ربّ» به كسى گفته مى‌شود كه هم مالك وصاحب چيزى است و هم در رشد و پرورش آن نقش دارد. مفهوم حمد، تركيبى از مفهوم مدح و شكر است.خداوند متعال به خاطر كمال و جمالش، شايسته‌ى ستايش وبه خاطر احسان‌ها و نعمت‌هايش، لايق شكرگزارى است. «الحمد لله»، بهترين نوع تشكّر از خداوند است. البتّه حمد خداوند منافاتى با سپاسگزارى از مخلوق ندارد، به شرط آنكه به امر خداوند و در خط و مسير او باشد. آيه شريفه ارشاد است به حكم عقلى كه شكر منعم واجب است، مفضّل گويد: خدمت حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم دعاى جامعى مرا تعليم فرما، حضرت فرمود: حمد كن خدا را، زيرا باقى نماند هيچ نمازگزارى مگر آنكه دعا كند براى تو وقتى كه گويد: «سمع اللّه لمن حمده». کلمه «الْعالَمِینَ» جمع «عالم» است و عالم به معنی مجموعه‌ای است از موجودات مختلف و هنگامی که به صورت «عالمین» جمع بسته می‌شود اشاره به تمام مجموعه‌های این جهان است. در روایتی از علی علیه السّلام چنین می‌خوانیم که در ضمن تفسیر آیه «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» فرمود: «رَبِّ الْعالَمِینَ اشاره به مجموع همه مخلوقات است اعم از موجودات بیجان و جاندار». رب العالمين» هم آفرينش از اوست و هم اداره‌ى آن، و او مربى و پرورش دهنده‌ى همه است. @onsbaghorankarim

#متن_آیه الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ #متن_ترجمه (خداوندی که) بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا گرفته).

#تفسیر بخشيدن گناهان و قبول توبه‌ى بندگان و عيب‌پوشى از آنان و دادن فرصت براى جبران اشتباهات، همه مظاهر رحمت و مهربانى اوست. خدائى اين صفت را دارد كه بخشنده نعمت است بر خلقان، و آمرزنده و بخشاينده رحمت است بر مؤمنان. لفظ «الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» تكرار نيست، زيرا در «بسم اللّه» بعد از ذكر معبوديت به جهت تذكر نعمتى است كه ذات الهى بدان مستحق عبادت گرديده، و در اين مقام به واسطه استحقاق حمد باشد. آثار رحمت رحيميه: حق تعالى رحيم است در شش موضع نسبت به مؤمنان: 1- در قبر و حسرات آن. 2- در قيامت و ظلمات آن. 3- قرائت كتب و فزعات آن. 4- در صراط و مخافات آن. 5- جهنم و دركات آن. 6- بهشت و درجات آن. این دو صفت در نمازهای روزانه ما حد اقل 30 بار تکرار می‌شوند (در هر یک از دو رکعت اول نماز دوازده بار) و به این ترتیب 60 مرتبه خدا را به صفت رحمتش می‌ستائیم. و این درسی است برای همه انسانها که خود را در زندگی بیش از هر چیز به این اخلاق الهی متخلق کنند. این دو صفت در نمازهای روزانه ما حد اقل 30 بار تکرار می‌شوند (در هر یک از دو رکعت اول نماز دوازده بار) و به این ترتیب 60 مرتبه خدا را به صفت رحمتش می‌ستائیم. و این درسی است برای همه انسانها که خود را در زندگی بیش از هر چیز به این اخلاق الهی متخلق کنند. ذو النون مصرى گويد: روزى بيرون شهر رفتم. اطراف رود نيل عقربى را ديدم، به سرعت هرچه تمامتر مى‌شتافت. چون به كنار نيل رسيد، وزغى از آب بيرون آمد، عقرب بر پشتش سوار و شناكنان او را به آن طرف نيل رسانيد. با خود گفتم سبحان اللّه! اين چه حالت عجيبى است! بر كشتى سوار و به آن طرف رفتم، ديدم عقرب از پشت او فرود آمده متوجه درختى شد. مشاهده نمودم جوانى مست در پاى درخت خوابيده، افعى قصد او نموده، عقرب فورا خود را به آن افعى رسانيده او را هلاك ساخت، جوان سالم ماند. آثار رحمت رحمانيه بود که حق تعالی به فرعون با ادعاى خدائى چهار صد سال عمر مرحمت فرمود. @onsbaghorankarim

#متن_آیه مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ #متن_ترجمه (خداوندی که) مالک روز جزاست.

#تفسیر با آنكه خداوند مالك حقيقى همه چيز در همه وقت است، ولى مالكيّت او در روز قيامت و معاد جلوه‌ى ديگرى دارد؛ «يوم الدّين» در قرآن به معناى روز قيامت است كه روز كيفر و پاداش مى‌باشد. «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» نوعى انذار و هشدار است، ولى با قرار گرفتن در كنار آيه‌ى‌ «الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» معلوم مى‌شود كه بشارت و انذار بايد در كنار هم باشند. مالكيت حق گرچه عام است نسبت به دنيا و آخرت، اما تخصيص آن به آخرت جهت تعظيم و تفخيم شأن آن روز است، يا به جهت تفرد حق به مالكيت در آخرت؛ زيرا روز قيامت هيچ منازعى نخواهد بود در ملكيت و سلطنت حق به خلاف دنيا كه مدعيان بسيارند. پيغمبر فرمود زيرك‌ترين مردم كسى است كه در دنيا بازرسى و حساب كردار خود را بنمايد و توشه آخرت را تهيه كند و احمق‌ترين خلق كسى است كه پيروى كند خواهش نفس خود را و آرزوى خود را در برابر اراده الهى زياد نمايد، این مالکیت نتیجه خالقیت و ربوبیت است، آنکس که موجودات را آفریده و لحظه به لحظه فیض وجود هستی به آنها می‌بخشد، مالک حقیقی موجودات است. اعتقاد به روز رستاخیز، اثر فوق العاده نیرومندی در کنترل انسان در برابر اعمال نادرست و ناشایست دارد و یکی از علل جلوگیری کردن نماز از فحشاء و منکرات همین است که نماز انسان را هم به یاد مبدئی می‌اندازد که از همه کار او با خبر است و هم به یاد دادگاه بزرگ عدل خدا. در حدیثی از امام سجّاد علیه السّلام می‌خوانیم: هنگامی که به آیه «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می‌رسید، آنقدر آن را تکرار می‌کرد که نزدیک بود روح از بدنش پرواز کند. @onsbaghorankarim

#متن_آیه إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ #متن_ترجمه (پروردگارا!) تنها تو را می‌پرستیم؛ و تنها از تو یاری می‌جوییم.