بعد از حدود ۶ ساعت توقف در فرودگاه دبی، با پرواز دیگری از فلایدبی در ساعت ۲۱:۳۰ به بیروت رسیدیم.
دوستان ایرانی قرارگاه مردمی لبنان آمدند فرودگاه دنبالم و به اقامتگاهی که هنوز فرصت نکردهام ببینم دقیقا کجاست، رسیدیم.
سر راه هم لطف داشتند و با کمی تغییر مسیر، دقایقی در مزار امامزاده حسن توقف کردند تا بتوانم مزار محورِ محور مقاومت -به تعبیر نتانیاهو- را زیارت کنم.
آنجا نزدیکترین اقوام و عزیزترین دوستان را یاد کردم، و خصوصا یاد همه شیرزنانی را گرامی داشتم که در این اوضاع اقتصادی، طی یک سال گذشته از آخرین و عزیزترین داراییهای خود، یعنی زیورآلاتشان در راه مقاومت گذشتند و نگذاشتند ریشه این شجره طیبه که با خون هزاران شهید حزبالله رشد کرده بود، خشک شود.
احمد قدیری
۱۴۰۴/۷/۲
@LiveLebanon
در اتاق چندتختی اقامتگاه خود، دو برادر جوان که زودتر مستقر شده بودند، حضور دارند.
از مسیر کویت آمدهاند.
میگفتند فرودگاه کویت، از فرودگاه امام خمینی هم بدتر بود!
سخت باورم شد؛ خصوصا که خیلی شاکی بودند از اینکه هواپیما مطلقا سرویس پذیرایی نداشت.
سعی کردم واکاوی کنم که آیا علت بدگویی آن دو از فرودگاه، سازه آن است یا عدم پذیرایی پرواز، خودشان میگفتند سازه، اما مطمئن نیستم!
احمد قدیری
۱۴۰۴/۷/۲
@LiveLebanon