eitaa logo
علوم و معارف حدیث
1هزار دنبال‌کننده
633 عکس
217 ویدیو
216 فایل
امام رضا: رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْيَا أَمْرَنَا. رحمت خدا بر کسی که نام و یاد ما را زنده کند. کانال علوم و معارف حدیث، بستری جهت نشر معارف حدیثی اهل‌بیت علیهم‌السلام است. @amirmam
مشاهده در ایتا
دانلود
(۱۰) امام جواد عليه السلام اِعْلَمْ أَنَّكَ لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَيْنِ اَللَّهِ فَانْظُرْ كَيْفَ تَكُونُ بدان که تو لحظه ای از نگاه خدا خارج نیستی پس ببین چگونه هستی؟ 📗 تحف العقول ص 455 @MaarefHadith
✅تاثیر دانش صرف در فهم احادیث یکی از علومی که در فهم احادیث به ما کمک می‌کند، دانش "صرف" است. به عنوان مثال؛ براى درست خواندن و نيز درست فهميدن اين حديث «إذا بِعتَ فَكِل»[1]، نيازمند دانش صرف هستيم. زيرا دو كلمه «بعت» و «فكل» بر پايه قواعد عربى تغيير يافته‌‏اند. «بِعْتَ» فعل ماضى مخاطب و ريشه آن «ب. ى. ع» به معناى فروختن است و كلمه «فكل» از حرف «فاء» و فعل امر «كِل» پديد آمده است. فعل امر «كِل» از ريشه «ك. ى. ل» به معناى پيمانه كردن است در اين حديث نيازمند دانستن دانش "نحو" نيز هستيم تا بدانيم آمدن «إذا» جمله را به زمان حال و آينده مى‌‏برد و آن را شرطى مى‌‏كند. در نتيجه معناى حديث چنين است: اگر چيزى را مى‌‏خواهى بفروشى، آن را پيمانه [و معيّن‏] كن. 📗[1]صحيح البخارى، ج 3، ص 21. @MaarefHadith
در منابع شیعه و اهل سنت، روایاتی مبنی بر نهی از روستا نشینی وجود دارد این احادیث، ساکنین روستا را افرادی جاهل و غافل از حدود و احکام الهی دانسته و از سکونت در روستا نهی می کنند برخی از این روایات به صورت مشترک در منابع شیعه و سنی بیان گردید و بعضی از آنها نیز فقط در منابع شیعه یا سنی ذکر شده است. مثلا از حضرت علی علیه‌السلام نقل شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله توصیه بر ترک روستا نشینی کرده است: يا عَلِيُّ، لا تَسكُنِ الرُّستاقَ فَإِنَّ شُيوخَهُم جَهَلَةٌ و شُبّانَهُم عَرَمَةٌ و نِسوانَهُم كَشَفَةٌ و َالعالِمَ بَينَهُم كَالجيفَةِ بَينَ الكِلابِ؛ اى على! در روستا سكونت مكن، زيرا كه پيران روستا نادانند و جوانانش شرور و زنانش بى‌حجاب و عالِم در ميان آنها چونان لاشه مردارى است در ميان سگان. مقاله ذیل به بررسی روایات در این زمینه پرداخته است: @MaarefHadith
کتاب حدیثی ارزشمند مجموعه ای از احادیث نورانی پیامبر اکرم (ص) می‌باشد که توسط أبی محمد جعفر بن احمد بن علی قمی تأليف یافته است. مولف در این کتاب به نقل قریب به 580 روایت از پیامبر اکرم پرداخته است. از ویژگی هایی این کتاب می توان به موارد زیر اشاره کرد. 1- کتاب حدیثی مختصر. 2- تمامی روایات از پیامبر اکرم نقل شده است. 3- احادیث طبق حروف معجم باب بندی شده، یعنی ابتدا روایاتی را بیان کرده که با حرف (الف) آغاز می شوند و پس از آن روایاتی که با حرف (باء) و به این صورت تا پایان حروف معجم که حرف (یاء) است. 4- حدیث های ذکر شده در این کتاب اغلب کوتاه و مشتمل بر موضوعات متفاوتی می باشند. 5- در بین احادیث کتاب تنها حدیث اول از هر باب دارای سند بوده و در ما بقی روایات سند طبق انگیزه مولف حذف شده است. مولف در مقدمه این کتاب می نویسد: فقد سألتنی –أدام الله عزک- أن أجمع لک طرفا مما سمعت منی فی مجلس المذاکره من الفاظ رسول الله صلی الله علیه وآله، علی حروف المعجم فأجبتک علی ملتمسک تقربا الی الله تعالی و الی نبیه صلی الله علیه و آله، و جعلته مختصرا و حذفت أسانیدها إلا اسنادا لأول کل باب منه لیکون أقرب الی الفهم. @MaarefHadith
(11) الإمام الكاظم عليه السلا م: رَجُلٌ مِن أهلِ قُمَّ يَدعُو النّاسَ إلَى الحَقِّ ، يَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديدِ ، لا تُزِلُّهُمُ الرِّياحُ العَواصِفُ ، ولا يَمِلّونَ مِنَ الحَربِ ولا يَجبُنونَ ، وعَلَى اللّهِ يَتَوَكَّلونَ ، وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ . امام كاظم عليه السلام: مردى از اهالى قم، مردم را به سوى حقّ فرا مى خواند و عده اى برگردش جمع مى شوند كه چونان قطعات آهن، سخت و استوارند، بادهاى توفنده، آنان را از جاى نمى جنباند و از جنگ، خسته نمى شوند و از آن، نمى هراسند، به خدا توكّل دارند و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است. 📗بحار الأنوار : ج 60 ص 216 @MaarefHadith
درباره تفاوت بین علم‌رجال و علم‌تراجم گفته شده؛ چنانچه بحث از تاریخ و زندگی رجال دینی، از این جهت که در سند حدیث واقع شده‌اند باشد، و بحث از صفات دخیل در قبول و ردّ حدیث باشد (مثل راستگویی و دروغگویی)، این بحث، مربوط به است و غایت آن، قبول و ردّ خبر اوست. و چنانچه بحث درباره رجل دینی، از آن جهت باشد که وی در زندگی اجتماعی و سیاسی و فرهنگی، دارای اثر وجودی و منزلت اجتماعی است و بحث فراتر از صفات دخیل در قبول و ردّ خبر باشد،این بحث داخل در خواهدبود و اثرش نیز آشنایی با شخصیّتهای دینی و الگوپذیری از آنها می‌باشد. @MaarefHadith
امام علی علیه السلام إِذَا أَمْكَنَتِ اَلْفُرْصَةُ فَانْتَهِزْهَا فَإِنَّ إِضَاعَةَ اَلْفُرْصَةِ غُصَّة اگر فرصتی برایت پیش آمد، به سرعت از آن بهره بگیر؛ چرا که از دست دادن فرصت ها اندوه، در پی خواهد داشت. 📗غررالحکم، حدیث 4124 @MaarefHadith
مباحث مربوط به حدیث و سنّت، با گذشت زمان به دانش های گوناگونی منتهی و منشعب شد. صبحی صالح در این باره می نویسد: _ لقد کانت المباحث المتعلقة بعلم الحدیث، انواعا مختلفة فی نشأتها الاولی وکانت علی کثرتها مستقلة فی موضوعها وغایتها ومنهجها، حتی إذا شاع التدوین وکثر التصنیف اتّجه کلّ عالم الی ناحیة فکثرت العلوم المتعلّقة[1] _ مباحث مربوط به دانش حدیث، در مرحله اوّل شکل گیری، انواع گوناگونی داشته و در عین کثرت مباحث، در موضوع و نتیجه و روش از همدیگر جدابودند. با زیادشدن تدوین و تصنیف حدیث، هر عالمی به بخشی از مباحث حدیث روی آورد و درنتیجه، علوم مربوط به حدیث فراوان شد. _ وی، سپس از میان علوم مربوط به حدیث، شش علم را برمی شمارد. آن شش علم عبارتند از: 1 علم جرح و تعدیل، 2 علم رجال الحدیث، 3 علم مختلف الحدیث، 4 علم علل الحدیث، 5 علم غریب الحدیث، 6 علم ناسخ الحدیث ومنسوخه. _برخی نیز علوم مربوط به حدیث را چنین گفتند علوم مربوط به حدیث، عبارت اند از: 1 درایه (درایت)، 2 روایت، 3 فقه الحدیث، 4 رجال، 5 تراجم، 6 مشیخه شناسی، 7 فهرست شناسی. 📗[1]علوم الحدیث ومصطلحه، صبحی صالح، دارالعلم للملایین، ص180 @MaarefHadith
(۱۲) رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: يَخرُجُ ناسٌ مِن المَشرِقِ فَيُوَطِّئونَ للمَهدِيِّ سُلْطانَهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردمى از مشرق قيام مى كنند و زمينه حاكميت مهدى را فراهم مى آورند. 📗كنز العمّال: ج 14 ص 263 ح 38657 @MaarefHadith
واژه شناسی در فهم آیات قرآن و احادیث معصومان علیهم السلام بسیار مهم است. به همین جهت، در حوزه های علمیه قدیم، طلاب در بدو ورود، «نصاب الصبیان» می خواندند و با لغت آشنا می شدند همچنین برای این که با لغت به صورت تخصصی آشنا شوند، «معلقات سبع» با شرح «زوزنی» و مقامات حریری را می خواندند. ابن رشد اندلسی -فقیه و فیلسوف- علل اختلاف نظر فقیهان را بر شش وجه می شمارد که یکی از آن ها، همین برداشت از واژگان است. به عنوان مثال حدیث «الْحَسُودُ لَا يَسُودُ» را این گونه ترجمه می کنند: «حسود سودی نمی برد» حال آن که با دقت در واژگان این حدیث، یعنی کلمه «لَا يَسُودُ» متوجه می شویم که «یسود» از واژه «سود» نیست چون «سود» فارسی می باشد بلکه از واژه «سؤدد» به معنای بزرگی و آقایی است. بنابراین معنای صحیح حدیث چنین است: حسود، بزرگ و آقا نمی شود. مثال دیگر: الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ. برخی واژه «عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ» را به معنای عمل به ارکان دین معنای کرده اند، حال آن که منظور«عمل با اعضا و جوارح» است. برگرفته از کتاب «در آینه فقه-تاثیر ادبیات عربی و دانش کلام بر فقه-» محمد حسن ربانی @MaarefHadith