🔸 اگر از دینداری لذت نمی‌بری، یعنی دینداری‌ات ایراد دارد! 🔸 بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱) 🔻 ما برای زندگی نیاز به نشاط داریم. اما این نشاط را از کجا باید بگیریم؟ از آن جایی که بیشتر به ما نشاط بدهد و آن «دین» است. علی(ع) می‌فرماید: دین، سرور است «الدِّینُ حُبُورٌ» 🔻 البته ما لذت دنیا را نفی نمی‌کنیم، اما دنبال لذت و نشاط خیلی بالاتری هستیم که این نوع لذت، با دینداری و بندگی به‌دست می‌آید. بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است. 🔻 اهل معنویت باید چندین برابر افراد معمولی از زندگی‌شان لذت ببرند و برای درس‌خواندن، کار کردن و فعالیت‌های زندگی‌، نشاط و انرژی مضاعف داشته باشند. 🔻 اگر از دینداری لذت نبریم و سرِ حال نیاییم، یا در دینداری ما ایرادی هست و بیراهه رفته‌ایم، یا اینکه هنوز در اول راهیم. اگر به هر دلیلی، خودمان را به دینداری متقاعد کنیم، اما از آن لذت نبریم و نشاط پیدا نکنیم، دینداری ما توأم با عُجب و غرور خواهد شد. 🔻 چرا انسان دچار ریا می‌شود؟ چون از متنِ عبادتش لذت نمی‌برد، لذا دنبال حاشیۀ آن می‌رود و می‌‌خواهد از تشویق دیگران لذت ببرد. اگر تهِ دلش از عبادت لذت می‌برد، دیگر لازم نبود تظاهر کند یا قیافه بگیرد. 🔻 کسانی که از دینداری خود لذت نمی‌برند، دیگران را نسبت به دین، زده می‌کنند، دعوای بیجای «دین و دنیا» پیش می‌آورند و سوءتفاهم‌های فراوان در جامعه نسبت به دینداری پدید می‌آورند. 👤علیرضا پناهیان #حال_خوش_معنوی @Moaseseh_EmamAli

🔸باید از تمام لحظات خالی از «نشاط و لذت» استغفار کنیم! 🔸نشاط حقیقی، نشاطی است که به ما قدرت بدهد 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۲) 🔻 نیاز ما به نشاط و سرزندگی برای داشتن یک زندگی خوب، خیلی بیشتر از آن مقداری است که مردم معمولاً به آن قانعند. مردم فقط وقتی خیلی از نشاط فاصله می‌گیرند و افسرده می‌شوند، گله می‌کنند و دنبال نشاط می‌روند. 🔻 باید انتظارمان را از لذت و نشاط در زندگی بالا ببریم و به کم قانع نشویم. ما دنبال لذت و نشاط سطحی و موقتی که با رقص و پایکوبی تأمین می‌شود و افسردگی به دنبالش می‌آید نیستیم، ما دنبال سرور و لذتی هستیم که به ما قدرت و نشاط دائم بدهد. 🔻 نشاط و شادی حقیقی، آن حالتِ روحی مثبتی است که به انسان انرژی و قدرت بدهد و انسان را به اوج تعادل برساند و قدرت انسان برای انجام کارهای سخت و دقیق را زیاد کند. نشاط و قدرت حقیقی یعنی انسان بتواند برای انجام کارهایش، همۀ استعدادهایش را به‌کار بگیرد. 🔻 دین می‌خواهد آدم را به جایی برساند که از ساده‌ترین رفتارهایش، بالاترین نور و انرژی را کسب کند؛ حتی کار ساده‌ای مثل جارو کردن خانه... و این نیاز به نشاط حقیقی دارد. 🔻 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مؤمن دائماً نشاط دارد (کافی/ ۲ /۲۳۰) متأسفانه ما خیلی از لحظات زندگی‌مان را با انگیزۀ پایین و بدون لذت و نشاط سپری می‌کنیم؛ یکی از گناهانی که باید خیلی به‌خاطرش استغفار کنیم، همین لحظات است! 👤علیرضا پناهیان #حال_خوش_معنوی @Moaseseh_EmamAli

🔸شاخص اصلی دینداری «نشاط» است 🔸نشاطی بالاتر از رقص و پایکوبی! 🔸دین برنامه‌ای است برای رساندن انسان به اوج لذت و نشاط 🌼راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۳) 🔻 شاخص اصلی دینداری «نشاط» است و کسی که به این نشاط نرسد، دینداری‌اش درست نیست. مهمترین انتظاری که مردم از یک دیندار، یک طلبه یا عالم دینی دارند، بانشاط بودن است، که انتظار بجایی است. 🔻 مردم باید ببینند کسی که دیندار است، به کجا رسیده؟ آیا خودش سرحال و بانشاط است؟ ما باید این مطالبه را-به‌عنوان شاخص برتر و محوری- از دینداران و عالمان دینی داشته باشیم. 🔻 خداوند انسان را برای اوجِ «شور، هیجان، لذت و شادی» آفریده، منتها باید دید که چگونه می‌توانیم به این اوج لذت برسیم؟ دین چیزی نیست جز برنامه‌ای برای رساندن انسان به اوج لذتی که یک انسان می‌تواند ببرد. 🔻 نشاط یعنی یک حیاتِ همه‌جانبه! نشاط یعنی زنده بودن با همۀ وجود؛ نه اینکه انسان نیمه‌مرده و نیمه‌زنده باشد! چه کسی واقعاً نشاط دارد؟ کسی که با همۀ وجودش زنده است و دارد حیات را لمس می‌کند. 🔻 کسی که احساس کند پیش خدا عزیز است و خدا به او لطف دارد، سرور و لذتی به او دست می‌دهد که از هیچ طریق دیگری به‌دست نمی‌آید؛ با رقص و پایکوبی و امور دیگر به‌دست نمی‌آید. اما کسی که احساس نمی‌کند خدا او را دوست دارد، یک کمبودی حس می‌کند که هرچقدر هم دیگران او را دوست داشته باشند، برایش جبران نمی‌شود. #علیرضا_پناهیان #حال_خوش_معنوی @Moaseseh_EmamAli

🔸اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۴) 🔻 انسان فقط در صورتی‌که شاد و پرنشاط باشد، از نظر روحی، سالم است. انسان در اثر شادی و نشاط عمیقی که در جانش وجود داشته باشد، می‌تواند استرس‌ها و غم‌ها را رد بکند. وقتی انسان شاد نباشد دچار بیماری می‌شود؛ این بیماری این‌قدر مزمن است که خیلی‌ها متوجهش نمی‌شوند. 🔻 برخی عادت‌های روحی مانند ترس‌های نابجا، حسادت‌ها، غصه‌خوردن‌ها و فکر کردن دربارۀ نگرانی‌ها، در واقع بیماری‌هایِ روحی هستند. کسانی که به هرکدام از این ویژگی‌های منفی، عادت کنند، هیچ‌وقت نمی‌توانند عمیقاً شاد بشوند! 🔻 هرکدام از ما اگر عمیقاً شاد نیستیم، یعنی دچار بیماری روحی هستیم، لذا نمی‌توانیم شادی و شیرینیِ چیزهایی که خیلی شادی‌آور هستند- مثل عبادت و مناجات- را بچشیم. مانند آدم مریضی که ذائقه‌اش خراب شده و نمی‌تواند طعم شیرینی را بچشد. 🔻 شاد نبودن و سرور نداشتن را صرفاً «نداشتن یک مهارت یا یک صفت خوب» تلقی نکنیم! بلکه شاد نبودن را علامت این بگیریم که «من یک بیماری روحی دارم و عمیقاً دچار یک عادت غلط هستم!» لذا برای شاد بودن، باید این بیماری‌ها را در خودمان ریشه‌کن کنیم. 🔻 آدم تا وقتی که بمب انرژی نباشد، حتماً بیمار است و یک مشکل اساسی دارد و حتماً یک سلسله عادات بد، روح او را درگیر کرده است. #علیرضا_پناهیان #حال_خوش_معنوی @Moaseseh_EmamAli