@MehrOmah 🏴 شهادت #امام_حسین علیه السلام ▪️امام حسین (علیه‌السّلام) آنقدر جنگید تا آنکه پیکر پاکش ده‌ها زخم برداشت و در حالی که از نبرد، ناتوان شده بود، ایستاد تا‌ اندکی بیاساید. در همان حال که ایستاده بود، سنگی آمد و بر پیشانی او خورد و خون از پیشانی‌اش جاری گشت. گوشه جامه را برگرفت تا با آن، خون از پیشانی‌اش پاک کند که تیر سه شعبه زهرآگینی آمد و درقلب حضرت جای گرفت. امام حسین (علیه‌السّلام) فرمود: بسم الله و بالله و علی ملة رسول الله. آن‌گاه سر به آسمان بلند کرد و گفت: خداوندا، تو میدانی که اینان کسی را می‌کشند که در روی زمین، جز او پسر پیغمبری نیست. سپس تیر را گرفت و از پشت بیرون کشید. خون، همچون ناودان جاری شد. ۱ ▪️ دست خود را روی زخم گذاشت، چون پر از خون شد، به طرف آسمان پاشید؛ حتی یک قطره هم برنگشت. سپس بار دیگر دست روی زخم گذاشت. چون پر از خون شد، آن را به سر و صورت و محاسنش کشید و فرمود: به خدا سوگند، این‌گونه خون آلود خواهم بود تا جدم محمد را دیدار کنم و بگویم: ‌ای رسول خدا، فلانی و فلانی مرا کشتند. ۲ ▪️زمانی گذشت. کشتن حضرت را برخی به برخی دیگر واگذار می‌کردند و هر گروه می‌خواست دیگران کار او را به پایان برسانند. ۳ و ۴ ▪️ در این هنگام شمر در میان سپاهیانش ندا داد. چرا ایستاده‌اید؟ دربارهٔ او منتظر چه هستید؟ تیرها او را از پا افکنده است، به او حمله کنید، مادرتان به عزایتان بنشیند. به دنبال این فرمان، از هر طرف به امام حمله کردند و زخم و شمشیرها او را از پا درآورد. ▪️نخستین کسی که سراغ امام حسین (علیه‌السّلام) رفت، زرعة بن شریک تمیمی بود که بر دست چپ او ضربه‌ای زد. ۵  عمرو بن طلحه جعفی هم از پشت سر بر شانهٔ حضرت ضربه محکمی زد. ۶ سنان بن انس هم تیری بر گلوی حضرت زد. صالح بن وهب یزنی هم با نیزه ضربتی بر تهیگاه امام وارد کرد. بر اثر این زخم‌ها و ضربت‌ها امام حسین (علیه‌السّلام) از اسب بر زمین افتاد. سپس برخاست و نشست و تیر از گلویش بیرون کشید و دستانش را به هم وصل کرد و زیر گلو گرفت و هر وقت پر از خون می‌شد، سر و محاسن خود را با آن آغشته می‌کرد و می‌فرمود: خدا را با این وضع ملاقات می‌کنم، در حالی که حق من غصب شده است. ۷ ▪️ آن‌گاه از اطراف امام پراکنده شدند، در حالی که او گاهی با صورت روی زمین می‌افتاد و گاهی بر می‌خاست. در این حال سنان بن انس به او نزدیک شد. و با نیزه ضربتی بر او زد که بر اثر آن امام نقش بر زمین شد. سنان به خولی بن یزید اصبحی گفت: سر او را از بدن جدا کن. خولی خواست این کار را بکند، اما دچار سستی شد و لرزه بر‌ اندامش افتاد. سنان به او گفت: خدا بازوانت را سست و دستانت را از بدن جدا کند. آنگاه از اسب فرود آمد و سر مبارک امام را از تن جدا کرد و آن را به خولی داد. ۸ صلی الله علیک یا اباعبدالله پی نوشت : ۱.خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۹. _ سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۷۲.     ۲.خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۹.     ۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۲.     ۴. دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۵۸.     ۵_ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۳. _ ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۸._ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۲.   ۶_   ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۸. _ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۰.    ۷_  ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۸.   ۸_طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامام والملوک، ج۵، ص۴۵۳. 🖋

@MehrOmah طاهره عباسیان

@MehrOmah

غروب غمبار عاشورا، نگاه بی رمق زینب، نگران آیه های مُقَطَّع زیر سُم اسبان است... صبور باش دخترِ حیدر، پایان این شام سیاه غریبانه ات، روشنی طلوع آخرین خورشید آل محمد است... ◾️یازدهم #محرم

@MehrOmah 🏴 زینب زینب نوحه معروف استاد مرحوم سلیم موذن زاده 🖋

@MehrOmah

@MehrOmah ⚫️ زیارت آقا امام علی بن الحسین (سجاد) علیه السلام 🔺️ آیت الله مشکینی : مبادا روز شهادت یا ولادت امامی بگذرد و شما آن امام را زیارت نکنید. 🔺️ شهادت امام زین العابدین علیه السلام تسلیت باد.

@MehrOmah مرا یارا چنین بی‌یار مگذار ز من مگذر ، مرا مگذار مگذار به زنهارت درآمد جان چاکر مرا در هجر بی ‌زنهار مگذار طبیبی بلک تو عیسی وقتی مرو ما را چنین بیمار مگذار مرا گفتی که ما را یار غاری چنین تنها مرا در غار مگذار تو را اندک نماید هجر یک شب ز من پرس اندک و بسیار مگذار مینداز آتش اندک به سینه که نبود آتش اندک خوار مگذار دمم بگسست لیکن بار دیگر ز من بشنو مرا این بار مگذار #مولانا 🖋

@MehrOmah ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو جان همه خوش است در سایه لطف جان تو شاه همه جهان تویی اصل همه کسان تویی چونک تو هستی آن ما نیست غم از کسان تو ابر غم تو ای قمر آمد دوش بر جگر گفت مرا ز بام و در صد سقط از زبان تو جست دلم ز قال او رفت بر خیال او شاید ای نبات خو این همه در زمان تو جان مرا در این جهان آتش توست در دهان از هوس وصال تو وز طلب جهان تو نیست مرا ز جسم و جان در ره عشق تو نشان ز آنک نغول می‌روم در طلب نشان تو بنده بدید جوهرت لنگ شده‌ست بر درت مانده‌ام ای جواهری بر طرف دکان تو شاد شود دل و جگر چون بگشایی آن کمر بازگشا تو خوش قبا آن کمر از میان تو تا نظری به جان کنی جان مرا چو کان کنی در تبریز شمس دین نقد رسم به کان تو   #مولانا 🖋