یکی از شبهات وارده در چند سال اخیر اعدامهای سال ۶۷ منافقین بوده است. وحید خضاب به این مهم پرداخته است.

در سوگ تیغ برّان سال ۶۷ ✍ امین فرج اللهی در این عکس، سی و اندی ساله است، گردهمایی دادستان‌های انقلاب کل کشور، دو سه سال پس از رحلت امام. آقای ریشهری به عنوان دادستان کل دارد بالای سن سخنرانی می‌کند و آن کت‌شلوارپوشی که منتهاالیه سمت چپ بین آقای نیری و یونسی نشسته، سید ابراهیم رئیسی است که در دهه شصت برای رسیدگی به چندپرونده حساس و خاص، از امام حکم و ابلاغ ویژه گرفته است. براي من، سید ابراهیم رئیسی بیش از آن که سید محرومان و رئیس‌جمهور خدمت و خادم‌الرضا(ع)باشد، تیغ برّان انقلاب علیه مشتی آدم‌کُش است که قدرش دانسته نشد. وقتی بحرانی در هر سطحی در کشور اتفاق می‌افتد، بعضی‌ کپ می‌کنند، بعضی ترجیح می‌دهند پیدایشان نشود تا آبها از آسیاب بیفتد و بعضی مردانه وسط میدان می‌ایستند و هزینه می‌دهند. تابستان ۶۷ و ماجرای منافقین با حکم امام، یکی از آن مقاطع است. هجمه رسانه‌ای ضدانقلاب نباید ما را دچار لکنت کند، بی تعارف در تابستان ۶۷ پس از عملیات مرصاد، منافقینی را حذف کردیم که اعتقاد داشتند اگر بیاییم بیرون، ملت را می‌کُشیم. چه زمانی؟ کمی پس از سلاخی مجروحین بیمارستان اسلام‌آباد غرب وسط حیاط بیمارستان در عملیات فروغ جاویدان. چه کسانی؟ آنهایی که همین چندسال گذشته با اسلحه و در خانه تیمی دستگیر شده بودند. چندسال قبل در یک برنامه تلویزیونی گفتم ما باید از آقای رئیسی و دست‌اندرکاران سال ۶۷ به عنوان تلاشگر حقوق‌بشر تشکر کنیم، چون اگر منافقین روزگاری بر کشور مسلط می‌شدند، فاجعه بیمارستان اسلام‌آباد را در سطح یک کشور انجام می‌دادند و رسما نسل‌کشی می‌کردند. بگذریم. حالا سید ابراهیم رئیسی دارد شهر به شهر روی دست مردم تشییع می‌شود و چند صباح دیگر در قبری کوچک در حرم امام هشتم آرام می‌گیرد. خدایی که همه کارهایش روی حساب و کتاب است و ارادت ابراهیم رئیسی نسبت به امام‌رضا(ع) را به ما نشان داده بود، رفتنش را در شب ولادت حضرت مقدر کرد. در نگاه بعضی‌، ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور مردمی بود. برای بعضی، سالهای تولیت آستان قدسش پررنگ است و برای برخی سالهای قاضی‌القضاتی‌اش. اما من برای مردی فاتحه می‌خوانم که روزگاری بر اساس وظیفه شرعی و حکم امام‌خمینی، ایران و ایرانیان را از شر منافقین راحت کرد؛ و سه دهه بعد وقتی در مناظرات انتخاباتی فحشش را از نامردها خورد، دم برنیاورد؛ و وقتی از دنیا رفت، منافقین و جلادها به نشانه شادی رقص و پایکوبی کردند. تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار/ که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند محمدرضا شهبازی @mahbandan

🔰متن پیش‌نویس صفر پیمان پاندمی، در اول فوریهء 2023 (12 بهمن ماه 1401) منتشر شد و در اختیار کشورهای عضو WHO قرار گرفت. 📁این متن حقوقی، حاوی نکات و ظرایف بسیاری است. من در اینجا به صورت خیلی خلاصه، خطرناک‌ترین نکات این پیش‌نویس 32 صفحه‌ای را ارائه می‌دهم: #بسیار_مهم 📃بند دوم مقدمه: «هیئت INB ... در جلسه دوم خود موافقت کرد که سند مورد نظر (پیمان پاندمی)، باید به لحاظ قانونی الزام آور باشد». 📃بند سوم مقدمه: «توجه شود که پیش نویس این پیمان... از این اصل پیروی می کند که "تا زمانی که همه‌چیز مورد توافق قرار نگیرد، در واقع هیچ توافقی انجام نشده است"». 📃ماده 6، بند 4: «اعضا متعهد می‌شوند که مقرراتی را وضع نکنند که با توجه به نیاز به دسترسی بدون مانع به محصولات مرتبط با همه‌گیری، در تجارت یا مواد خام دارویی و مواد تشکیل دهنده، تداخل بی‌مورد ایجاد کند». 🔺این بدان معناست که قانونگذاری داخلی کشور ما هم، متاثر از این پیمان است، هیچ کشوری حق ندارد، خلاف این پیمان، چیزی را در کشورش تصویب کند. 📃ماده 6، بند 5: «اعضا متعهد می‌شوند که حافظ اصول بشردوستانهء انسانی، بی‌طرفی، انصاف و استقلال باشند و دسترسی بلامانع کارکنان و محموله‌های بشردوستانه را تسهیل کنند. تعهد برای تسهیل این دسترسی‌ها، به لحاظ قانونی الزام‌آور است و در هر شرایطی مطابق با اصول بشردوستانه به پیش خواهد رفت». 🔺این بدان معناست که ذیل عنوان کارکنان سازمان ملل، و نیز محموله‌های بشر دوستانه، توان جلوگیری از ورود محموله‌های ارسالی WHO را نداریم و هر چه دادند، باید بپذیریم. مهم‌تر از آن، توان جلوگیری از ورود کارکنانش را هم نداریم، اینکه فرضاً تحت عنوان کارکنان WHO، نیروهای زبدهء نظامی و یا جاسوسی، وارد کشور شوند، به هیچ عنوان حق جلوگیری نداریم! 📃مادهء 12، بند 3: «اعضا باید برای ایجاد، حفظ، هماهنگی و بسیج نیروی کار در دسترس، ماهر و آموزش دیده در شرایط فوریت بهداشت عمومی جهانی سرمایه گذاری کنند. این نیروها، حسب درخواست کشور عضو و بر اساس نیاز بهداشت عمومی، به منظور مهار شیوع و جلوگیری از تشدید گسترش آن از مقیاس کوچک به ابعاد جهانی، مستقر خواهند شد و اقدامات حمایتی را انجام خواهند داد». 🔺یعنی این که باید هزینهء نیروهای واکنش سریع WHO را بپردازیم، در عین حال، باید از ایشان حمایت کنیم. قبلاً گفتم که WHO می‌تواند ذیل این عنوان، حتی نیروی نظامی را در قالب کارشناس WHO به کشورها گسیل کند و در عین حال، هزینهء نیروهای اشغالگر، توسط خود کشورها باید تأمین شود. 📃ماده 15، بند 1، تبصرهء f: «کلیهء اعضا باید دسترسی سریع سازمان بهداشت جهانی را به مناطق شیوع، در محدودهء تحت حاکمیت یا کنترل کشور خود از جمله از طریق استقرار تیم‌های واکنش سریع و متخصص، برای ارزیابی و حمایت از پاسخ به شیوع‌های در حال ظهور، فراهم آورند». 🔺این بدان معناست که هر زمانی WHO، احتمال پاندمی بدهد، یا شیوعی را طبق نظر خود، خطرناک تشخیص دهد، می‌تواند نیرو اعزام کند، نیروهایی که آزادی عمل کامل دارند، برای انجام هرآنچه خود صلاح می‌دانند. کشور میزبان هم باید همه‌گونه، با ایشان، همکاری کند (ماجرای جاسوسی موشکی، ذیل عنوان یوزپلنگ ایرانی و حمایت از محیط زیست را به خاطر بیاورید، حالا همان داستان را در مقیاس وسیع‌تر و خطرناک -و البته با آزادی عمل، نه مخفیانه- با نیروهایی در نظر بگیرید که اختیار کامل برای سرکشی به همه جا را دارند و هرچه بخواهند، می‌توانند بکنند). 📃ماده 25، بند 1: «هیچ‌گونه حق تحفظ یا استثنایی را نمی‌توان برای پیمان پاندمی اعمال کرد...» ☑️فکر می‌کنم همین خلاصهء کوتاه، برای درک عمق فاجعهء پیمان پاندمی، کافی باشد! #StoptheTreaty @CoronaDeception https://eitaa.com/joinchat/93192196Cac05c503bc