🌺🌺🌺🌺🌺 سوال یک مادر گرامی از استاد: خواستم بدونم استاد موافق تحصیل جهشی فرزندم هستن؟ برای بچه ای که از لحاظ تحصیلی هوش بالایی داره یا باعث زدگی میشه از طرفی هم همبازی و دوستاش دیگه هم سنش نیستن خواهش میکنم راهنمایی بفرمایید. ✅ پاسخ استاد شهیدی: 🧠 ۱. جهشی خواندن یعنی حذف یک فرصت رشد، نه فقط یک درس بچه‌ها در مدرسه، فقط ریاضی و فارسی یاد نمی‌گیرند. در هر پایه: مهارت‌های اجتماعی شکل می‌گیرد توانایی تعامل با همسالان تقویت می‌شود اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس متعادل رشد می‌کند وقتی کودک، جهشی می‌خواند، این فرصت‌ها را جا می‌گذارد و فقط از "درس‌ها" جلو می‌افتد، نه از رشد روانی. 📘 ۲. نگاه تربیت اسلامی: هر دوره‌ای، ظرف زمانی ویژه‌ای برای رشد است در قرآن، تربیت پیامبران بر پایه‌ی تدریج، صبر، و زمان‌دهی بنا شده: > "وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ..." (اسراء، ۱۰۶) «قرآن را تدریجی نازل کردیم تا آرام‌آرام برای مردم بخوانی» یعنی حتی آموزش الهی هم باید با حوصله و تدریج باشد. جهشی خواندن ممکن است فرزند شما را از مرحله‌ای عبور دهد که هنوز در آن فرصت‌های تربیتی‌اش کامل نشده‌اند. 📊 ۳. خطرات پنهان جهشی خواندن مورد توضیح 🔻 فشار روانی کودک با بچه‌هایی بزرگ‌تر از خود در یک کلاس قرار می‌گیرد 🔻 احساس طردشدگی ممکن است در ارتباط با همکلاسی‌ها دچار سردی یا تمسخر شود 🔻 پرورش ناتمام مهارت‌های احساسی کودک هنوز بلوغ هیجانی برای شرایط جدید ندارد 🔻 رشد بی‌تناسب اعتماد به نفس ممکن است تصور کند "هوشش" او را از همه جلو انداخته، و دچار غرور شود یا فشار روانی تحمل شکست نداشته باشد 🌱 ۴. آیا همیشه جهشی خواندن بد است؟ نه. اما... در مواردی خاص و با درنظر گرفتن شرایط خاص روانی و تربیتی، با ارزیابی تخصصی روان‌شناس و معلم، جهشی خواندن ممکن است مفید باشد، مشروط به اینکه: 1. کودک از نظر روانی و هیجانی هم جلوتر از سن خود باشد 2. در جمع همسالان، احساس بی‌حوصلگی، بی‌تفاوتی یا طردشدگی کند 3. خانواده برنامه تربیتی حمایتی خارج از مدرسه برای او داشته باشند (مثلاً در حوزه مهارت‌های زندگی، ارتباطی، هنری، قرآنی و...) 🎯 جمع‌بندی پیشنهادی: | اگر کودک فقط «باهوش» است | با کلاس‌های غیردرسی مکمل نیازش را تأمین کنید | | اگر «از نظر هیجانی و شخصیتی هم جلوتر است» | با تست روان‌شناسی دقیق و مشورت مدرسه بررسی کنید | | اگر از کلاس و همسالان دچار بی‌قراری شده | به‌جای جهش، کلاس‌های سطح بالاتر مثل ریاضی، رباتیک، منطق، قرآن، داستان‌نویسی و... را خارج از مدرسه تجربه کند | 🧩 راهکار جایگزین: برای بچه‌های خیلی باهوش و تیزفکر، به‌جای جهشی خواندن: کلاس‌های پژوهشی تفکر و حل مسئله چالش‌های خلاقانه آموزش زبان دوم کاردستی‌های علمی و آزمایشگاهی برنامه‌ریزی داستان‌نویسی یا کتاب‌خوانی سطح بالا می‌تواند عطش یادگیری آن‌ها را بدون آسیب‌زدن به رشد عاطفی، برطرف کند. ✨ کلام آخر بچه‌ای که یک سال را جهشی بخواند، شاید یک کتاب بیشتر بلد باشد، اما بچه‌ای که هر سال را عمیق زندگی کند، یک انسان کامل‌تر خواهد بود. ✍ مسعود شهیدی کانال کارگاههای استاد شهیدی 👇👇👇 @kr_shahidi

✅✅✅ سوال یک مادر : ❓ می خواهد پسرش را در مدرسه مقطع ابتدایی دوره دوم(کلاس چهارم و پنجم و ششم) ثبت نام کند ولی تمام کادر آموزشی و معلمین همگی خانم و زن هستند آیا از نظر تربیتی مشکلی ندارد؟ آیا آسیبی از جهت جنس مخالف بودن معلم ها با دانش آموزان پسر وجود ندارد؟ 🔅 پاسخ استاد شهیدی🔅 ✍️با توجه به دغدغه والدین درباره جنسیت معلمان فرزندشان، این پرسش مهم و قابل توجه است که آیا حضور معلمین خانم برای پسران مقطع ابتدایی، به‌خصوص در کلاس چهارم تا ششم، می‌تواند آسیبی به رشد تربیتی یا هویتی آن‌ها وارد کند یا خیر. 1️⃣ تحلیل روانشناسی تربیتی ✔️ تا پایه سوم ابتدایی: تحقیقات و تجربه‌های جهانی و داخلی نشان می‌دهند که کودکان (پسر و دختر) در سال‌های ابتدایی مدرسه، به دلیل همسانی نقش معلم با نقش مادر، با معلمان زن احساس امنیت و راحتی بیشتری دارند. این موضوع به کاهش اضطراب جدایی از خانواده و تطابق بهتر کودک با فضای مدرسه کمک می‌کند. ✔️ در پایه چهارم تا ششم: نظر برخی از متخصصان تربیتی و روانشناسان این است که با نزدیک شدن به سنین پیش‌نوجوانی (حدود ۱۰ تا ۱۲ سالگی)، پسران نیاز بیشتر به الگوهای مردانه دارند تا بتوانند هویت جنسی و اجتماعی خود را به‌درستی توسعه دهند. نبود این الگوها ممکن است برای برخی کودکان باعث تضعیف همانندسازی با نقش‌های مردانه شود، به ویژه اگر در محیط خانواده هم حضور فعال پدر یا نقش‌های مردانه کم‌رنگ باشد. 2️⃣ پژوهش‌های آموزشی 🖍 یافته‌های تجربی: برخی پژوهش‌ها اشاره دارند که دانش‌آموزان پسر با معلمان زن در پایه‌های ابتدایی ارتباط عاطفی و تحصیلی خوبی برقرار می‌کنند و حتی از نظر اعتماد به‌نفس اجتماعی، ممکن است سود بیشتری ببرند. - تفاوت معنادار در عملکرد: برخی پژوهش‌ها، به ویژه در ایران، نشان داده‌اند که پسرانِ دارای معلم مرد، در برخی جنبه‌ها همچون عزت‌نفس کلی و اقتدار، رشد متمایزتری نسبت به دانش‌آموزان با معلم زن دارند، اما این تفاوت در پیشرفت تحصیلی معنادار نبوده است. 3️⃣ آسیب‌شناسی و پیشنهادها آسیب مشخص تربیتی؟ شواهدی مبنی بر آسیب قطعی یا جدی به رشد هویت جنسی یا اجتماعی پسران به دلیل حضور معلمان زن در سال‌های ابتدایی یا حتی دوره دوم دبستان وجود ندارد، مشروط به آن‌که سایر نقش‌ها و الگوهای مردانه در محیط خانواده (مثل حضور فعال پدر، عمو، دایی و ...) جبران شود. - در عین حال: توصیه روانشناسان رشد این است که پسربچه‌ها، به خصوص از سن ۱۰ سال به بعد، نیاز به تعامل و الگوگیری از مردان بالغ دارند تا هویت مردانه‌شان را شکل دهند. اگر این امکان در مدرسه وجود ندارد، اهمیت نقش پدر و مردان خانواده دوچندان می‌شود. 🔍 پیشنهاد عملی: در صورت عدم امکان وجود معلم مرد در مدرسه، تقویت روابط پسر با پدر یا سایر مردان خانواده در خانه و حضور در فعالیت‌های مردانه(ورزشی، هنری، فنی...) می‌تواند تعادل تربیتی لازم را فراهم کند. جمع‌بندی نهایی 🔗هیچ دلیل قطعی علمی یا دینی مبنی بر آسیب جدی وجود ندارد و حضور معلمان زن تا پایان دبستان پذیرفته شده و حتی برای رشد عاطفی کودکان سودمند است. - برای رشد بهتر هویت مردانه پسران توصیه می‌شود که در خانواده، پدر یا سایر مردان نزدیک، نقش فعالی در تربیت و ارتباط با کودک ایفا کنند، به ویژه از کلاس چهارم به بعد. اگر امکان مدرسه با معلم مرد نبود، نگران نباشید و با تقویت نقش‌های مردانه در بیرون از مدرسه، نقش معیوب احتمالی را جبران کنید. مهم‌ترین عامل، "تعادل نقش‌ها و حمایت عاطفی و شناختی" است، نه صرفاً جنسیت معلم. موفق باشید. ✍️مسعود شهیدی کانال کارگاههای استاد شهیدی 👇👇👇 @kr_shahidi

✅✅✅✅✅✅ سوال یکی از اعضای محترم کانال: پسر پنج‌ساله‌ام همیشه در حال فکر کردن است و سوالات عمیقی می‌پرسد. اما وقتی صدایش می‌زنم، انگار اصلاً نمی‌شنود! حتی گاهی وسط کار، یادش می‌رود که چه کاری در حال انجام بوده. علت این رفتار چیست و چطور می‌توانم به او کمک کنم؟ پاسخ استاد شهیدی: ✨ نگران نباشید، این یک ویژگی مثبت است! کودک شما، مانند بسیاری از کودکان خلاق و کنجکاو، به دلیل تفکر عمیق و تخیل قوی، گاهی توجه خود را به دنیای درونی‌اش معطوف می‌کند. این ویژگی‌ها معمولاً نشان‌دهنده استعدادهای ذهنی بالا هستند، اما اگر به درستی هدایت نشوند، ممکن است منجر به مشکلاتی مانند فراموشکاری و بی‌توجهی شود. 1. چه عواملی باعث این رفتار می‌شوند؟ • تخیل قوی: او دائم در حال ساختن داستان‌ها و تصورات در ذهنش است. • پردازش عمیق اطلاعات: به جای شنیدن ساده، ذهنش در حال تحلیل و پردازش است. • توجه انتخابی: وقتی چیزی او را جذب کند، سایر چیزها به طور موقت از ذهنش محو می‌شوند. • سبک یادگیری درون‌نگر: او بیشتر از طریق تفکر و تخیل یاد می‌گیرد تا از طریق عمل. 2. چه راهکارهایی وجود دارد؟ ✅ 1. صدا زدن چندحسی • هنگام صدا زدن، تماس چشمی برقرار کنید و آرام نامش را بگویید: «علی‌جان؟» • این کار به مغز او کمک می‌کند از دنیای ذهنی‌اش خارج شود و به دنیای واقعی توجه کند. ✅ 2. بازی‌های تمرکز و توقف فکر • بازی‌هایی مانند «چراغ قرمز، چراغ سبز» یا «بازی مجسمه» می‌تواند به او یاد دهد که چگونه از فکر کردن زیاد به عمل کردن تغییر حالت دهد. ✅ 3. استفاده از روتین‌های تصویری • برای کارهای روزمره مثل پوشیدن لباس، یک پوستر تصویری درست کنید که مراحل کار را نشان دهد. این کار به او کمک می‌کند که از فکر کردن زیاد به عمل کردن منتقل شود. ✅ 4. بازی فکر کردن با زمان • برای کارهایی که نیاز به تمرکز دارند، از جمله پوشیدن لباس، بگویید: «الان فقط ۵ ثانیه فرصت داری که فکر کنی چه بپوشی!» ✅ 5. الگوی قرآنی: تعادل میان فکر و عمل • قرآن تأکید دارد که تفکر باید به عمل مؤثر و به‌موقع تبدیل شود: "الَّذِينَ يُفَكِّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ..." (آل‌عمران، ۱۹۱) این آیه نشان می‌دهد که فکر کردن خوب است، اما باید در زمان مناسب به عمل درآید. 💎 جمع‌بندی: فرزند شما یک کودک خلاق و متفکر است، اما نیاز به کمک برای تعادل بین دنیای درونی و دنیای بیرون دارد. با راهکارهای ساده و قابل اجرا، می‌توانید به او کمک کنید تا بین تفکر و عمل هماهنگی ایجاد کند و مهارت‌های پاسخ‌دهی به محیط را یاد بگیرد. ✍️ مسعود شهیدی 👇👇👇 @kr_shahidi @farzandparvari_mosbat

پرسش و پاسخ: پرسش یکی از اعضای کانال: سن مناسب برای پول تو جیبی دادن به کودکان چه سنی است و میزان پول توجیبی را هم بگویید؟ پاسخ استاد شهیدی: پول توجیبی یکی از اولین و مهم‌ترین ابزارهای تربیتی برای آموزش مفاهیم اقتصادی، مسئولیت‌پذیری و استقلال به کودکان است. پاسخ به این سوال نیازمند نگاهی چندبعدی از منظر روانشناسی رشد، اصول تربیتی و آموزه‌های اخلاقی و دینی است. فلسفه و چرایی پول توجیبی: فراتر از یک مبلغ ناچیز قبل از پرداختن به سن و میزان، لازم است بدانیم که پول توجیبی صرفاً برای خرید خوراکی نیست، بلکه یک ابزار تربیتی پنهان و یک کارگاه عملی برای آموزش مهارت‌های مهم زندگی است. از منظر تحلیلی، این اقدام چندین هدف کلیدی را دنبال می‌کند: آموزش ارزش پول: کودک به‌صورت تجربی می‌آموزد که پول منبعی محدود است و پس از خرج شدن، تمام می‌شود. پرورش استقلال و مسئولیت‌پذیری: وقتی کودک مسئولیت مدیریت مبلغی، هرچند اندک، را بر عهده می‌گیرد، حس استقلال و شایستگی در او تقویت می‌شود. یادگیری تصمیم‌گیری و اولویت‌بندی: کودک با این چالش مواجه می‌شود که پولش را فوراً خرج کند یا برای رسیدن به یک خواسته بزرگ‌تر، آن را پس‌انداز نماید. این تمرین تفاوت بین «نیاز» و «خواسته» را به او می‌آموزد. درک عواقب مالی: اگر کودک تمام پولش را در روز اول خرج کند و تا پایان هفته بی‌پول بماند، با پیامد طبیعی انتخاب خود روبرو می‌شود. این تجربه، درسی ارزشمندتر از صدها نصیحت است. پیشگیری از آسیب‌های احتمالی: کودکی که مبلغ مشخصی در اختیار دارد، کمتر احساس کمبود و حقارت در برابر همسالان خود می‌کند و احتمال اینکه برای رفع نیازهایش به روش‌های نادرست مانند برداشتن پول بدون اجازه روی آورد، کاهش می‌یابد. از منظر دینی نیز، آموزش «عقل معاش» یا همان مدیریت اقتصادی، امری پسندیده است. پول توجیبی می‌تواند بستری برای تمرین مفاهیمی چون پرهیز از اسراف، برنامه‌ریزی برای هزینه‌ها و حتی بخشش و انفاق در مقیاس کودکانه باشد. سن مناسب برای شروع پول توجیبی هیچ سن جادویی و ثابتی برای همه کودکان وجود ندارد. بهترین زمان برای شروع، بیش از آنکه به شناسنامه کودک وابسته باشد، به میزان درک و آمادگی او بستگی دارد. با این حال، متخصصان روانشناسی کودک محدوده‌های سنی مختلفی را بر اساس مراحل رشد شناختی پیشنهاد می‌دهند: شروع از ۳ تا ۴ سالگی: در این سن، کودک به‌تدریج مفهوم مبادله (دادن پول برای گرفتن چیزی) را درک می‌کند و می‌تواند تفاوت اولیه بین خواسته و نیاز را بفهمد. در این مرحله، پول توجیبی بیشتر جنبه آموزشی و نمادین دارد. مثال: می‌توانید مبلغ بسیار کمی به‌صورت روزانه به او بدهید تا خودش خوراکی کوچکی از شما «بخرد» و مفهوم پرداخت را یاد بگیرد. سنین ۵ تا ۶ سالگی (دوره پیش‌دبستانی): این سن، یک نقطه شروع رایج برای بسیاری از خانواده‌هاست. کودک در این سن توانایی شمارش ابتدایی را دارد و می‌تواند برای یک هدف کوچک (مثلاً خرید یک برچسب در آخر هفته) پولش را برای چند روز نگه دارد. سن ۷ سالگی (شروع مدرسه): بسیاری از روانشناسان این سن را زمان ایده‌آل می‌دانند. کودک در مدرسه با محیط اجتماعی بزرگ‌تری مواجه می‌شود، ممکن است بوفه مدرسه وجود داشته باشد و نیازهای مشخص‌تری پیدا می‌کند. از نظر ذهنی نیز آمادگی بیشتری برای درک ارزش پول و برنامه‌ریزی هفتگی دارد. نکته کلیدی: اگر کودک شما هنوز پول را گم می‌کند یا اهمیتی به آن نمی‌دهد، بهتر است کمی صبر کنید تا علائم آمادگی مانند علاقه به پس‌انداز کردن یا فکر کردن به نحوه استفاده از پول را در او مشاهده کنید. میزان پول توجیبی: یک فرمول شخصی‌سازی‌شده تعیین یک مبلغ ثابت برای همه کودکان کاملاً اشتباه و غیرممکن است. میزان پول توجیبی باید بر اساس یک تحلیل منطقی از چند عامل کلیدی مشخص شود: بودجه خانواده: اولین و مهم‌ترین اصل، هماهنگی مبلغ با توان مالی خانواده است. پول توجیبی نباید به بودجه خانواده فشار بیاورد. سن کودک: طبیعتاً نیازهای یک کودک ۷ ساله با یک نوجوان ۱۴ ساله متفاوت است. برخی یک فرمول ساده را پیشنهاد می‌دهند، مثلاً «هفته‌ای ۱۰ هزار تومان به ازای هر سال سن» (یعنی ۷۰ هزار تومان برای کودک ۷ ساله). اما این صرفاً یک مثال است و باید با شرایط شما تطبیق داده شود. مخارج تحت پوشش: قبل از تعیین مبلغ، با کودک شفاف صحبت کنید که این پول برای چیست. آیا فقط برای خوراکی‌های اضافه است؟ یا هزینه حمل‌ونقل، خرید هدیه برای دوستان یا پس‌انداز برای یک اسباب‌بازی خاص را هم شامل می‌شود؟ هرچه مسئولیت‌های مالی او بیشتر باشد، مبلغ نیز باید متناسب با آن تعدیل شود. ارزش‌های خانوادگی: میزان پول باید با سبک زندگی و ارزش‌های شما همخوانی داشته باشد. اگر قناعت و پرهیز از تجمل‌گرایی برایتان مهم است، مبلغ نباید بیش از حد باشد. ادامه دارد......

✅✅✅ ❓پرسش: یکی از اعضای گرامی کانال درباره سه چالش رایج در فرزندپروری سوال پرسیده‌اند: اول، نحوه صحیح برخورد با دعوای خواهر و برادر چیست؟ دوم، با توجه به محدودیت‌های آپارتمان‌نشینی، آیا جدا کردن اتاق خواب دختر ۱۰ ساله و پسر ۸ ساله ضروری است یا داشتن تخت‌های جداگانه کافی است؟ سوم، آیا اینکه والدین ساعاتی را در اتاق خود تنها باشند و به فرزندان اجازه ورود ندهند، برای کودکان آسیب‌زاست؟ 💬پاسخ استاد شهیدی این سوالات به نکات بسیار مهمی در ایجاد یک خانواده سالم و امن اشاره دارد. در ادامه، پاسخ هر بخش را به صورت تحلیلی و کاربردی ارائه می‌دهم. رفتار صحیح در دعوای خواهر و برادر دعوای بین خواهر و برادر، هرچند برای والدین خسته‌کننده است، اما بخشی طبیعی و ضروری از فرایند رشد کودکان است. آنها در این تعاملات، مهارت‌های مهمی مثل مذاکره، حل مسئله، مدیریت خشم و همدلی را می‌آموزند. وظیفه ما به عنوان والدین، حذف کامل این تعارضات نیست، بلکه مدیریت صحیح آنهاست. راهکارهای کلیدی: داور نباشید، مربی باشید: به جای اینکه سریعا وارد شوید تا مقصر را پیدا کنید، به آنها کمک کنید تا خودشان راه حل پیدا کنند. قضاوت کردن و طرفداری از یکی، بذر کینه و رقابت را عمیق‌تر می‌کند. آموزش مهارت حل مسئله: در زمان آرامش، با آنها صحبت کنید. به آنها یاد دهید که به جای فریاد زدن، از جملاتی مانند «من ناراحت شدم وقتی...» استفاده کنند تا احساسات خود را بیان کنند. سپس از آنها بخواهید با هم چند راه حل برای مشکلشان پیدا کنند. تعیین قوانین روشن: قوانینی مثل «آسیب فیزیکی ممنوع»، «توهین و اسم بد گذاشتن ممنوع» و «احترام به وسایل شخصی یکدیگر» را وضع کنید و در اجرای آن قاطع باشید. دخالت در زمان مناسب: تا زمانی که دعوا به آسیب فیزیکی یا توهین شدید نرسیده، به آنها فرصت دهید تا خودشان مشکل را حل کنند. دخالت سریع شما، فرصت یادگیری را از آنها می‌گیرد. اجتناب از مقایسه: هرگز آنها را با یکدیگر مقایسه نکنید. جملاتی مثل «از خواهرت یاد بگیر» یا «چرا مثل برادرت آرام نیستی؟» حسادت و رقابت را شعله‌ور می‌کند. جدا بودن اتاق خواب دختر و پسر این سوال با توجه به محدودیت‌های زندگی آپارتمان‌نشینی بسیار به‌جاست. از منظر روانشناسی و تربیتی: کودکان در سنین ۸ و ۱۰ سالگی در آستانه دوره پیش‌نوجوانی قرار دارند. در این سن، حس حریم خصوصی، آگاهی از تفاوت‌های جنسیتی و نیاز به استقلال در آنها به شدت افزایش می‌یابد. داشتن اتاق مشترک می‌تواند این نیازها را نادیده بگیرد و گاهی منجر به کنجکاوی‌های نامناسب یا احساس شرم و ناراحتی شود. بنابراین، حالت ایده‌آل، جداسازی اتاق‌هاست تا هر کدام فضای امن و شخصی خود را برای رشد و شناخت هویتشان داشته باشند. از منظر قرآن و حدیث: در روایات اسلامی تاکید فراوانی بر جداسازی بستر خواب فرزندان شده است. در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) آمده است که بستر خواب پسران و دختران را در سنین کودکی (معمولاً از ۶ یا ۷ سالگی و حداکثر ۱۰ سالگی) از هم جدا کنید. نکته مهم در این روایات، تاکید بر جدایی «بستر» (رختخواب) است. راهکار عملی برای آپارتمان‌نشینی: اگر امکان فراهم کردن دو اتاق جداگانه وجود ندارد، اولویت قطعی با جداسازی محل خواب است. تخت‌های آنها باید کاملاً مجزا و با فاصله از هم باشد. می‌توان با استفاده از پارتیشن، پرده یا کتابخانه، فضای اتاق را به دو بخش نیمه‌خصوصی تقسیم کرد. قوانین واضحی برای حفظ حریم خصوصی وضع کنید: بدون اجازه وارد بخش یکدیگر نشوند، برای تعویض لباس به حمام یا دستشویی بروند و به وسایل شخصی هم بدون اجازه دست نزنند. حریم خصوصی والدین اینکه والدین ساعاتی از روز را در اتاق خود تنها باشند و به فرزندان اجازه ورود ندهند، نه تنها آسیب‌زا نیست، بلکه امری ضروری و آموزنده است. از منظر قرآن: خداوند در قرآن کریم به زیبایی این موضوع را آموزش داده است. در آیه ۵۸ سوره نور، به صراحت بیان می‌شود که کودکان باید در سه زمان خاص برای ورود به اتاق والدین اجازه بگیرند: قبل از نماز صبح، هنگام استراحت نیمروز (ظهر) و بعد از نماز عشاء. این آیه به ما می‌آموزد که داشتن حریم خصوصی برای والدین یک اصل مهم است. مطلب ادامه دارد..... کانال کارگاههای استاد شهیدی 👇👇👇 @kr_shahidi