از هدیه‌هایی که تو بین‌الحرمین نصیبِ دخترکوچولومون شد((((:

شبِ آخره .. جا نیس تو بین‌الحرمین. یعنی حتی نمیشه نشست روبروی گنبد تو یا علمدارت، و سیر تماشاتون کرد. دلم میخواست این شبِ آخری، سیر بغل بگیرم ضریحتو .. اما حالا نشستم اینجا؛ "مسقف رقم 4" صدایِ مرکز مفقودین تو سرم میپیچه .. کاشکی تو حرمت گم میشدم و هیچ صدایی منو پیج نمیکرد. یا مثلا میگفت: "زین‌أب از ایران، ارباب زیرِ عمود ۶۳ منتظرِ شماست. لطفا هرچه سریعتر به عمود ۶۳ مراجعه کنید." دوست دارم بمونم همینجا، پیشِ تو حتی اگه تو حرمت، تو بین‌الحرمینت، جا نباشه .. میشینم تو "مسقف رقم 4" هرازگاهی بلند میشم و پابلندی میکنم و یه گوشه از گلدسته‌ت رو میبینم .. همینم کافیه .. هندزفریمو تو گوشم میذارم. تو سرم میپیچه: "زمان با کسی که دوسش داری زود میگذره .."

_

💔.

برگشتم از بهشت، به تبعیدگاهِ خویش .. حالا دوباره زندگیِ من، عذاب شد(:

مگه از سنگه؟ چه کنم، باز دلم تنگه((((: - اربعینِ ۱۴‌۴۶.

خوشا به حالِ خیالی که در حرم مانده؛ و هرچه خاطره دارد، از آن‌محل دارد ((:

فرقی نمیکند زِ کجا میدهی سلام، او میدهد جوابِ تو را؛ اصل نیت است (: