❣این سوال جواب های گوناگونی دارد، 👈یکی از جواب هایش این است که ما روایتی از پیامبر داریم که فرمودند «الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا»، حسن و حسین دو امامند، قیام کنند یا قعود کنند. 😶خب این نشان دهنده همین امر است که مقدرات الهی و در علم خدا این بوده که امام حسن(ع) قیام نمی‌فرمایند و بنابر مصالح الهی حضرت آن نرمش تاریخی را از خود نشان می دهند و وجود مبارک سالار شهیدان عالم قیام می فرمایند و با آن حرکت جانانه و بی سابقه، موجبات نجات اسلام را فراهم می کنند.🏳🏴

📌این در فرمایش پیامبر پیش بینی شده بود، وقتی پیامبر می فرماید: قاما او قعدا، معلوم می شود که دو حرکت وجود دارد که حضرت "یا" می آورد یکی از آن ها قیام می کند و یکی دیگر قعود می کند. پس معلوم می‌شود مقدر این بوده، نقشه الهی این بوده و مسلما در صحیفه علویه یا فاطمیه که حضرت زهرا آن را املا می فرمودند و امیر المومنین(ع) می نوشتند، صحیفه ای که حضرت سرنوشت فرزندان خود را در آنجا ذکر کرده اند، نوشته شده بود که امام حسن باید نرمش داشته باشد ولی حسین (ع ) باید قیام کند. 👇👇👇👇👇 پس اینطور نبوده که امام حسن (ع) اشتباه کرده باشد و یا خود سر اقدام به صلح کرده باشد بلکه این اراده الهی بود. 👆👆👆👆👆

یک جواب این است که البته جواب جدی و قاطع و قابل بحث و پیگیری است.یعنی روایاتی که سرنوشت ائمه را رقم می زند را بررسی کنیم .🌱🍃

😔اما مسئله دیگر این است که حضرت مجتبی(ع) شاید بنا به عللی مظلومیت تاریخی اش از امام حسین(ع) هم بیشتر بود، 💔چون آقا امام حسین(ع) حداقل هفتاد و دو تن یار وفاداری که بینی و بین الله خوب ماندند در میدان و با همه وجود کنار امامشان جنگیدند داشت؛ اما وجود مبارک امام مجتبی(ع) به هر کس اعتماد کرد، آن طرف خیانت کرد.😭😔

💔🌑شما نمی دانید خیانت نزدیکان چه درد بی دوایی است و چه فشاری به قلب انسان می آورد که انسان آدم های معتمدش به او خیانت کنند. حتی در منطقه صاباط یکی از همین کسانی که حضرت به او اعتماد کرده بود با خنجر حمله کرد و می خواست امام را از پا در آورد که خنجر به ران حضرت خورد و آن رگ ران را برید و حضرت تا دم مرگ پیش رفت.😔

یعنی حضرت به هرکس اعتماد می کرد و سپاه را به او می سپرد او با معاویه معامله می کرد و لشگر را رها می کرد و به سمت معاویه فرار می کرد.🏃🚶

حضرت دیدند به چه کسی اعتماد کنند؟😔 آخر با دست خالی که نمی شود جنگید، بدون یار و یاور هم که امکانش نیست؛ ضمن اینکه اگر امام جنگ با معاویه را ادامه می دادند، معاویه همین را بهانه می کرد و ریشه تشیع را می کند، چون معاویه قسم یاد کرده بود که من از محبین علی یک نفر را باقی نمی گذارم.😡

😡😱معاویه ملعون در طول بیست سال خلافت قاصبانه اش، یکصد و بیست هزار شیعه علی را گردن زد و این بی حیائی را باب کرد که هرکس هفت نفر از شیعیان علی را بکشد، اهل بهشت خواهد بود؛ همین حرفی که داعش خبیث و وهابیت ملعون به آن معتقدند. این از جعلیات معاویه است؛😡

😡😔خب با این موجود بی حیای سفاکِ خونریز، ❤️ امام مجتبی(ع) از نظر سیاسی و آن نرمش بهتر می توانست دماء شیعه را حفظ کنند، چون تعداد شیعیان آن قدری نبود که امام برایشان مهم نباشد شیعیان بر فرض همه کشته بشوند. بنابر این راه و هدف مقدس شیعه که همان اسلام واقعی بود باید باقی بماند.❣

📌👌امام معصوم باید زیرک و کیّس باشد و امام حسن با یک زیرکی خاصی شیعه را حفظ کردند و اصلا مقدمات نهضت عاشورا را امام حسن فراهم فرمودند و ایجاد مقدمات عاشورا از نفس خود عاشورا کم تر نیست. اگر زحمات امام مجتبی و کوتاه آمدن ایشان و خون دل خوردن های آن بزرگوار و در نهایت شهادت جانگداز ایشان نبود، کربلایی در کار نبود؛😔💔

💔😔همه آن هایی که با تاریخ اسلام کاملا آشنا هستند می دانند دشمن پی بهانه ای می گشت که همه بنی هاشم را از بین ببرد، از جمله این دو بزرگوار را؛ لذا امام مجتبی(ع) این فرصت را از دست دشمن گرفتند و یک فرصت طلایی برای خاندان بنی هاشم فراهم کردند که اگر هم می خواهند قیام کنند یک قیام جامع و فراگیر داشته باشند، یک قیامی نباشد که در یک گوشه ای صورت بگیرد و دشمن بلا فاصله آن سر و صدا را خاموش کند. ❤️👌

👇👇👇👇👇 در زمان معاویه اگر واقعه کربلا رخ می داد، معاویه به راحتی آن را پوشش می داد. یعنی با آن قدرت رسانه ای که داشت نمی گذاشت کربلا انعکاس پیدا کند؛ پس روزگار امام مجتبی روزگار قیام و انقلاب و ثوره نبود. 👆👆👆👆👆 https://eitaa.com/KhanevadehMontazeran