💠 #ختم_قرآن_کریم | صفحه: 119 🔸با صدای: استاد پرهیزکار

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۱۹🌷 ماجرای غدیر خم: سال دهم هجرت بود و درست هشت روز از عید قربان می گذشت. مسلمانان با شور و نشاط عجیبی که از اعمال حج ـ آن هم در کنار پیامبر خدا ـ به دست آورده بودند، به وطن-هایشان باز می گشتند. آفتاب حجاز، بر کوه ها و دره ها آتش می پاشید؛ امّا شیرینی این سفر روحانی، همه چیز را آسان می نمود. ظهر نزدیک شده بود. کم کم بیابان های خشک و سوزان «غدیر خم» از دور نمایان می شد. آنجا چهارراهی بود که مسافران مدینه، عراق، یمن، مصر و ... از یکدیگر جدا می شدند. ناگهان از طرف پیامبر دستور توقف داده شد. آیه‏ ی 67 سوره‏ی مائده از سوی خدا نازل شده بود و پیامبر وظیفه داشت پیام مهمّی را از سوی پروردگارش به مردم برساند. مسلمانان، کسانی را که جلوتر بودند، به بازگشت دعوت کردند و مهلت دادند تا عقب افتادگان نیز برسند. پس از نماز ظهر، پیامبر سخنرانی تاریخی اش را آغاز کرد و فرمود: «من به همین زودی از میان شما خواهم رفت ... شما در باره‏ ی من چگونه گواهی می دهید؟» مردم با صدای بلند گفتند: «گواهی می دهیم که شما پیام های خدا را به ما رساندی و خیرخواه ما بودی و بسیار تلاش کردی. خدا به شما جزای خیر دهد.» ناگهان مردم دیدند که پیامبر به اطراف خود نگاه می کند؛ گویی در جستوجوی کسی است. همین که چشمش به علی افتاد، خم شد، دست او را گرفت و بلند کرد؛ آنچنان که همه‏ ی مردم او را دیدند و شناختند. در این هنگام، پیامبر با صدای بلند ندا داد: «هر کس رهبر و سرپرستش من هستم، علی رهبر و سرپرستش است.» سپس این سخن را سه بار تکرار کرد. پس از آن به خدا عرض کرد: «خدایا، دوستان علی را دوست بدار و دشمنانش را دشمن بدار. یاورانش را یاری کن و کسانی را که از یاری اش دست برمی دارند، خوار و ذلیل کن... .» سخنرانی پیامبر به پایان رسید. هنوز مسلمانان متفرّق نشده بودند که این آیه بر پیامبر نازل شد: «امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را دین شما برگزیدم و آن¬ را برایتان پسندیدم.» در این هنگام، شور و غوغایی در میان مردم افتاد. سپس مسلمانان گروه گروه نزد حضرت علی آمدند و به او تبریک گفتند و با او بیعت کردند. در تاریخ نقل شده که دو تن از نخستین کسانی که با حضرت علی بیعت کردند و به او تبریک گفتند، ابوبکر و عمر بودند. ماجرای غدیر خم، در بسیاری از کتب شیعه و اهل سنّت ثبت شده و بزرگ ترین دلیل شیعیان برای اثبات امامت و خلافت امیر مؤمنان علی است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

#تقویم_روز #روزی_معنوی #روز_شمار_مهدوی #رزق_امروز #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #قرار_دوازدهم

✨ضامن روزی ✨ 💠بکر بن صالح می گوید: «در نامه ای به #امام_کاظم علیه السلام نوشتم پنج سال است که از بچه دار شدن خودداری می کنم وخانمم بچه دارشدن را ناپسند می شمارد و می گوید: تربیت او به سبب #فقر، دشوار است. نظر شما چیست؟ حضرت علیه السلام برای من نوشت: فرزند بیاورید که #روزی او با خداوند است.» 📚الکافی، ج۶ #فرزندآوری

✅اخلاص در عبادت ✍حاج آقا قرائتی: همه عبادت ها باید به قصد قربت انجام گیرد و اگر گوشه اى از آن براى غیر خدا باشد. باطل است. مثلاً اگر در نماز، یكى از واجبات، براى غیر خدا باشد، نماز باطل است. اگر یكى از مستحبات هم ریائى انجام گیرد، یا زمان عبادت (اوّل وقت خواندن) و مكان آن (در صف اوّل یا در مسجد خواندن) براى غیر خدا باشد، نماز باطل است. حتى اگر در زمستان، كنار بخارى بایستد كه هم گرم شود و هم نماز بخواند، باز عبادتش باطل است. خداوند، عملى را مى پذیرد كه از جهت شرایط زمانى و مكانى و كیفیّت و خصوصیاتش، همه خالص باشد و براى او شریكى قرار داده نشود: «وَلَا یُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدَا» 📚#كهف-110 📚 کتاب پرتوی از اسرار نماز،

🔹صفحه: 120 💠سوره مائده: آیات 71 الی 77 #قرآن #طرح_ختم_قرآن #تلاوت_روزانه #تلاوت_قرآن

💠 #ختم_قرآن_کریم | صفحه: 120 🔸با صدای: استاد پرهیزکار

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۲۰🌷 داروی جانهای بیمار: شاید همه‏ ی ما از خود یا دیگران پرسیده باشیم که حقیقت ما انسانها چیست. آیا حقیقت ما، بدن جسمانی ماست که از قدری گوشت، استخوان، عصب، رگ و ... تشکیل شده است؟ در این صورت، مرگ، نقطه‏ ی نابودی کامل ما خواهد بود. حتّی قطع شدن بخشی از بدن ما، مساوی با کم شدن انسانیت ماست! یکی از بزرگترین خدمات پیامبران خدا به بشر، گشودن این پنجره است که همه ی وجود انسان، تنها جسم مادی اش نیست. آنان به ما آموخته اند که حقیقت آدمی، روح و جان اوست، و مهم ترین وظیفه‏ ی انسان، محافظت از سلامت روح خویش است؛ زیرا مرگ جسم انسان، صرفاً نوعی انتقال از یک زندگی به زندگی دیگر است؛ ولی این روح انسان است که باید در هر سه زندگی دنیایی، برزخی و آخرتی سالم باشد. روح انسان مانند جسمش دچار بیماری و حتّی مرگ می شود. بر اساس روایات معصومین ، نافرمانی خدا و گناهان، روح و جان انسان را بیمار می کند. امام صادق فرموده است: «هیچ چیزی مانند گناه، روح و جان انسان را تباه نمی کند. جان آدمی با گناه روبرو می شود و این حالت ادامه پیدا می کند تا این که گناه بر او غلبه می کند. در این حال، دل و جانش واژگون [و به طور کامل نابود] می شود.» یکی از آموزه های مهم پیشوایان الهی به بشر، «روش مداوای روح» است. بر این اساس، روح انسان که از گناهان آسیب دیده است، با «استغفار و توبه» بهبود می یابد. از امام صادق روایت شده است: «هر بیماری ای دارویی دارد و داروی بیماری روح که به وسیله‏ ی گناهان ایجاد شده، استغفار است.» استغفار به معنای عذرخواهی و طلب بخشش و آمرزش از خداست. البته حقیقت استغفار، چیزی فراتر از گفتن چند واژه با زبان است. بر اساس روایتی از امیر مؤمنان علی ، استغفار شش بخش دارد: 1ـ پشیمانی از گذشته؛ 2ـ تصمیم جدّی برای ترک گنـاه و بازنگشتن به آن؛ 3ـ پرداخت حقوقی از مردم که ضایع شده است؛ 4ـ انجام اعمال واجبی که از انسان قضا شده (مانند نماز و روزه)؛ 5ـ پاک کردن جـسم و جـان از مـال حرام؛ 6ـ دوری از لذّات حرام و چشیـدن رنج برخی از عبادت های پرزحمت(مانند روزه).