#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
💠 شاید تا همین چند سال پیش، بسیاری از علاقه‌مندان آیت الله خامنه‌ای گمان می کردند که ایشان متولّد ۲۴ تیر ماه ۱۳۱۸ است.
به همین دلیل، سیلی از پیام های تبریک در روزهای پایانی تیر ماه هر سال، میان هواداران رهبر معظّم انقلاب ردّ و بدل می شد و برخی به ابراز شادمانی همراه با اهدای گل و پخش شیرینی نیز اقدام می کردند.
اما هنگامی که زمزمه‌ی جشن‌های عمومی‌تر شنیده شد، آیت الله خامنه‌ای با بیان اینکه سالروز تولّد ایشان در تیر ماه نیست، به آن واکنش نشان دادند:
«این کار غلط است. این تولّد و امثال آن هیچ جشنی ندارد. برگزار کنندگان مسئول وقت و عمر و اموالی هستند که در این کار صرف و ضایع می شود. من از کسی که برای تولّد من جشن می گیرد، به هیچ وجه متشکّر نمی شوم و او را مسئول زیانهای این کار هم می شناسم». (روزنامه کیهان، ۳ مرداد ۱۳۸۵)
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۱۳.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
💠 تنها عضو شورای انقلاب که از جایی غیر از تهران، برای راهبری انقلاب فراخوان شده بود، هنگام ترک مشهد به دوستان و یاران قول داده بود تا در اولین فرصت بعد از انجام ماموریت به شهر خود بازگردد، اما امواج مردمی انقلاب و سلسله مسئولیت‌های سنگینی که یکی‌یکی بر دوش وی افتاد، هیچ‌گاه چنین اجازه ای نداد.
آیت الله خامنه‌ای در رخداد‌های منتهی به ۲۲ بهمن ۵۷، در کنار دیگر اعضای شورای انقلاب، نقش آفرینی کرد و در صحنه‌ها و لحظات حسّاسی حضور داشت؛ طرّاحی تحصّن در دانشگاه تهران برای بازگشت امام به کشور و مهار فتنه‌ی کارخانه‌ی جنرال که چپ‌ها می‌خواستند از احساسات انقلابی کارگران آن سوء‌استفاده کنند، نمونه‌هایی پر ماجرا از این دست فعالیت‌هایند.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۲۴.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#سخنوری
💠 در همان چند ساعتی که بین ترور ششم تیر ماه امام جمعه تهران در مسجد ابوذر تا انفجار هفتم آن ماه در دفتر حزب جمهوری اسلامی در سرچشمه‌ی تهران فاصله بود، آیت الله بهشتی به عیادت دوست، همکار و همسنگر خود در بیمارستان قلب (شهید رجایی) رفت؛ در حالی‌که نگران بود آیا با وجود شدّت جراحات وارده به قفسه‌ی سینه، کتف، صورت، دندان‌ها و...، آیت الله خامنه‌ای هنوز قدرت تکلّم دارد یا نه؟
پزشکان معالج پاسخ دادند که خوشبختانه صدمه‌ای به تارهای صوتی وارد نشده و خیال دبیر کلّ حزب جمهوری اسلامی از این بابت راحت شد.
دکتر هادی منافی عضو گروه پزشکی درمانگر آیت الله خامنه‌ای می گوید:
«زمانی که آقا در بیمارستان به هوش آمدند، اول پرسیدند که از همراهانشان در مسجد کسی آسیب ندیده است؟ گفتیم نه، کسی طوری نشده است. بعد از وضع خودشان پرسیدند. گفتیم راستش این است که ممکن است دست راست شما دیگر کار نکند. گفتند: دست لازم نیست، زبانم کار کند کافی است». (خبرگزاری فارس- ۳ تیر ماه ۱۳۹۲)
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۳۵.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#سخنوری
💠 تقریبا در تمامی نظریه‌های کلاسیک و معاصر در مورد رهبری، توانایی سخنوری یک مهارت ضروری برای رهبر شناخته می شود. در واقع، رهبر باید بتواند مخاطبان _مردم یا پیروان یا اعضای سازمان_ را در راستای یک هدف برانگیزد و فنّ بیان در این زمینه، یک عامل اساسی است.
شاید این عمومی‌ترین ویژگی شخصیتی آیت الله خامنه‌ای باشد که اغلب مردم، ایشان را به آن می شناسند. همین ویژگی در مقاطعی که به اوج خود رسیده، توانسته در آگاهی بخشی و انگیزش مردم در ارتباط با موضوعات خاصّ، تعیین کننده‌ی سرنوشت کشور باشد.
مثلا سخنان آیت الله خامنه‌ای در نماز جمعه‌ی ۲۹ خرداد ۱۳۶۰ و نطق روز بعد از آن در مجلس شورای اسلامی علیه بنی صدر، نقشی کلیدی در اقناع مردم و نمایندگان در مورد عدم کفایت سیاسی وی داشت.
هنگامی که قطعنامه ۵۹۸ از سوی جمهوری اسلامی ایران پذیرفته شد نیز آیت الله خامنه‌ای در سفر به نقاط مختلف جبهه‌های جنگ، به تبیین چرایی و چگونگی پذیرش قطعنامه برای رزمندگان پرداخت و با بیان اقناعی خود،در روحیه بخشی به آنان موثّر بود.
این ویژگی، در دوره‌ی رهبری ایشان نیز ظهور و بروزهای گوناگونی داشته است. در فضای غبارآلود تیرماه ۱۳۷۸ و خرداد ماه ۱۳۸۸، هر بار سخنان رهبر معظّم انقلاب بود که برای طیف قابل توجّهی از مردم در رابطه با ابهامات در مسائل کشور، روشنگر و آرامش‌بخش شد.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۳۶.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#تاريخ‌شناسى
💠 توانمندى در عرصه‌ى سخنورى، معمولاً در گرو مطالعات وسيع و متنوّع گوينده به‌عنوان يك شرط ضرورى است؛ يعنى ويژگى ديگرى كه آيت‌الله خامنه‌اى از ديرباز به آن شناخته ميشود و همواره ديگران را نيز به مطالعه و كتاب‌خوانى دعوت نموده است.
گذشته از تاريخ اسلام و سيره‌ى معصومان، بخش عمده‌اى از مطالعات ايشان را بايد معطوف به تاريخ معاصر ايران و جهان دانست.
آيت‌الله خامنه‌اى در ديدار تاريخى يكم مرداد ۱۳۸۰ خود با برگزيده‌اى از هنرمندان كشور ميگويند: «من سطرسطر ورقهاى تاريخ هفتاد، هشتاد سال گذشته و قبل از آن را مكرّر در مكرّر خوانده‌ام».
روشن است كه اين ميزان از تسلّط نسبت به تاريخ، به‌ويژه با زاويه‌ى ديد تحليلىِ مجتهد مبارزى مثل ايشان، چه بازتابى در شاكله‌ى شخصيّتى و الگوى رهبرى‌شان دارد.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۳۷.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#تسلّط_بر_ادبیات_فارسی
💠 از ويژگى‌هاى آيت‌الله خامنه‌اى، تسلّط و تعلّق خاطر نسبت به شعر و ادب فارسى است.
اين علاقه كه از دوران نوجوانى ايشان آغاز شده، در دوره‌ى رهبرى تجلّيّاتى مانند برگزارى شب شعر با پارسى‌سرايان پيش‌كسوت يا جوان ايران و ديگر كشورهاى فارسى‌زبان دارد كه هرساله در شب ميلاد امام حسن مجتبى (عليه‌السّلام) برگزار شده و از سوى رسانه‌ها نيز پوشش داده مى‌شود.
آن‌هايى كه جست‌وجوى جدّى‌ترى در آراء و احوال آيت‌الله خامنه‌اى دارند، احتمالاً چيزهايى بيشترى نيز در مورد روابط ايشان با برخى چهره‌هاى برجسته‌ى شعر فارسى - از محمّدحسين شهريار تا مهدى اخوان ثالث و اميرى فيروزكوهى - مى‌دانند يا شايد برخى سروده‌هاى ايشان را نيز خوانده باشند.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۴۰.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#مردم‌دارى
💠 مردمى بودن يكى از ويژگى‌هاى شناخته‌شده‌ى روحانيّون برآمده از حوزه‌هاى علميّه است.
حتّى روشنفكرانى كه درباره‌ى مسائل اجتماعى پژوهش كرده و قلم زده‌اند، اغلب به ارتباطات وثيق مردمى و پايگاه اجتماعى روحانيّت اذعان كرده يا به آن غبطه خورده‌اند.
آيت‌الله خامنه‌اى نيز به‌عنوان يك روحانى، از چنين ويژگى‌اى برخوردار است و اين يك نگرش ويژه نسبت به مردم را در ذهنيّت ايشان شكل داده كه بر مبناى آن، مردم ولى‌نعمتِ كارگزاران كشور در هر مقام و مرتبه‌اى هستند.
فلسفه‌ى وجود بنده و امثال بنده و ديگر مسئولان، خدمت است. ما نوكر و خدمتگزار مردم هستيم. اعتبار و آبروى ما به اين است. اسلام اين را براى ما معيّن كرده است. ما حقّى به گردن مردم نداريم؛ مردم به گردن ما حق دارند. (۱۵ بهمن ۱۳۸۲)
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۴۴.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#عشق_به_امام_خمينى (رضوان الله تعالی علیه)
💠 كسانى كه با سخنان آيت‌الله خامنه‌اى آشنايى دارند، احتمالاً دريافته‌اند كه يكى از پُربسامدترين واژه‌ها در كلام ايشان، نام «امام خمينى» است.
ايشان به‌عنوان جانشين امام (قدّس‌سرّه)، يادآورى‌هاى پُرشمار و درس‌آموزى نسبت به ويژگى‌هاى رهبر كبير انقلاب در قالب خطّ امام يا مكتب امام دارند؛
چون بر اين باورند كه امام شناسنامه‌ى انقلاب است و راه درست و خردمندانه‌ى جمهورى اسلامى در همه‌ى عرصه‌ها، همان است كه ايشان پيش پاى مردم ايران نهاده است.
گذشته از اينها، يك نوع شيفتگى نسبت به شخص امام خمينى در سخنان و كنش‌هاى آيت‌الله خامنه‌اى ديده مى‌شود.
شايد جرقّه‌ى اين كشش روحانى از روز پُرالتهاب فيضيّه در فروردين ۱۳۴۲ زده شد.
وقتى آقاى خامنه‌اى به همراه دوست خود سيّدجعفر شبيرى زنجانى با سختى و در سايه‌ى ترس از خيابان‌هاى قم گذشتند تا اخبار ماجرا را به استاد خود برسانند.
آنها در حال اضطراب به خانه‌ى امام رسيدند و همراه گروهى ديگر تصميم گرفتند درهاى خانه را ببندند تا از جان ايشان محافظت كنند امّا با مخالفت حاج‌آقا روح‌الله مواجه شدند.
رفتار و كردار امام، آرامش و اميد را در اوج فاجعه به شاگردان و پيروان جوانش برگرداند.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۴۹.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#انقلابى‌گرى
💠 از يكم ارديبهشت ۱۳۷۹ كه آيت‌الله خامنه‌اى در ديدار با هزاران نفر از جوانان سراسر كشور در مصلّاى تهران، از تبديل شدن برخى مطبوعات وقت به «پايگاه دشمن» گلايه كردند، استفاده‌ى دائمى ايشان از يك چفيّه، تبديل به نمادى از آمادگى انقلابى در كنش‌هاى ايشان شده است.
امّا مفهوم انقلابى‌گرى هميشه در ادبيّات سياسى معاصر، محلّ مناقشه بوده است. در دوره‌اى از طرف چپ‌گرايان سياسى، يك ويژگى مثبت تلقّى شده؛ چون از ديد آنها در برابر بى‌تفاوتى يا كم‌تحرّكى روشنفكرى ليبرال پيرامون مسئوليّت‌هايش در جامعه قرار دارد و تا جاى ممكن بايد به آن دامن زد.
امّا در نقطه‌ى مقابل، از طرف راست‌گرايان سياسى، انقلابى‌گرى هميشه يك ويژگى منفى تلقّى شده كه ناشى از سركشى ماركسيست‌ها در مقابل ارزش‌هايى مثل عقلانيّت و نظم در جامعه است و بايد مهار شود.
امام خمينى (قدّس‌سرّه) با شخصيّت و عملكرد خاص خود در دوران معاصر، هم تصوّرات چپ‌گرايانه و هم قرائت‌هاى راست‌گرايانه از مفهوم «انقلابى‌گرى» را به چالش كشيد.
در انديشه‌ى امام، انقلابى‌گرى در برابر سلطه و استبداد، بر مبناى آموزه‌هاى اسلام ارزش تلقّى مى‌شد. همچنان‌كه انضباط و قانون‌گرايى در انديشه‌ى ايشان، متّكى به متن دين بود، نه ايدئولوژى ليبرال.
در مكتب امام، انقلابى‌گرى به مفهوم از پاى ننشستن در برابر ديكتاتورى دولت‌ها و همچنين در برابر قدرت‌هاى مستكبرى بود كه پشتيبان خودكامگى و سرسپردگى آنها بودند.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۵۳.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_اول
#ویژگیهای_شخصیتی
#ميثاق_طلبگى
💠 روشن است كه هر يك از اين داده‌ها يا مجموع آنها، مى‌تواند برداشت‌هاى گوناگونى را در رابطه با شخصيّت آيت‌الله خامنه‌اى به دنبال داشته باشد؛
امّا نكته‌ى درخور تأمّل اينجا است كه ايشان تمامى اين ويژگى‌ها را به‌عنوان يك «عالم دينى» دارا است و آنها را در زمينه‌ى كارويژه‌هاى رهبرى انقلاب به‌كار مى‌گيرد.
شايد برجسته‌ترين ويژگى فكرى - شخصيّتى آيت‌الله خامنه‌اى را بتوان همين دانست كه شئون مختلف علمى - اجتماعى يك عالم روحانى را تجربه كرده است؛ از خطابه و منبر تا پيش‌نمازى مسجد، از تدريس فقه و اصول و تفسير قرآن و نهج‌البلاغه تا شاگردپرورى و مردم‌دارى و... .
در واقع آيت‌الله خامنه‌اى يك «آخوند» تمام‌عيار است كه خود نيز تمايل دارد كه به همين عنوان شناخته شود.
شايد به همين خاطر است كه ايشان در سال ۱۳۸۸ پيشنهاد اعطاى دكتراى افتخارى از سوى هيئت رئيسه‌ى وقت دانشگاه تهران را نمى‌پذيرند.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۶۱.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_دوم
#ویژگیهای_اندیشه‌ای
#نخستین_بارقه
💠 نگاهى به سرگذشت فكرى - اجتماعى آيت‌الله خامنه‌اى نشان مى‌دهد كه ايشان در دوره‌ى نوجوانى و جوانى كه به تحصيل و مبارزه سپرى شده، تحت تأثير برخى از شخصيّت‌هاى برجسته‌ى روزگار خود بوده‌اند.
البتّه ميزان و كيفيّت اين اثرپذيرى در هر مورد متفاوت بوده است.
آشنايى با اين چهره‌ها و نوع اثرگذارى‌شان بر آيت‌الله خامنه‌اى، مى‌تواند يكى از كليدهاى شناخت عميق‌تر نسبت به فكر و عمل رهبر انقلاب باشد.
آن‌گونه كه رهبر انقلاب خود روايت كرده‌اند، نخستين بارقه‌هاى انقلابى را نوّاب صفوى در حدود سال ۱۳۳۳ در وجود ايشان بيدار كرده است.
سيّدمجتبى نوّاب صفوى در سال ۱۳۲۹ كتابى به نام «راهنماى حقايق» منتشر كرده بود كه دربردارنده‌ى پيش‌نويس قانون اساسى يك «حكومت اسلامى» بود و مانيفست فكرى - مبارزاتى فدائيان اسلام به‌شمار مى‌رفت.
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۷۱.
@Maaref_Enghelab_Eslami
#از_نیمه_خرداد
#بخش_دوم
#ویژگیهای_اندیشه‌ای
#آرمان‌گرايى‌واقع‌بينانه
💠 آرمان‌گرايى و واقع‌گرايى، به‌عنوان دو رويكرد يا دو مكتب، در طيفى از مباحث علمى مطرح هستند؛ از الهيّات و معرفت‌شناسى تا نظريه‌ى اجتماعى و حتّى نظريه‌ى روابط بين‌الملل.
اگرچه ميل به حدّ وسط و ميانه‌ى هر چيز در روزگار ما طرف‌داران بسيارى دارد امّا هنوز بسيارى از نظريه‌پردازان و تحليلگران علاقه دارند تا ديدگاه‌هاى خود را ذيل يكى از همين دو عنوان مطرح كنند.
آيت‌الله خامنه‌اى به‌عنوان يك متفكّر مسلمان و يك رهبر سياسى، با عبور از اين دوگانه، آرمان‌گرايى را در دل واقع‌بينى مى‌بينند و آن را در برابر محافظه‌كارى معنا مى‌كنند:
«آرمان‌خواهى مخالف محافظه‌كارى است، نه مخالف واقع‌گرايى. محافظه‌كارى يعنى شما تسليم هر واقعيّتى - هرچه تلخ، هرچه بد - باشيد و هيچ حركتى از خودتان نشان ندهيد؛ اين محافظه‌كارى است.
معناى آرمان‌گرايى اين است كه نگاه كنيد به واقعيّتها و آنها را درست بشناسيد؛ از واقعيّتهاى مثبت استفاده كنيد، با واقعيّتهاى سلبى و منفى مقابله كنيد و مبارزه كنيد. اين معناى آرمان‌گرايى است». (۲۰ تير ۱۳۹۴)
📚 از نیمه خرداد، صفحه ۹۱.
@Maaref_Enghelab_Eslami