@MehrOmah ⚪️ قربانی کردن در آئین زرتشت

@MehrOmah ⚪️ #حجاب مانند اولین خاکریز جبهه است، که دشمن برای تصرف سرزمینی حتماً ‌باید اول آن را بگیرد. #شهید_مطهری #حجاب_فاطمی 🖋

@MehrOmah #مولانا

@MehrOmah گفتی که مستت میکنم پر زانچه هــستت میکنم گـــفتم چـــگونه از کجا؟ گفتی که تا گـفتی خودآ گفتی که درمــانت دهم بر هـــــجر پـایـانت دهم گفتم کجا،کی خواهد این؟ گفتی صـــبوری باید این #مولانا 🖋

@MehrOmah خون به‌ دل‌، خاک‌ به‌ سر، آه به‌ لب‌، اشک به چشم بی‌جمال تو چه‌ها بر من مسکین آمد #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یااباصالح

@MehrOmah ⭕️ نماهنگ #کوچه_شهید با شعر و خوانندگی علی زکریایی 📍مشتی بر بیانیه سفارتی یغما گلرویی و اِبی مادر! یه روز می‌بینی یه وطن‌فروش بی‌خونه یه مست غرق در شهوت میاد از جبهه می‌خونه نگذاری که اسم من تو هر شعری پیدا شه خون من و همرزمام بازیچه یغما شه

@MehrOmah کسی که درباره پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصاف و شعور دارند، احمق نیست، عزت نفس دارد. کسی که برای شنیدن حرف ها و شعرها و قصه ها و اثار هنری یک جوان بی تجربه وقت می گذارد و حوصله به خرج می دهد، احمق نیست، انسان است. کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد، احمق نیست، منظم و محترم است. کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را سر سفره خود می نشاند و به خانه اش راه می دهد یا به محفل دوستانه و چای و قهوه ای دعوت می کند و صمیمانه و دوستانه رفتار می کند، احمق نیست، متواضع و مهربان است. کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم، احمق نیست. کریم و جوانمرد است. کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد، احمق نیست. شریف است. كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند، احمق نيست. مودب و باشخصيت است... 🔺انسان بودن هزينه سنگينی دارد...

@MehrOmah محور دین، عروه ےاهل یقین حجت حق، مظهر جان آفرین شد بہ جهان ماه رخش جلوه گر هادے دین، زاده ى خیر البشر 🌸 ولادت حضرت علی‌النقی #امام_هادی علیه‌السلام برهمه مسلمین مبارک باد.

@MehrOmah سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت آشنایی نه غریب است که دلسوز من است چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت 🖋