‍ علت پرخاشگری و رفتارهای تند نوجوانان الف) عوامل زیست‏شناختى در این زمینه روان‌شناسان در پژوهش‌‏هاى خود به این نتیجه رسیدند که افزایش ترشّح هورمون تستوسترون (معروف به هورمون پرخاشگری) در سطح خون موجب پرخاشگرى مى‌‏شود و همچنین کاهش یا پایین بودن قند خون به عنوان یکی دیگر از عوامل، موجب بروز خصومت و تمایلات پرخاشگرانه در فرد می‌گردد. ب) عوامل روان‏شناختى مانند افسردگى، الگوهاى شخصیتی و تأثیر احساس گناه. ج) عوامل فرهنگى، اجتماعى، اقتصادى و محیطى مانند خانواده، فقر، تأثیرات الگویى، تأثیرات پاداش و تأیید اجتماعى و تأثیر وسایل ‏ارتباط جمعى. درمان پرخاشگری برای درمان پرخاشگری، گام اول شناخت و ریشه‌یابی علت یا علل پرخاشگری است. با شناخت این عوامل می‌توان همکاری‌های لازم را برای کاستن از میزان و شدّت پرخاشگری ارائه نمود.

‍ برای کنترل و درمان مؤثّر پرخاشگری در نوجوانان، موارد زیر توصیه می‌شود: 1. بالا بردن سطح بینش دینی و اخلاقی نوجوانان؛ 2. سرگرم نمودن آنان با موضوعات مورد علاقه‌شان مانند ورزش و بازی‌های مناسب؛ 3. مهر و محبت نمودن و دل‌جویی از آنان؛ 4. نشان دادن صبر و متانت در مواقع پرخاشگری؛ 5. اجرای عدالت در منزل؛ 6. برآورده کردن نیازهای کودکان و نوجوانان به طور منطقی و به دور از افراط و تفریط؛ 7. خودداری از توهین و ناسزا گفتن به آنان و یا مقابله به مثل نمودن با آنها؛ 8. خودداری از تهدید و ترساندن آنان؛ 9. نشان دادن الگوهای خوب و تأثیرگذار به آنان؛ 10. دادن رهنمودهای سازنده در مورد سازش و جوشش با دیگران؛ 11. تشویق به بازی‌های گروهی و رعایت نزاکت و قوانین در تعامل با دیگران؛ ‌ 12. عادت دادن آنان به عفو و گذشت؛ 13. یاد دادن انتقاد صحیح به آنها جهت تخلیه و سبک شدن و آرامش یافتن.