یه #کارفرهنگی قشنگ #کتاب

وااای این یخمک های لیوانی 😍😁

چرخ گوشتی که ازش برای چرخ پیاز استفاده کردن (از فردا شب انشاءالله حرمیم😍 کلی عکس های جذاب دارم بزارید پروفایل و صفحه گوشیتون:)

بسم الله الرحمن الرحیم #رمان_تنها_میان_داعش حالا در این اتاق سیمانی من با جنازه بی سر عدنان تنها بودم که چشمانم از وحشت خشکشان زده و حس میکردم بشکه ها از تکان های بدنم به لرزه افتاده اند. رگبار گلوله همچنان در گوشم بود و چشمم به عدنانی که دیگر به دوزخ رفته و هنوز بوی تعفنش مشامم را میزد. جرأت نمیکردم از پشت این بشکه ها بیرون بیایم و دیگر وحشت عدنان به دلم نبود که از تصور بریدن سر حیدرم آتش گرفتم و ضجهام سقف این سیاهچال را شکافت. دلم درآتش دلتنگی حیدر پَرپَر میزد و پس از هشتاد روز فراق دیگر از چشمانم به جای اشک، خون میبارید. میدانستم این آتشِ نیروهای خودی بر سنگرهای داعش است و نمیترسیدم این خانه را هم به نام داعش بکوبند و جانم را بگیرند که با داغ اینهمه عزیز دیگر زندگی برایم ارزش نداشت. موبایل خاموش شده، حساب ساعت و زمان از دستم رفته و تنها از گرمای هوا میفهمیدم نزدیک ظهر شده و میترسیدم از جایم تکان بخورم مبادا دوباره اسیر شیطانی داعشی شوم. پشت بشکه ها سرم را روی زانو گذاشته، خاطرات حیدر از خیالم رد میشد و عطش عشقش با اشکم فروکش نمیکرد که هر لحظه تشنه تر میشدم. شیشه آب و نان خشک در ساکم بود و اینها باید قسمت حیدرم میشد که در این تنگ نای تشنگی و گرسنگی چیزی از گلویم پایین نمیرفت و فقط از درد دلتنگی زار میزدم.

دیگر گرمای هوا در این دخمه نفسم را گرفته و وحشت این جسد نجس قاتل جانم شده بود که هیاهویی از بیرون به گوشم رسید و از ترس تعرض داعشیها دوباره انگشتم سمت ضامن رفت. در به ضرب باز شد و چند نفر با هم وارد خانه شدند. از شدت ترس دلم میخواست در زمین فرو روم و هر چه بیشتر در خودم مچاله میشدم مبادا مرا ببینند و شنیدم میگفتند :»حرومزادهها هر چی زخمی و کشته داشتن، سر بریدن!«و دیگری هشدار داد : »حواست باشه زیر جنازه بمبگذاری نشده باشه!« از همین حرف باور کردم رؤیایم تعبیر شده و نیروهای مردمی سر رسیده اند که مقاومتم شکست و قامت شکسته ترم را از پشت بشکه ها بیرون کشیدم. زخمی به بدنم نبود و دلم به قدری درد کشیده بود که دیگر توانی به تنم نمانده و در برابر نگاه خیره رزمندگان فقط خودم را به سمتشان میکشیدم. یکی اسلحه را سمتم گرفت و دیگری فریاد زد :»تکون نخور!« نارنجکِ در دستم حرفی برای گفتن باقی نگذاشته بود، شاید می-ترسیدند داعشی باشم و من نفسی برای دفاع از خود نداشتم که نارنجک را روی زمین رها کردم، دستانم را به نشانه تسلیم بالا بردم و نمیدانستم از کجای قصه باید بگویم که فقط اشک از چشمانم میچکید. همه اسلحه-هایشان را به سمتم گرفته و یکی با نگرانی نهیب زد :»انتحاری نباشه!« زیبایی و آرامش صورتشان به نظرم شبیه عباس و حیدر آمد که زخم دلم سر باز کرد، خونابه غم از چشمم جاری شد و هق هق گریه در گلویم شکست. با اسلحهای که به سمتم نشانه رفته بودند، مات ضجه هایم شده و فهمیدند از این پیکر بیجان کاری برنمی آید که اشاره کردند از خانه خارج شوم.

اتفاق خیلی خوب دیدار امروز حضرت آقا، برابر بودن فضایی هست که به خانما و آقایون اختصاص داده شده و خانما از فاصله نزدیکتری می‌تونن رهبر رو ببینن. امیدوارم این اتفاق خوب تداوم داشته باشه و توی دیدارهای بعدی هم شاهدش باشیم.

بزرگترین زندان زنان جهان در کالیفرنیاست با انواع محدودیتها، جنایات و تجاوز به زندانیان جالبه که بدونید تعداد زنان زندانی از 1980 که 26 هزار نفر بوده تا سال 2021 با 168 هزار نفر یعنی 525 درصد رشد داشته! اینارو رسانه‌های موافق با آمریکا دوست ندارن ما بدونیم

به اون براندازایی که پارسال میخواستن فوتبال ایران رو از جام جهانی محروم کنن نگید اینفانتینو با رئیسی دیدار کرده و بهش توپ فوتبال هدیه داده، که بدجور سکته میکنن 😂

الان دقیقا اونجایی هستم که احمد شاملو گفت : " چه بی تابانه میخواهَمَت : )!♥️ ″ ]

گاهی‌لب‌های‌خندان‌بیشتر‌از‌چشم‌های‌گریان درد‌میکشند🖤✨