آدما همینن ازت میخوان که حرف بزنی و دلیل ناراحتیتو بهشون بگی؛
ولی به محض اینکه شروع کردی به حرف زدن توی چشماشون تمسخر یا ترحم میبینی...!
زندگی به من آموخت که هیچکس ما را دوست ندارد!
آنها فقط به ما عادت کرده اند؛ به حرفهایمان، صداهایمان، خندههایمان، مدتی از نبودمان که بُگذرد فراموشمان میکنند و به نبودمان عادت میکنند! تنها چیزی که برایشان از ما باقی میماند خاطرههایمان است که گاهی بعضی از آنها را با خود مرور میکنند! و بعد به نبودمان میخندند و با خود میگویند: آدمِ احمقی بود ..
پا گرفتـم قد کشیدم در میان ِهیئتت ،
باشـد آخـر در همیـن هیئت بمیـرم پایِ تو .❤️🩹
دیگر آن خنـدهی زیبا به لبمــولا نیست
همه هستند ولی هیچ کسی فاطمـــه نیست...
اهلِ شعرم
اهلِ تنهایی و درد . . .
پیشه ام فریاد است
کاسبم ؛ کاسبِ دل . . .
صادراتم شادی ؛ وارداتم غم و درد
دوستانی دارم سردتر از سردیِ برف
گاه گاهی یخشان میشکند . . .
گاه گاهی دلشان میسوزد . . .
ولی از رویِ ترحم!
سرزمینی دارم مردمانش همه دوست
ولی از رویِ ریا . . .
کاش کلاس اولیها میدونستن مشق شب آسونترین چیزیه که قراره تو زندگی انجام بدن .