تقديم به مادر        مادر ای تنهاترین شب زنده دار مادر ای محبوبه  شب در بهار مادر ای دشت شقایق در کویر مادر ای عطر حقایق در مسیر مادر ای پاکیزه دامن کوه درد مادر ای رخساره ی تو زرد زرد مادر ای گیسو طلایی ؛ نازنین مادر ای ماه  خیالم ؛  مه جبین مادر ای روشنگر شب های تار مادر  ای  آرامبخش بیقرار مادر ای هر بوسه  تو دلبری مادر ای استاد مهر  و سروری مادر ای آب حیات و ریشه ام مادر ای روح تو در اندیشه ام  مادر ای تندیس عشق و سادگی

مادر آفریده شد تا ما در به در نشویم مادر آفریده شد تا ما در پیچ خم و زندگی با دعایش به سلامت عبور کنیم مادر آفریده شد برای دلگرمی،دلسوزی،دلداری آفریده شد تا دل ببرد از آدمی و اگر نباشد جای خالی‌اش زندگی را خالی کند از سکنه.. آفریده شد تا دستهایش هر غذایی را خوشمزه ،هر دردی را التیام، هر دعایی را مستجاب و هر زندگی را بخیر کند.. بهشت اگر زیر پای مادران است ، ما بهشت را هر روز در آغوش میکشیم‌❤️

مادر از آسمان چه خبر؟ مهمانی خدا تمام نشد که برگردی... ((خیلی دلتنگتم)) 😭😭😭😭😭

مادر ڪه نداشته باشی هیچڪس نمیفهمه تو دنیا چے بهت میگذره... مادر ڪه نداشته باشی هیچڪس درک نمیڪنه پشت هر لبخندت چند هزار تا بغض پنهان شده مادر ڪه نداشته باشی نباید از هیچ ڪس هیچ انتظارے داشته باشی مادرڪه نداشته باشی هر لحظه از زندگیت تو دلت میگی اگه مادرم بود الان اینجورے نمیشد مادر ڪه نداشته باشی... همیشه یه هاله اشک تو چشماته مادر ڪه نداشته باشی هیچ سایه اے بالا سرت نیست حالا ڪه دارے مثل پروانه دورش بچرخ

بعد تو دوست دارم هر انچه که به تو متعلق بوده را عبادت کنم.... حتی استکانهایت را مادر....

توصیه هایی که نیاز داشتم وقتی 20 سالم بود، یکی میزد پشت کمرم و بهم میگفت. قطعا قوی تر از الان بودم! حالا میزنم پشت کمرتون و بهتون میگم. شماهم بزنید پشت کمر آدمهای اطرافتون، بهشون بگید. این چرخه ی توصیه های مثبت رو بگردونید توی دنیاهای همدیگه 👌🏻❤️

نمیدونی ک چشمات دلو بی خونه

همه ما به مادرهایمان مدیونیم. یکی کمتریکی بیشتر ادب و رفتارمان را دستپختمان را قسمت بزرگی از زاویه دیدمان را همه ما به مادرهایمان بدهکاریم. گوشه ای از داشته هایمان را. مدرک تحصیلی مان را حداقلِ حداقلش همان یک هفته از عمرمان را ،به ازای همان یک هفته ی سختی که داشت یادمان می داد چه جوری خودمان دستشویی برویم همه ی ما به مادرمان بدهکاریم💕

. مادرم آن روزها همه چیز برایش حیف بود جز خودش...! یک صندوق چوبی بزرگ داشت پر از چیزهای حیف...! در خانه ما به چیزهایی حیف گفته می‌شد که نباید آنها را مصرف می‌کردیم..!! نباید به آنها دست می‌زدیم. فقط هر چند وقت یک بار می‌توانستیم آنها را خیلی تند ببینیم و از شوق داشتن آنها حَظ کنیم و از حسرت نداشتن آنها غصه بخوریم! حیف مادرم که دیگر نمی‌تواند درِ صندوقِ حیف را باز کند‌ و چیزهای حیف را در بیاورد و با دست‌های ظریف و سفیدش آنها را جلوی چشمان پر احساسش بگیرد و از تماشای آنها لذت ببرد! مادرم هیچ وقت خود را جزو چیزهای حیف به حساب نیاورد... دستهایش، چشم‌هایش، موهایش، قلبش، حافظه‌اش، همه چیزش را به کار انداخت و حسابی آنها را کهنه کرد. حالا داشته‌هایش آنقدر کهنه شده که وصله بردار هم نیست... حیفِ مادرم که قدر حیف‌ترین چیزها را ندانست! قدر خودش را ندانست و جانش را برای چیزهایی که اصلا حیف نبودند تلف کرد...

در آخرین شب ✨ بهمن ماه واین سکوت که خدا را به دلها دعوت میکند براتون یک دل بی کینه یک دوستی دیرینه یک قلب آرام،یک تن سالم ودنیا دنیا محبت آرزو دارم🙏 شبتون آروم و در پناه خدا 🙏 @Ajaieb_jahan