ما چله‌نشین ِشب یلدای ظهوریم ؛

یلدا ؟ ما امسال شب‌های طولانی‌‌مان یکی و دو تا نبود . . انگار، دل آدم بی‌قرار باشد، حال و هوای زمین و زمان به سامان نباشد، روز‌ها از تقویم قِل می‌خورند و بی‌ خانه و کاشانه می‌شوند . طولانی‌ترین شب سال ما، شب ۳۱ اردیبشهت بود ؛ همان وقتی که خودمان گوشه خانه بودیم دل‌هایمان جنگل ارسباران، لا‌به‌لای درخت‌ها، دنبال مردِ مردم می‌گشت . طولانی‌ترین شب سال شب ۷ام و ۱۵ام تیر بود وقتی نفر به نفر چشم انتظار برگه‌های سفید بودیم تا به وصیت پیر جماران عمل کنیم؛‌ [ نگذاریم کشور به دست نااهلان بیوفتد ] طولانی‌ترین شب سال، شب ۶ مهر بود . زمانی که آن‌وری‌ها هروله می‌کردند و ما چشم انتظار بودیم تا سید دوباره بیاید، خطبه بخواند، روح بدمد در جان پر التهاب ما . . طولانی‌ترین شب سال شب ۱۰ مهر بود زمانی که یک به یک موشک‌ها را نگاه می‌کردیم تا ببینیم عوض جان عزیزان ما بر سر کدام غاصب فرود می‌آید . القصه؛ ما شب‌های طولانی زیاد داشتیم. الان فقط قرار است یک دقیقه بیشتر، دلمان برای پاره‌های جانمان تنگ شود . همین ‌. ‌.

پارسال مهمان بلندترین شب سال ِسربازان و امسال مهمان آسمان‌ ها . .

با اینکه حسین است پناه دو جهان ؛ او خود به پناه مادرش فاطمه است . .

؛

سوره‌ی کوثر محمد ولادتت‌ مبارک ✨ .