و قصه‌ی ما از کنار در شروع شد ( :

یادم نمی رود که همه داد میزدند طوری لگد بزن که علی بی پسر شود ( :💔

از لحاظ روحی نیاز به یه بلیط یکطرفه دارم که مقصدش کربلا باشه . برم تو بین‌الحرمین و بعد ِسلام دادن به برادرش ، با قدمای آهسته جوری که تمام جزئیات تو ذهنم هک شه ، از باب‌القبله وارد حرمش بشم و یه گوشه‌کنار رو‌به‌روی ضریحش وایسم و تموم دردای این چندوقت ، تموم زخمایی که از کس‌و‌ناکس خوردم رو به خودش بگم . آخه میدونی ؟ فقط امام‌حسینه که دوای دردامه . .

ای‌روزگارزودباش‌بگوکیم‌نامرد چشاتوخوب‌وا‌کن‌من‌عَلیم‌نامرد

کاش غزه هم آتش‌بس شه:))))

اون فقط ی عکسِ چرا اینقدر گریه میکنی؟

آه از آن روز و آن ساعت که مادر افتاد .

وای از آن لحظه که با ضرب لگد در افتاد .

حلب گرفتن و دیگه حاج قاسم نیست :)

هرجا پرچم میبینم میگم : بانو السلام .

مدام می‌گفت : حسن جان ! به پدرت نگو چه شد . با گریه جواب میداد : مادر من حسینم ((( :