@Loveyoub

آدمی تنها آنچه را که میدهد باز می ستاند. بازی زندگی، بازی بومرنگها است و پندار و کردار و گفتار انسان ، دیر یا زود ، با دقتی حیرت انگیز به خود او باز میگردد. ‌@Loveyoub

سلام بہ تهرانیا سلام بہ مشهدیها سلام بہ جنوبیا سلام بہ شیرازیا سلام بہ شمالیا سلام بہ اصفهونیا سلام بہ لرهاے مهربون سلام بہ بلوچهاے باغیرت سلام بہ ڪورداے دلاور سلام بہ ترڪهاے عزیز سلام بہ فارس هاے شیرین زبون سلام  به  همہ هموطنان عزیزم  نمی‌دونم اسمت چیہ، براے ڪدوم دیارے، ڪجا زندگے می‌ڪنے و بہ چہ زبونے حرف می‌زنی روز شما بخیر🌻 لطفا مواظب خودت باش.😍 @Loveyoub🙏💙💙🌹

دنیا قشنگ‌تر میشه اگه یاد بگیریم یک رفتار اشتباه فرد را از کل شخصیتش تفکیک کنیم، مبادا به فرزندمون بگیم دیگه دوستت ندارم بلکه فرزند ما در هر سن و سالی که هست به محبت ما احتیاج داره حتی اگه ادعا کنه که خیلی مستقل شده. ‌@Loveyoub

به خود اطمینان داشته باشید: قانون جذب برای جذب عشق می گوید همیشه به خود اطمینان کنید. با درک این موضوع که شما بهترین هستید و برایتان اهمیتی ندارد که دیگران در مورد شما چگونه فکر می کنند، مجبور نیستید شخص دیگری را مجبور کنید تا از شما خوشش بیاید و یا شما را دوست داشته باشد. چرا که شما از قبل این حس را نسبت به خود داشته و دارید. داشتن همین اعتماد به نفس باعث می شود دیگران به سوی شما جذب شوند. @Loveyoub

یاد بگیر که خودت باشی میدانی، وقتی که ساعت ها و سال ها در قالب شخصیتی فرو میروی که خودت نیستی،خب قطعا بلاخره یک بلایی سرت می آید! به این فکر کن که داری سخت تلاش میکنی که کسی شوی که خودت نیستی و بعد یک نفر دیگر که باز هم خودت نیستی و بعد کس دیگری... اول آن شاید هیجان انگیز باشد ولی بعد از مدتی، بعد از فرو رفتن در شخصیت ده ها نفر، دیگر سخت است که یادت بیاید که کی هستی..! @Loveyoub

به هر حال رشد همین است. از دست دادن گذشته و به دست آوردن اکنون. جدا شدن از یک سری موقعیت ها و افراد در گذشته و وارد شدن به موقعیت و آشنایی های جدیدتر. با هر کدام ازین از دست دادن ها، قطعا تنهایی را حس خواهیم کرد. بنابراین در این مواقع، رو به رو شدن و به رسمیت شناختن تنهایی، لازمه رشد ماست ... @Loveyoub

┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅-- 🕊 @Loveyoub 🕊 ┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅┄

می‌توانم بی‌خیال، زندگیِ خودم را بکنم و به رنج‌های اطرافم هیچ واکنشی ندهم و با آدم‌های اندوهگین اطرافم هیچ کاری نداشته‌باشم؛ اما آیا در آن‌صورت به قدر کفایت احساس زنده بودن خواهم‌کرد؟! اگر رنج را ببینم و برای برطرف کردن آن، دست‌کم تلاشی نکنم، چه تفاوتی با گیاه و پرنده و درخت خواهم‌داشت؟! به هرحال ما انسانیم و تفاوت ما در احساسات عمیق انسانیِ ماست و تفکرات و نیات انسان‌دوستانه‌ای که داریم و قدم‌هایی که بر می‌داریم... من حتی اقدامات و تلاش‌های محکوم به شکست خود برای کاستنِ رنج‌های اطرافم را به دفعات ترجیح می‌دهم به سر در لاک خود فرو بردن و هیچ کاری نکردن! من مهربان بودن و تلاش برای روشن کردنِ چراغ‌های خاموش حوالی‌ام را ترجیح می‌دهم به ذوقِ روشناییِ خود را داشتن و به تاریکی‌های اطراف، هیچ توجهی نداشتن! من تلاش برای انسانِ خوبی بودن را به هرچیز دیگری ترجیح می‌دهم؛ حتی اگر محکوم به ناکامی و شکست باشد... من یک انسانم و این را با صدایی بلند، فریاد خواهم‌زد... #ماهور @Loveyoub

┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅-- 🕊 @Loveyoub 🕊 ┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅┄

انقدر به تهش فکر می‌کنیم و هراسِ آخرش را داریم، که از همین لحظه و اکنون، لذتی نمی‌‌بریم! انقدر نگرانیم که آخرش چه خواهد شد و قرار است چه اتفاقی بیفتد، که اصلا هیچ چیز از اتفاقاتی که در حال وقوع و زیستنی که در حال سپری‌ست، نمی‌فهمیم! انقدر در آینده گم شده‌ایم که در لحظه‌ی حال، پیدا نمی‌شویم!!! در گذشته متولد شده‌ایم و در آینده سیر می‌کنیم و "اکنون" برای ما همان گذشته‌ای‌ست که دارد اتفاق می‌افتد. ما درک دیگری از اکنون نداریم و با آن کاملا بیگانه‌ایم! #ماهور @Loveyoub

┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅-- 🕊 @Loveyoub 🕊 ┄┅┅┄┅✶🌹✶┅┄┅┅┄