🌷شهادت🌷 چنان به هدف شهید نزدیک است که شهید خود را عاشق وارسته ی شهادت می کند؛

🔸 گویی هدف او تنها شهادت است و این معشوقه ی مجلله آنقدر در چشم شهید جلوه کرده است که دیگر هدفی بالاتر را در نظر ندارد.

💢 پیوند جاودانه ی شهادت با تمامی آرمانهای نهفته در دل شهید است که او را عاشق دلباخته ی آن می کند ،

🌹 و به خاطر این اتصال، چنان این وسیله مقدس می گردد که گاه طریقت آن از دیده پنهان شده و به مقام موضوعیت می رسد و این نقطه ، آغاز عبور شهید از تمامی جاذبه ها و عشق های اعتباری دنیای مادی است.

🕊 انگار سکوی پرتاب #شهید دل بریدن است و دل کندن و تا دل نکند، دل بستن او مفهومی ندارد.

⚡️ به عبارت دیگر؛ یکی از وجوه معتبر در ارزش شهادت ، گذشتن شهید از خودخواهی ها و لذت های نهفته در دنیای مادی است که ارتباطی متقابل با دل بستن به شهادت دارد؛

🔸 یعنی شهید از شناختی اجمالی از اهداف الهی و مقام شهادت ، شروع به دل بریدن از دنیا و تعلقات می کند ؛

💢 و چون این وابستگی از بین می رود ، به شناخت/عشق و تعلقی تفصیلی درباره ی شهادت می رسد و این همان رابطه ی " لا " در (لااله الاالله) است.

☺️ مسلمان تا " لااله " نگوید " الله " را در دل وارد نکرده است و تا دیو نفس بیرون نرود فرشته ای حاضر نخواهد شد و فرقی نمی کند که گسستن رشته ی تعلق، دل کندن از زندگی/زن و فرزند باشد یا مال/ثروت و تعلقات دنیوی.

👌بهتر است در تکمیل و تایید این مبحث ، از زبان علامه محمدتقی جعفری، هم مفهوم عشق را بشناسیم و هم رابطه ی آن را با #شهید. ایشان در جلد ۶ تفسیر نهج البلاغه می نویسند :

💠 " اگر آدمی از طوفان عشق مثبت که همه ی اصول و پدیده های خودخواهی و لذت پرستی را در هم می ریزد عبور ننماید ، به مقام والای شهادت نمی رسد. " 💠

✍ آنچه را که میتوان به عنوان جامع مشترک برای عشق های حقیقی مطرح کرد، عبارت است از گرایش شدید و قرار گرفتن در جاذبه ی والاترین هدفی که بتوان جان عاشق را مبدل به وسیله نماید و هیچ هدف طبیعی نمی تواند آدمی را به موقعیتی والاتر از موضع طبیعی خود نائل بسازد تا شایستگی مبدل ساختن جان را از ارزش هدفی به ارزش وسیله ای داشته باشد.